Zure reflux wordt gewoonlijk herkend door braken en liplikken en is een indicatie van een probleem in het maagdarmkanaal van een hond. Als u weet wat dit probleem mogelijk veroorzaakt en wat u eraan kunt doen, kunnen hondenbezitters de best mogelijke zorg bieden aan een hond met zure reflux.
Zure reflux is ook bekend als gastro-oesofageale reflux en kan optreden bij honden wanneer de inhoud van maag en darmen de verkeerde kant op stroomt. Het is oncontroleerbaar. Een tijdelijke opening van de sluitspier die van de slokdarm naar de maag leidt, samen met een omgekeerde stroom van het maagdarmstelsel, zorgt ervoor dat een hond de maaginhoud overgeeft.
In tegenstelling tot een hond die ziek is, moet overgeven en zich niet lekker voelt, kunnen honden met zure reflux niet abnormaal handelen totdat de inhoud van hun maag plotseling verschijnt.
Een veel voorkomend teken van zure oprispingen bij honden is het braken van gal of het oprispingen van onverteerd voedsel kort nadat het is geconsumeerd. Gal is de gele substantie die wordt gezien in een lege maag. Het gaat meestal door de maag en in de darmen, maar als een hond zure reflux heeft, kan het uit de mond komen.
Oprispingen van voedsel kunnen om andere redenen optreden, maar sommige honden met zure reflux zullen kort na het eten een omkering van de maaginhoud ervaren als gevolg van verhoogde druk op de spier die de maag en de slokdarm scheidt. Hierdoor wordt het voedsel weer uitgespuugd of uitgebraakt. Als deze regurgitatie blijft optreden en een hond krijgt niet de calorieën en voedingsstoffen uit het voedsel dat hij eet, zal er gewichtsverlies optreden.
Niet alle honden met maagreflux zullen echter braken of uitbraken. Sommige honden zullen veel subtielere symptomen hebben door de aanwezigheid van maagzuur in de slokdarm. Deze symptomen kunnen zijn:liplikken, tandenknarsen of rusteloosheid en angst 's nachts.
Als het enige tijd onbehandeld blijft, kan chronisch braken van gal leiden tot een ontsteking van de slokdarm die oesofagitis wordt genoemd. Dit kan pijn veroorzaken bij het slikken en leiden tot een onwil om te willen eten.
Zure reflux kan door een paar dingen worden veroorzaakt:
Het kan moeilijk zijn om zure reflux te diagnosticeren, omdat het niet zichtbaar is vanaf de buitenkant van een hond, dus een lichamelijk onderzoek door een dierenarts vindt meestal geen afwijkingen die wijzen op een diagnose van zure reflux. Een geschiedenis van hoe de hond zich thuis gedraagt, gal braakt of voedsel uitbraakt, niet wil eten, pijn vertoont bij het slikken door te huilen of te janken, of gewicht verliest, zal een dierenarts helpen bij het diagnosticeren van deze aandoening. Soms ervaart een hond zure reflux terwijl hij in het dierenziekenhuis is, zodat een dierenarts het uit de eerste hand kan zien.
Endoscopie is het diagnostische hulpmiddel bij uitstek. Dit omvat anesthesie en het plaatsen van een endoscoop in de slokdarm, zodat de kleine camera de dierenarts kan laten zien hoe het slijmvlies van de slokdarm eruit ziet.
Medicijnen en dieetbeperkingen zijn nodig om zure reflux te beheersen, maar als het wordt veroorzaakt door een hiatale hernia, is ook een operatie nodig. Eten is vaak een dag of twee beperkt en dan wordt er gedurende de dag met kleine, frequente tussenpozen een vetarm en eiwitarm voer gegeven. Behalve voor operaties wordt de behandeling meestal door de hondenbezitter thuis uitgevoerd.
