Leptospirose kan veel dieren treffen, van wild tot gedomesticeerd. Het komt zelden voor bij katten, maar komt vaker voor bij honden. Leptospirose is een zoönose, wat betekent dat het van dier op mens kan worden overgedragen. Leptospirose bij mensen kan griepachtige symptomen veroorzaken en zelfs leiden tot een ernstige ziekte met nier- of leverfalen of meningitis.
Leptospirose is een bacteriële ziekte die wordt veroorzaakt door een complexe groep nauw verwante bacteriën van het geslacht Leptospira . Er zijn verschillende soorten die op verschillende locaties voorkomen en die bepaalde soorten meer aantasten dan andere. Leptospira bacteriën overleven vooral goed in warme, vochtige gebieden en worden vaak aangetroffen in stilstaand water zoals vijvers. Wilde dieren, waaronder stadsdieren, kunnen Leptospira bij zich dragen. Daarom lopen honden met een grotere kans op blootstelling aan besmet water en blootstelling aan wilde dieren en hun urine een groter risico. Dit omvat honden die op het platteland leven of honden die veel tijd buitenshuis doorbrengen, zoals jachthonden. Er hebben zich ook uitbraken voorgedaan in steden als Boston en NYC.
De ernst van de symptomen varieert en hangt af van de hond (leeftijd, immuunrespons, vaccinatiestatus), de stam van Leptospira , en andere factoren. Ernstige gevallen kunnen dodelijk zijn. Tekenen en symptomen kunnen zijn:
Canine leptospirose is niet beperkt tot honden van grote rassen, reuen of honden met een overwegend buitenleven. Zowel landelijke als stedelijke honden kunnen een risico lopen vanwege stedelijke dieren in het wild, zoals knaagdieren die de bacteriën kunnen dragen. De meeste infecties vinden plaats in de zomer en vroege herfst, en uitbraken volgen soms op regen of overstromingen. Leptospira bacteriën worden uitgescheiden in de urine van geïnfecteerde dieren, hoewel ze kunnen worden gevonden in andere lichaamsvloeistoffen en weefsels. Honden kunnen besmet raken door blootstelling aan besmet water (zowel door inslikken als contact met slijmvliezen of beschadigde huid), blootstelling aan urine van een besmet dier (bv. besmet voedsel, beddengoed, aarde, enz.), bijtwonden en inname van weefsels van besmette dieren.
Eenmaal Leptospira bacteriën in het lichaam komen, verspreiden ze zich naar vele soorten weefsels. Het immuunsysteem kan de bacteriën uit het grootste deel van het lichaam verwijderen, maar de bacteriën kunnen zich "verstoppen" in de nieren en de bacteriën kunnen gedurende vele maanden na infectie in de urine worden uitgescheiden. Behandeling met antibiotica kan langdurige uitscheiding in de urine helpen voorkomen.
De meest gebruikelijke manier om leptospira te diagnosticeren is door toenemende niveaus van antilichamen tegen leptospira te vinden. na verloop van tijd door gebruik te maken van een test genaamd MAT (microscopische agglutinatietest). Een enkele antilichaamtest kan positief zijn vanwege eerdere blootstelling aan Leptospira bacteriën (bijvoorbeeld een infectie zonder symptomen) of vaccinatie. Zo vaak wordt de test 2 tot 4 weken na vermoedelijke leptospirose-infectie herhaald. Uw dierenarts kan ook een PCR- of Lepto SNAP-test voorstellen.
Antibiotica worden gebruikt om Leptospira te doden bacteriën en worden vaak in twee fasen gegeven:één type antibioticum om de initiële infectie te behandelen, gevolgd door een ander soort antibioticum om de uitscheiding van bacteriën in de urine tegen te gaan. Hoe eerder de behandeling wordt gestart, hoe beter.
De meeste gevallen van leptospirose vereisen agressieve intraveneuze vloeistofbehandeling, antibiotica en medicijnen om braken te verminderen en andere effecten van nier- en leverfalen te behandelen. Afhankelijk van de ernst van de ziekte is de behandeling niet altijd succesvol wanneer orgaanfalen aanwezig is. Zodra nier- of leverfalen aanwezig is, is de prognose voor herstel slechter.
Vaccins tegen leptospira zijn beschikbaar en worden aanbevolen in gebieden waar leptospirose veel voorkomt. De vaccins worden alleen geproduceerd voor een paar specifieke variëteiten van leptospira en bieden geen langdurige immuniteit, dus moeten jaarlijks worden herhaald.
Hoewel de vaccins niet 100 procent effectief zijn en niet beschermen tegen alle soorten Leptospira , wordt vaccinatie nog steeds aanbevolen om een mogelijk ernstige ziekte te helpen voorkomen die op mensen kan worden overgedragen. Aanbevolen vaccins en vaccinatieschema's moeten met uw dierenarts worden besproken op basis van de risicofactoren van uw hond. Maatregelen ter bestrijding van knaagdieren verminderen de kans op infectie, en in gebieden waar leptospirose veel voorkomt, kan het ook helpen om te voorkomen dat honden in vijvers en langzaam stromend water zwemmen.
Leptospirose kan bij mensen griepachtige symptomen veroorzaken, die in sommige gevallen kunnen uitgroeien tot een ernstige ziekte. Als mensen die in contact komen met een hond met de diagnose Leptospirose ziek worden, moet u de ziekte van de hond melden aan de zorgverleners (als een vuistregel:het is altijd een goed idee om blootstelling van huisdieren aan zorgverleners te vermelden wanneer mensen in het gezin ziek zijn of een gecompromitteerd immuunsysteem hebben).
Als bij uw huisdier leptospirose is vastgesteld, zijn de volgende stappen om infecties te voorkomen de volgende:
