Het zwartmondige ras is uitzonderlijk loyaal. Hij staat bekend als een echte vriend in het veld en thuis met de kinderen. De naam zelf - Black Mouth Cur - lijkt een regelrechte belediging. Alleen een cur is per definitie een bastaard. Het is inferieur. Een "cur" is een lafaard. Niemand wil een cur genoemd worden.
Maar de zwarte bek, een jachthond met een neus voor vrij wild zoals eekhoorns, wasberen en wilde zwijnen, is iets heel anders. Sterk, behendig en onuitputtelijk - dit is niet je kostbare portemonnee-chihuahua of je overdreven verwende poedel - de zwarte bek is gefokt om voor zijn levensonderhoud te werken. En ook deze cur is loyaal, een echte vriend in het veld en thuis bij de kinderen.
"Alle shows waar ik ben geweest, alle evenementen waar ik ben geweest, alle huizen waar ik ben geweest waar een curdog van welke soort dan ook is geweest, de hond blaft wanneer een vreemdeling nadert hun eigendom. Het is niet altijd agressief; het is meer alert ", zegt Crystal Demars, een rasspecialist bij de Continental Kennel Club in Walker, Louisiana. "En in veel gevallen zijn de kinderen met ze aan het spelen alsof het een andere broer of zus is. Of de hond is bij het kind en wijkt niet van hun zijde.
"Het zijn gewoon geweldige gezinshonden. En elke fokker of eigenaar of trainer die ik sprak, meldde dat ze vooral dol zijn op kinderen. Ze nemen het op zich om een soort van oppas te zijn."
De oorsprong van de zwarte mondcur is beroemd mistig. Volgens de Continental Kennel Club is het ras waarschijnlijk ontstaan in Europa. Curs bloeide toen ze naar Amerika werden gebracht, vooral in het Amerikaanse diepe zuiden en westwaarts. "Ze kunnen wild zoeken naar vlees en bont, pennen of varkens en vee vangen, en hun familie en eigendommen beschermen", zegt de site van de Continental Kennel Club.
"Het leven in de Verenigde Staten was 100 jaar geleden, 200 jaar geleden, moeilijk", zegt Demars. "Zonder deze honden zouden veel mensen het niet hebben overleefd."
De zwarte bek is misschien niet zo bekend of gemakkelijk te herkennen als veel andere hondenrassen. De American Kennel Club houdt bijvoorbeeld een register bij van 193 rashonden, het grootste register ter wereld. Maar de zwarte mondcur zit er niet op.
Toch erkennen groepen zoals de Continental Kennel Club (CKC) en de United Kennel Club (UKC) de zwarte bek als een rashond (geen bastaard) met bepaalde standaardkenmerken. De CKC plaatst de zwarte bek in zijn pastorale en stamrassengroep; de UKC in de speurhondengroep.
Een volwassen cur kan tussen 35 en 65 pond (15 tot 29 kilogram) wegen en ongeveer 16 tot 26 inch (40 tot 66 centimeter) lang. Een volwassen cur kan tussen de 35 en 65 pond (15 tot 29 kilogram) wegen en ongeveer 16 tot 26 inch (40 tot 66 centimeter) lang zijn. Zwarte mondhonden hebben sterke, gespierde borst en schouders, brede hoofden met hangende oren, korte, dichte jassen en een lange, taps toelopende staart. Maar de meest bepalende van zijn fysieke kenmerken is een zwart masker op zijn snuit. "Behalve in het geval van honden met een verdunde vachtkleur", zegt de UKC, "zijn lippigment en de binnenkant van de mond, met uitzondering van de tong, donker gepigmenteerd."
Hun kracht en grootte, die gerenommeerde fokkers zorgvuldig beheren, is om vele redenen belangrijk, waaronder de jacht. Een zwarte bek die op jacht is, kan klein wild zoals eekhoorns of wasberen volgen en ze "bomen" - dat wil zeggen, ze achtervolgen in een boom en daar blijven staan, zijn voorpoten aan de boom - of op groter wild jagen, zoals wilde zwijnen en " Bay" hen (in feite hen ergens opsluiten, of hen op een afstand houden, totdat jagers arriveren).
Curs zijn gewend om met andere honden te werken, zegt Demars, waardoor ze meer geschikt zijn dan andere rassen voor de jacht of rond een familieboerderij. Het zijn ook relatief gezonde honden en kunnen met de juiste zorg doorgaans in hun tienerjaren leven.
"Dit is eigenlijk gewoon je allround, alledaagse boerderijhond", zegt ze. "Ze zijn er om te helpen met alles wat er in en om het huis moet worden gedaan, de woning."
Zwarte mondhonden danken hun naam aan het kenmerkende zwarte masker op hun snuit. Hun lippen en de binnenkant van hun mond zijn ook meestal donker gepigmenteerd. Black mouth curs staan bekend om hun loyaliteit en kracht. Maar het zijn ook gevoelige honden; dat betekent dat ze een talent hebben om te weten hoe hun mensen zich voelen, maar ook niet goed reageren op zware straffen. Black Mouth Curs reageren op trainers - en ervaren hondenbezitters - die stevig kunnen zijn zonder hard te zijn.
Verwar hun gevoeligheid niet met zwakte. Black Mouth Curs werden oorspronkelijk gefokt om grote roofdieren zoals wilde katten en beren in het Amerikaanse Zuiden te bestrijden. Ze deinsden zelden terug voor die gevechten. Die grit maakt vandaag nog steeds deel uit van het ras.
Veel zwartmondige honden nemen deel aan hondenshows, net als de bekendere rassen in froufrou-shows zoals de Westminster-hondenshow - dat is een deel van de reden waarom BMC's rasstandaarden hebben, zodat keurmeesters weten waar ze op moeten letten - hoewel hondenshows niet de curs' belangrijkste ding.
Curs zijn het meest thuis en doen waar ze voor gefokt zijn:werken op de boerderij, jagen, eekhoorns kappen, een beetje hoeden, rondrennen en de oude hoeve bewaken. Wonen in een buitenwijk of stedelijk gebied is zeker meer een uitdaging voor de zwarte mond cur.
Maar sommige eigenaren van honden laten hun honden behendigheidstraining volgen, nemen ze mee op wandelingen, rennen met ze en nemen ze op andere manieren in dienst bij activiteiten die dicht in de buurt komen van waarvoor ze zijn gefokt. Dat kan ook werken.
"Zolang ze iets te doen hebben, zijn ze best gelukkig", zegt Demars. "Als ze die manier hebben om hun geest, hun lichaam en hun drive te oefenen, zijn ze echt geweldige metgezellen."
NU DAT IS INTERESSANTEen van de meest bekende filmische hoektanden was een zwarte mondcur ... of zou dat moeten zijn. In de kinderroman 'Old Yeller' uit 1956 schilderde auteur Frank Gipson het titulaire personage als een cur, volgens een essay van Brenda Greene Shue, 'Old Yeller:From Gipson Tale to Disney Classic'. Toen het echter tijd was om de ster van de film uit 1957 te casten, koos Disney voor een 70-pond (31 kilogram) Labrador Retriever / Mastiff-mix genaamd Spike. De hond, gered uit een dierenasiel van Van Nuys, Californië voor $ 3, werd getraind door Frank Weatherwax en zijn broer Rudd, de mannen achter twee andere Hollywood-hondenkoningen, Toto en Lassie.
