Het maakt me niet uit over welk ras of welke mix van rassen je het hebt, puppy's zijn ontegenzeggelijk, onmogelijk en schattig. Je moet behoorlijk hardvochtig en koud zijn of op een andere manier emotioneel beschadigd zijn om niet gierig te worden over babyhonden, met hun onschuldige gezichten, lieve puppyadem, satijnen oren en zachtroze voetzolen. Het is geen wonder dat mensen ze adopteren of kopen, ze mee naar huis nemen en maar al te vaak niet weten hoe ze er goed voor moeten zorgen.
Het zou me niet moeten verbazen, maar toch is het zo dat er veel te veel mensen zijn die geen idee lijken te hebben hoe ze een puppy op de juiste manier moeten opvoeden. Hondendagboek lezers zullen waarschijnlijk niet in de categorie "volledig geen idee" vallen, maar voor het geval u al een tijdje - of ooit - geen puppy heeft gehad en onlangs geadopteerd hebt of overweegt te adopteren, is hier een opfriscursus voor u over het onderwerp de 10 belangrijkste dingen die u uw puppy moet leren.
Als je haar niets anders leert, leer je puppy dan dat de wereld een veilige en gelukkige plek is. De formele naam voor dit proces is 'socialisatie' en het betekent dat je je puppy op veel plaatsen meeneemt, haar blootstelt aan verschillende bezienswaardigheden, geluiden, oppervlakken, mensen en andere dieren, en ervoor zorgt dat ze het naar haar zin heeft. Je wilt haar een positieve klassieke associatie geven met de wereld en alle dingen die ze waarschijnlijk zal tegenkomen in haar hondenleven. Veel mensen begrijpen het deel over het nemen van hun puppy op veel verschillende plaatsen voor socialisatie. Ze missen soms het cruciale onderdeel:ervoor zorgen dat de puppy het naar zijn zin heeft.
Het primaire socialisatievenster is alarmerend klein - van drie tot vier weken tot ongeveer 13 tot 14 weken. Als je je pup met acht weken krijgt, is de helft van die periode al voorbij - dus hopelijk heeft de eigenaar van de moeder van de pup al een goede socialisatiebasis gelegd. Nu is het jouw beurt.
Breng uw puppy naar veilige plaatsen waar u de omgeving in redelijke mate kunt beheersen. Luidruchtige feesten en drukke kermissen zijn geen goed idee. Kleine sociale bijeenkomsten, gecontroleerde groepen kinderen en goed geleide puppylessen zonder dwang. Zoek bedrijven die huisdieren verwelkomen (veel bouwmarkten en terrasjes zijn huisdiervriendelijk) en neem haar mee om te winkelen (maar laat haar niet achter in een hete auto!).
Als ze op enig moment angstig lijkt, verwijder haar dan van de angstveroorzakende stimulus, laat haar vanaf een veilige afstand observeren en voer hoogwaardige traktaties om haar te helpen een goede omgang met het ding te krijgen, wat het ook is. Maak vervolgens een mentale notitie (of houd een schriftelijke lijst bij!) van dingen waarmee u haar wilt helpen zich meer op haar gemak te voelen door gerichte contra-conditioneringssessies te doen.
Zie "Uw puppy op de juiste manier socialiseren" voor meer informatie.
Honden zijn sociale dieren. In een wereld die niet door mensen wordt gecontroleerd, zouden onze honden het grootste deel van hun tijd in het gezelschap van anderen doorbrengen. Wilde hondenpopulaties laten ons zien dat, hoewel het geen echte roedel is in de "wolf"-zin van de wereld, wilde honden de neiging hebben om in losse sociale groepen te leven en ervoor kiezen om in het gezelschap van anderen van hun eigen soort te zijn. Daarentegen is in onze wereld een aanzienlijke populatie hoektanden "alleen honden" en worden ze acht tot tien uur of zelfs langer alleen thuis gelaten. De incidentie van scheidings- en isolatieangstgedrag (SA en IA) bij onze honden metgezellen is een trieste getuigenis hiervan.
Om te voorkomen dat SA of IA bij uw pup wordt veroorzaakt, moet u haar geleidelijk introduceren in "alleen-zijn". Geef tijdens dit proces een bench- of oefenpentraining, zodat ze veilig kan worden opgesloten terwijl u weg bent. Plan om ten minste een paar dagen vrij te nemen nadat uw pup is gearriveerd, zodat u haar kunt helpen wennen aan langere en langere perioden alleen. Speel eerst met haar zodat ze moe is, leg haar dan in haar bench of hok, geef haar een Kong gevuld met eten of een andere lekkere kauwsnack, en ga dichtbij je zitten, lezend of werkend op je computer. Vergroot langzaam je afstand tot haar en de tijd dat je haar alleen laat, totdat ze zelf kalm en ontspannen is.
Zie "7 verlatingsangstmythen" en "De verlatingsangst van een hond verlichten."
Ooit bekend als "inbraak" - "zindelijkheidstraining" is een betere term; wat waren we eigenlijk aan het "breken"?! - het proces van het leren van uw pup om te elimineren waar u haar wilt hebben, is van cruciaal belang. Het proces is heel eenvoudig - maar niet altijd gemakkelijk. Succesvolle zindelijkheidstraining vereist ultra-management:je geeft je pup gewoon nooit de kans om ergens anders dan de gewenste plaats(en) naar het toilet te gaan.
Riemen, tethers, kratten, babyhekjes, oefenhokken en toezicht met arendsogen komen allemaal in het spel als uw pup leert dat "buiten =badkamer" (of, voor degenen die ervoor kiezen om hun honden te leren binnenshuis te elimineren, badkamer =plaspads of een graszodenbak). De sleutel is om je pup vaker naar haar potje te brengen dan ze moet gaan, en haar te versterken wanneer ze 'haar zaken doet'. Neem haar eerst elk uur op het hele uur mee naar buiten en verleng dan geleidelijk de tijd tussen toiletbezoeken.
Het is ook een goed idee om haar aan te moedigen om op verschillende oppervlakken te gaan. Honden ontwikkelen 'substraatvoorkeuren'. Als je haar alleen op gras laat gaan, zul je merken dat ze niet op grind of vuil zal gaan als er geen gras beschikbaar is.
Nadat ze weg is, speel je een beetje met haar; als ze ontdekt dat door eliminatie het plezier buitenshuis stopt, kan ze leren om het zo lang mogelijk vast te houden om haar tijd buitenshuis of interactie met jou te verlengen.
Als je zeker weet dat ze leeg is, en na een beetje spelen, kun je haar terug naar binnen brengen en haar 15-20 minuten relatieve huisvrijheid geven, en haar dan weer onder je directe toezicht of opsluiting plaatsen tot de volgende geplande onbenullige reis . Naarmate ze het concept van buiten op het potje gaat begrijpen, kun je de tijd dat ze na het zindelijk worden vrij krijgt, verlengen.
Houd er, naast haar regelmatige pauzes in de badkamer, rekening mee dat puppy's meestal niet lang na het eten en na inspannende speelsessies hun behoefte moeten doen.
Als je haar betrapt op het maken van een fout, zeg haar dan opgewekt:'Oeps! Buiten!" en begeleid haar naar buiten om daar te eindigen. Als je sterk reageert met een luid "Nee, slechte hond !!" je kunt haar leren dat het niet veilig is om naar een plek te gaan waar je haar kunt zien, en ze zal leren om naar de achterslaapkamer of achter de bank te gaan om te poepen en te plassen. Het straffen van ongelukken kan er ook toe leiden dat een hond terughoudend is om voor u aan de lijn te elimineren, uit angst dat u haar zult straffen. Gewoon niet doen.
Zie "Hoe u uw hond traint om buiten naar het toilet te gaan."
Net zoals honden substraatvoorkeuren ontwikkelen, ontwikkelen ze ook voorkeuren voor bepaalde dingen om op te kauwen. Als je de omgeving van je pup beheert (met koorden, lijnen, babyhekjes, oefenhokken en direct toezicht), zodat ze de gelegenheid heeft om alleen op "legale" kauwvoorwerpen te kauwen, zul je haar huis veel eerder vrijheid kunnen geven, met veel meer vertrouwen dat uw waardevolle spullen veilig zijn.
Verschillende honden houden van verschillende soorten kauwsnacks, dus geef haar een grote verscheidenheid aan kauwproducten totdat je vindt wat ze lekker vindt. Onthoud dat de behoefte van een hond om te kauwen veel verder gaat dan de puppytijd, dus houd die kauwvoorwerpen haar hele leven bij de hand.
Mijn algemene vuistregel is dat mijn honden pas huisvrijheid krijgen als ze minstens een jaar oud zijn, en dan slechts voor korte tijd totdat ik weet dat ik erop kan vertrouwen dat ze niet zullen kauwen.
Zie "Hoe u kunt voorkomen dat uw hond al uw schoenen opeet."
Toen krachtvrij trainen nieuw was in de hondenwereld, ongeveer 20 jaar geleden, kregen positieve trainers een beetje (of veel) kritiek te verduren over het gebruik van traktaties voor training. Nu positieve training goed tot zijn recht komt, ondersteund door onderzoeken die aangeven dat krachtvrije training sneller en effectiever is dan ouderwetse op dwang gebaseerde methoden, is het niet nodig om zuinig te zijn met of defensief te zijn over voedselbeloningen.
Ik heb altijd koekjes in mijn zakken, dus ik kan altijd traktaties gebruiken om mijn honden te versterken wanneer de gelegenheid zich voordoet. Onthoud dat alle levende wezens gedrag herhalen dat wordt versterkt. We willen allemaal goede dingen laten gebeuren! Als je goed bent in het bekrachtigen van het gewenste gedrag, en ervoor zorgt dat je pup niet wordt bekrachtigd voor gedrag dat je niet wilt (er is dat "management"-ding weer), zal je pup veel tijd besteden aan het uitzoeken wat ze moet doen om je haar traktaties te laten geven. Dat is een goede zaak.
Zie 'Een sterke basis voor positieve training opbouwen', 'Houd hondentraining leuk en speels' en 'Hondentraining met behulp van positieve technieken'.
De ervaren trainer van vandaag weet dat het belangrijk is om het hele trainingsproces leuk te maken voor je pup. Samen met lekkernijen willen we vrolijke stemmen, speelgoed en spel opnemen als onderdeel van het trainingsproces. Wanneer u een trainingsprofessional selecteert om met u en uw pup samen te werken, hetzij in privétraining of groepslessen, zorg er dan voor dat u iemand vindt die aan boord is met de krachtvrije, leuke benadering van training. De ogen van je pup moeten oplichten van vreugde als je haar vertelt dat het tijd is om te trainen!
Zie "Leuke hondenactiviteiten."
Terugroepen (komt wanneer ze worden gebeld) is misschien wel het belangrijkste gedrag dat u uw hond kunt leren. Een hond met een solide terugroepactie kan meer vrijheid krijgen om te rennen en te spelen in gebieden waar honden los mogen lopen. Honden die kunnen rennen en spelen zijn over het algemeen veel gezonder, zowel fysiek als mentaal, en veel gemakkelijker om mee te leven, omdat ze overtollige energie kunnen verbranden door rond te rennen. Een vermoeide hond is een gelukkig baasje!
Gebruik een terugroepcue die altijd "goede dingen" betekent - zoals een kans om met een felbegeerd speeltje of waardevolle lekkernijen te spelen - en roep uw hond nooit naar u toe om iets te doen waar ze niet van houdt, zoals het geven van een pil, oren behandelen of haar in haar bench doen. Roep haar in ieder geval nooit bij je om haar dan te straffen of zelfs maar uit te schelden. Je weet maar nooit; een solide terugroepactie kan op een dag misschien wel het leven van uw hond redden.
In tegenstelling tot ouderwetse training, waarbij je je hond aankijkt, haar beveelt te komen en aan de lijn trekt als ze dat niet doet, leert de positieve trainer van vandaag het terugroepen als een ander leuk spel om met mensen te spelen. Ik leer een "Run Away Come" door de hond te roepen en dan snel weg te rennen, zodat de hond galopperen en ravotten achter haar mens aan, en kan feesten met snoepjes en/of speelgoed als ze haar inhaalt. De hond leert dat "Kom!" is een onweerstaanbare uitnodiging om het achtervolgingsspel te spelen.
Zie "Raket terugroepen" en "Uw hond trainen om een extreem snelle terugroepactie uit te voeren."
Onze honden moeten hun hele leven veel menselijke aanrakingen verdragen, en dat vinden ze niet altijd zo leuk. Je kunt het ze moeilijk kwalijk nemen; veel aanraking is onaangenaam en gaat gepaard met gedwongen dwang en pijn.
U kunt het leven van uw hond een stuk gemakkelijker maken als u haar als pup leert dat menselijke aanraking goede dingen mogelijk maakt (klassieke basisconditionering), en terughoudendheid tot een minimum beperkt tot wat absoluut noodzakelijk is. Er is een nieuwe beweging in de veterinaire wereld om stressarme hanteringstechnieken te gebruiken, zodat honden niet gedwongen hoeven te worden vastgehouden voor routineonderzoeken, bloedafnames en vaccinaties.
Begin met het koppelen van niet-invasieve aanrakingen aan uw puppy met smakelijke traktaties; begin ergens niet-bedreigend, misschien met een aanraking aan de zijkant van haar nek. Touch-traktatie. Touch-traktatie. Kijk of haar ogen oplichten wanneer je haar aanraakt, en haar hoofd om naar je traktatiehand te draaien. Dit is een "geconditioneerde emotionele reactie" (CER); het vertelt je dat ze begrijpt dat de aanraking ervoor zorgt dat er iets lekkers gebeurt.
Als dit consequent gebeurt, verplaats je je aanraking naar andere delen van haar lichaam waar ze zich misschien minder prettig bij voelt:haar oren, poten of onder haar borst of buik. Zorg ervoor dat u de CER op elke nieuwe plek krijgt voordat u verder gaat. Als ze zich actief van je terugtrekt, ben je te snel te werk gegaan; achteruit rijden en langzamer gaan.
Dit proces is van onschatbare waarde en helpt je bij alles, van het knippen van je nagels tot het verzorgen en het behandelen van blessures.
Zie "Stapsgewijze training voor het volgende dierenartsbezoek van uw hond" en "Geforceerde technieken voor het knippen van nagels."
Het is heel triest als een hond niet goed rijdt in auto's. Het beperkt ons vermogen en onze bereidheid om haar plaatsen in te nemen, en maakt het erg niet leuk als we dat doen! Gelukkig kun je je pup leren dat de auto een geweldige plek is, en haar zo instellen dat ze graag met je meegaat voor de rest van haar leven.
Een deel van het probleem is dat voor veel pups die eerste autorit erg traumatisch is. Het is misschien de eerste keer dat ze gescheiden is van haar moeder en nestgenoten, en de stress van het scheiden en verplaatsen van de auto kan ervoor zorgen dat ze wagenziek wordt. Bingo! Ze associeert de auto nu met stress en braken. Vraag indien mogelijk de fokker van uw pup om haar een paar korte autoritten te geven met enkele van haar broers en zussen, zodat ze een betere associatie heeft met het evenement. Je kunt ook vragen dat de fokker, het asiel of de reddingsgroep je pup een paar uur voorafgaand aan je geplande ophaling niet te eten geeft, om de kans op wagenziekte te verkleinen.
Als het voor dat alles te laat is, is je volgende beste gok om te werken om de toch al negatieve associatie van je pup met de auto te veranderen. Begin door bij haar in de auto te zitten; zet de motor niet eens aan. Geef haar lekkere kauwspeeltjes, speel wat trainingsspelletjes met haar - maak van de auto een leuke plek om te zijn.
Als ze blij is dat ze alleen maar in de auto zit (dit kan meerdere sessies duren; neem de tijd!), zet dan de motor aan en herhaal het fun-and-game-proces, zonder ergens heen te rijden. Ga dan, met een helper die het rijden voor je doet, door met het spelen van autogames terwijl de auto een zeer korte afstand rijdt. Haal haar aan het einde van de rit uit de auto en doe leuke dingen met haar, zet haar dan weer in de auto en reis nog een korte afstand. Laat je chauffeur geleidelijk langere afstanden met je afleggen, met leuke dingen op elke bestemming. Na verloop van tijd wordt uw "Wil je een ritje maken?" vraag wordt beantwoord met vrolijke kwispelen en een hond die vrijwillig in de auto springt in afwachting van leuke dingen.
Als je een hond hebt die zelfs daarna wagenziek wordt, probeer haar dan voor de rit een paar keer gember te geven en/of vraag je dierenarts om medicijnen die haar maag helpen kalmeren.
Zie "Wat te doen als uw hond bewegingsziekte krijgt" en "Honden die veilig en rustig in auto's rijden."
Na haar puppysocialisatie kan dit het belangrijkste zijn dat u uw hond gedurende haar hele leven leert en bevestigt. Je hebt de plicht om de advocaat van je hond te zijn en niet toe te staan dat iemand, ongeacht wie ze zijn, dingen met haar doet die tegen je instinct ingaan over hoe ze moet worden behandeld.
Als je vastbesloten bent om zonder geweld, zonder angst en zonder pijn te handelen en te trainen, laat je dan nooit door iemand overhalen om haar slecht te behandelen. Geen schokken aan de lijn, geen kraagschokken, geen alfarollen. Ooit. Blijf bij je standpunt; er is altijd een andere manier. Als uw dierenverzorger en/of trainingsprofessional erop staat dat het gebruik van pijn of geweld noodzakelijk is, zoek dan een andere. Er zijn tal van professionals die uw wensen ondersteunen en respecteren als het gaat om het omgaan met uw hond. Ze kan niet voor zichzelf spreken; ze rekent op jou om voor haar te spreken.
Zie "De training van uw hond gedurende zijn leven versterken" en "Minder stressvolle dierenartsbezoeken."
Deze lessen klinken als veel werk. Nou, puppy's zijn veel werk. Gelukkig, omdat ze zo schattig zijn, zijn er genoeg mensen die bereid zijn om de puppy-dingen te doen. Als jij een van hen bent, zorg er dan voor dat je het goed doet, zodat je pup zal opgroeien tot de hond waar je op hoopt en de rest van haar leven in je liefdevolle huis zal houden.
