Inflammatoire darmziekte (IBD) bij honden is, net als bij mensen, verantwoordelijk voor het veroorzaken van chronische diarree en braken bij getroffen personen. Hoewel de oorzaak van IBD onbekend blijft, is het mechanisme ervan goed gedocumenteerd. IBD ontstaat wanneer cellen van het immuunsysteem het slijmvlies van de darmen en/of maag binnendringen. Bijna als een allergische reactie reageert het immuunsysteem in de darm en veroorzaakt het ontstekingen en irritatie. Deze irritatie zorgt ervoor dat de darmwand dikker wordt en interfereert met de absorptiefunctie. Ook kan het vermogen van de darm om verteerd voedsel samen te trekken en voort te stuwen worden beïnvloed.
Wat betekent dit voor uw huisdier? Welnu, als het grootste probleem zich in de darmen voordoet, zal malabsorptie resulteren in waterige diarree. Als de irritatie voornamelijk in de maag ligt, zal de hond na de maaltijd regelmatig overgeven. In sommige gevallen treft de ziekte beide delen van de darm en zullen braken en diarree aanwezig zijn bij dezelfde ongelukkige hond. Er zijn natuurlijk veel andere oorzaken van braken en diarree bij honden; de veterinaire diagnose van IBD is gebaseerd op een aantal factoren in combinatie. Het grootste deel van het diagnostische proces omvat het uitsluiten van andere mogelijke oorzaken van ziekte.
Als uw hond in het verleden regelmatig diarree en/of braken heeft gehad en u vermoedt dat hij IBD heeft, moet uw dierenarts beginnen met een grondig lichamelijk onderzoek van uw huisdier. In de meeste gevallen zullen honden met IBD bij onderzoek geen duidelijke problemen vertonen, behalve dat ze mogelijk mager zijn. Als de ziekte erg ernstig is, kan uw dierenarts de verdikte darmen mogelijk fysiek voelen via palpatie. De volgende stap zou zijn om bloedonderzoek bij uw hond uit te voeren. Uw dierenarts zal controleren of er een toename is in een van de enzymen uit de organen die de darmen omringen, en ook om te zien of er een toename is in bepaalde cellen van het immuunsysteem.
Dierenartsen kunnen er ook voor kiezen om uw hond röntgenfoto's te laten maken om de mogelijkheid van een tumor of andere obstructie in het darmkanaal uit te sluiten. Het kan ook mogelijk zijn om een verdikte darm op de röntgenfoto zichtbaar te maken. Elk van deze tests is redelijk niet-invasief, en het is mogelijk dat uw dierenarts er vertrouwen in heeft om alleen op basis van deze bevindingen een diagnose van IBD te stellen. De enige manier waarop uw dierenarts deze ziekte met absolute zekerheid kan diagnosticeren, is door een biopsie op uw hond uit te voeren. Hiervoor wordt een klein weefselmonster uit de darm genomen dat in het laboratorium wordt geanalyseerd. Hoewel deze procedure als invasief wordt beschouwd, kan ze u geruststellen door u een definitieve diagnose te stellen.
Als bij uw hond IBD is vastgesteld, zijn er behandelingsopties beschikbaar. De meeste eigenaren beginnen met het gebruik van dieetmanagement van IBD. Er is geen eenduidig antwoord op welke soorten voedsel absoluut het beste zijn voor IBD, omdat de ziekte zich bij verschillende dieren anders kan manifesteren. Hypoallergeen voedsel helpt soms, net als speciale diëten die zijn samengesteld om het spijsverteringskanaal te vergemakkelijken. Door onder begeleiding van uw dierenarts voerproeven voor uw huisdier te organiseren, kunt u erachter komen welk voer het gunstigst is voor uw hond. De medicijnen die worden voorgeschreven om IBD te behandelen, zijn meestal diegene die werken door ontstekingen te onderdrukken. Een veel voorkomende behandelingskuur voor mildere gevallen van IBD is het medicijn metronidazol dat immuunmodulerende eigenschappen heeft. Vaker worden steroïden zoals prednison gebruikt vanwege hun immunosuppressieve eigenschappen.
Helaas is er geen remedie voor deze ziekte, en de meeste honden met IBD zullen een levenslange strijd moeten aangaan. Gelukkig is het met liefhebbende, geduldige eigenaren en een zorgzame dierenarts mogelijk om de symptomen van IBD bij uw hond te beheersen en de effecten van deze ziekte bij uw huisdier te minimaliseren.
