Ik ben al 10 jaar een professionele hondentrainer. Ik heb allerlei gedragsproblemen aangepakt, variërend van lichte ergernissen, zoals opspringen, tot ernstige agressie- of angstproblemen.
Ik heb trainings- en managementadvies gegeven aan gezinnen met honden die baby's verwachten (van de menselijke soort), adoptanten begeleid bij hun selectie van een puppy of volwassen hond en klanten geadviseerd over wat ze moeten doen nadat hun glanzende nieuwe puppy eindelijk is gearriveerd.
Ik heb groepslessen gegeven met verschillende thema's, waaronder puppy-kleuterschool - zoveel puppylessen, ik had het allemaal gehoord en gezien.
Wat ik echter in veertig jaar niet had gedaan, was een puppy adopteren en hem in mijn eigen huis brengen. Toen ontdekte ik door een ietwat onbeleefde ontwaking dat ik nog meer te leren had.
Mijn empathie voor mijn puppyklanten is vertienvoudigd sinds we Bennigan, onze Border Terrier, deze zomer naar huis hebben gehaald. Tot dan toe was elke hond die ik had geadopteerd al volwassen op het moment van adoptie. Ze hadden elk hun eigen gedragsproblemen, maar geen van deze vergeleken met de uitdagingen waar ik momenteel voor sta als nieuwe puppy-eigenaar.
Puppy's zijn hard werken! Ik dacht dat ik dit wist, maar niet echt. Ik wist het op papier en in theorie, maar ik had nooit verwacht dat ik me als puppy-eigenaar zo ongelooflijk ontoereikend zou voelen. Ik heb een aantal fantastische boeken en artikelen over het opvoeden van puppy's gelezen, seminars over de ontwikkeling van puppy's bijgewoond en verschillende echt geweldige dvd's bekeken waarin alle belangrijke aspecten van het leven met een puppy zorgvuldig worden uitgelegd. Wat echter in al deze bronnen ontbreekt, is cruciale informatie over de realiteit van het leven met een puppy.
Hier zou ik mijn eigen hoofdstukken willen toevoegen aan elk puppyboek, artikel en dvd waar ik ooit van heb geleerd. Dit is de kern van het opvoeden van puppy's waarvan ik wou dat ik een waarschuwing had gekregen.
Gewapend met deze kennis zullen adoptanten van puppy's in een betere positie zijn om te erkennen dat wat ze doormaken normaal is. Ze falen niet, hun puppy is niet slecht geïncarneerd en ze zullen absoluut niet in staat zijn om alle taken te volbrengen die in de beste puppyboeken worden beschreven voordat de socialisatieperiode van hun puppy voorbij is (en dat is oké).
Dus hier zijn ze - de ontbrekende hoofdstukken, in willekeurige volgorde.
Eigenlijk ben je uitgeput. Het is algemeen bekend dat puppy's waarschijnlijk niet de hele nacht zullen doorslapen en op een bepaald moment in het midden van je REM-slaap een potje pauze nodig hebben. Het klinkt eenvoudig en gemakkelijk genoeg om mee om te gaan (het is tenslotte maar tijdelijk). Maar al die uren die u overdag met uw puppy doorbrengt, zullen alle energie die u kunt opbrengen, verbruiken. Dat betekent dat die onderbroken nachten moeilijker zullen aanvoelen omdat je meer uitgeput naar bed gaat dan je normaal bent.
Dan, als je 's ochtends opstaat, heb je al slaapgebrek en zijn je energiebronnen uitgeput. Maar uw puppy is in goede vorm! Herhaal dit nacht na nacht - het duurt niet lang voordat je voelt dat je jezelf door de dag sleept, in de hoop dat je hoofd niet midden in een belangrijke vergadering om 14.00 uur op tafel komt.
Het is onmogelijk om te zeggen wanneer uw puppy eindelijk de nacht door zal slapen. Voor sommige gelukkige families gebeurt dit vroeger vroeger dan later. Ik was een van hen; Bennigan begon de meeste nachten door te slapen vanaf 12 weken oud. Maar de puppy van een andere trainer-vriend kwam pas ver na 20 weken oud op dat punt.
MIJN ADVIES: Als je overdag een dutje van 10 minuten kunt doen, waar je ook bent, doe het dan! Ik ben erin geslaagd om gedurende de dag wat kostbare energie aan te vullen door simpelweg mijn hoofd een paar minuten op mijn bureau te leggen, of buiten te zitten en mijn ogen even te sluiten. Ik heb zelfs een paar knipogen gestolen in mijn geparkeerde auto. Elk kleine beetje helpt. Oh, en vergeet niet om je telefoon uit te zetten tijdens je nooddutje.
De vermoeidheid zal je op een gegeven moment inhalen, en hoeveel je ook van je puppy houdt en er nooit van zou dromen hem op wat voor manier dan ook kwaad te doen, je zult je kookpunt eerder bereiken dan je normaal zou doen. Je mag doen wat je gewoonlijk doet als je geduld verliest; voor sommige mensen is dat het verheffen van hun stem tegen hun puppy. Voor anderen kan het betekenen dat je naar andere gezinsleden snauwt. Wat "je kalmte verliezen" ook voor jou betekent, je zult het doen.
Weet eerst dat het normaal is. Wees niet te streng voor jezelf als je je geduld verliest. Toen ik voor het eerst aan mijn trainersvrienden toegaf dat ik een verrassend niveau van vermoeidheid en frustratie ervoer, was ik ongelooflijk opgelucht om te horen dat zij daar ook eens waren geweest. Sommigen onthulden dat ze meer dan eens in tranen waren uitgebarsten.
Er zijn zoveel gemengde gevoelens bij het opvoeden van een puppy. Je bent helemaal geslagen door de enorme hoeveelheden schattigheid, en toch verpakt in die schattigheid is ook een klein wezen dat eindeloos zijn wereld verkent en elke behoefte en emotie op een meest directe en ongefilterde manier uitdrukt.
Hij kan vocaliseren op manieren en soms die je niet verwacht, en om redenen waarvan je niet helemaal zeker weet of je hem kunt identificeren. Zijn gedrag zal plotseling veranderen - van speels in slaperig; van rustgevend tot opzwepend en bijtend; van kalm naar "hangry" (honger en boos). Ik kan je niet vertellen hoeveel klanten me in de loop der jaren hebben gebeld, ervan overtuigd dat hun hond hen "aanvalt". Ik heb nooit helemaal begrepen wat ze bedoelden totdat ik het zelf ervoer. Daarover later meer...
Alles is nieuw voor hem en moet worden onderzocht. Elk ding. Hij zal dingen in zijn omgeving opmerken die jij niet hebt gezien. Hij zal ze vinden, en hij zal ze met zijn mond oppakken (of testen door erop te kauwen). Voor zijn veiligheid moet hij constant in de gaten worden gehouden. Het maakt niet uit hoe puppy-proof je huis of tuin is, hij zal minstens 20 manieren vinden om dat niet te doen!
Al deze scenario's, in combinatie met de vermoeidheid die je doormaakt, zullen je lont verkorten. Dit is het moment waarop je je afvraagt waar je aan begonnen bent en of je klaar bent voor de taak. Je bent niet de enige!
MIJN ADVIES: Doe zo vaak mogelijk iets voor jezelf. Net als de kleine powernaps, moet je deze momenten stelen wanneer je maar kunt - meestal terwijl je puppy slaapt. Praat ook met andere puppybezitters, of met volwassen hondenbezitters die dit zelf hebben meegemaakt en die u kunnen vertellen dat er licht aan het einde van de tunnel is. Als je je realiseert dat alle anderen hetzelfde hebben gevoeld, is dat een enorme boost voor het moreel.
Ik ben een lijstmaker. Ik heb de neiging om bijna net zo vaak items aan mijn dagelijkse lijst toe te voegen als ik een voltooide taak afvink. Deze gewoonte verandert het in een eeuwigdurende takenlijst, een uitdaging om te voltooien, zelfs onder de beste omstandigheden, met andere woorden, zonder een puppy op de foto.
Met een puppy heb ik het geluk gehad om zelfs maar een enkele taak op mijn lijst te voltooien! Ik heb geleerd om de lijst tijdens deze eerste weken opzij te schuiven, of om het op zijn minst terug te brengen tot alleen de basisbehoeften. Want de waarheid is dat het niet voor elkaar komt.
Het heeft geen zin om jezelf frustraties te bezorgen door jezelf taken toe te wijzen waar je redelijkerwijs niet aan toe kunt komen. Verlies de lijst, of knip hem in, of delegeer de taken aan anderen indien mogelijk.
MIJN ADVIES: Persoonlijk vond ik het in de eerste weken veel belangrijker om me te concentreren op het profiteren van de socialisatieperiode van mijn puppy om dingen met hem te doen, in plaats van me zorgen te maken over welke huishoudelijke taken niet werden gedaan. Het huis is een grote puinhoop sinds onze puppy arriveerde, en dat vind ik goed.
Ik heb eerder gezegd dat er momenten in mijn carrière zijn geweest dat ik telefoontjes kreeg van puppy-eigenaren die zich zorgen maakten over het temperament van hun hond. "Hij zal ons zomaar uit het niets aanvallen", zullen ze zeggen. "Ik denk dat er iets met hem aan de hand is. Hij is echt agressief!”
Ik denk dat ik het aantal keren dat ik de puppy in kwestie heb ontmoet en daadwerkelijk heb doorverwezen naar een dierenarts, op één hand kan tellen, op basis van gedrag dat ik zorgelijk vond. Voor de rest leek het erop dat ik meestal getuige was van een zeer uitbundige puppy die mondde en bijt, vaak van een oververmoeide puppy die gewoon wat rust en een dutje nodig had, of van een puppy die onderprikkeld was en meer uitlaatgassen nodig had voor zijn opgekropte energie . Hoe dan ook, het was meestal niets om je zorgen over te maken.
En toen, op een dag, uit het niets, zag Bennigan eruit als een puppy die - in alle opzichten - doorgedraaid was. Het begon met een plotseling geval van de zoomies (wanneer uw hond op volle snelheid nogal grillig rent met zijn oren naar achteren, ogen wijd en zijn kont onder hem weggestopt). Het volgende dat ik wist, stormde op me af en klom op mijn been. Hij begon met zijn kleine haaientanden aan mijn broekspijp te scheuren terwijl hij een zeer dramatisch gegrom en gejank liet horen. Er was gewoon geen reden om hem te kalmeren, hem niet af te leiden, geen afstand van hem te nemen. Het was behoorlijk verontrustend!
Uiteindelijk tilde ik hem op met mijn handen terwijl hij heftig kronkelde, en legde hem in zijn bench. Ik sloot de deur in een snelle beweging en probeerde op adem te komen. Wat was er in hemelsnaam aan de hand? Ik had de volledige controle over mijn kleine puppy verloren en hij was veranderd in een boos, fanatiek beest!
Binnen twee minuten sliep hij diep, maar bijna net zo snel was hij weer wakker, blaffend en huilend vanuit zijn bench. Ik schakelde hem onmiddellijk uit (dit is geen tijd voor "discipline", noch is het een "leermoment" - puppy's zijn baby's, en dit soort gedrag kondigt een behoefte aan waaraan nog niet is voldaan). Hoewel het officieel niet zijn voedertijd was, heb ik hem ter plekke een klein deel van zijn eten gegeven.
Zo was Bennigan weer rustig. Hij viel meteen weer in slaap en werd na een lang dutje wakker als een vrolijke, speelse puppy.
In de daaropvolgende dagen en weken leerde ik dat een combinatie van honger en vermoeidheid dit soort gedrag bij mijn puppy veroorzaakt. Het komt niet vaak voor dat beide omstandigheden tegelijkertijd gebeuren, maar als ze zich voordoen, kan ik het nu zien lang voordat het uit de hand loopt en Bennigan een beetje te eten krijgt en een dutje doet.
Als ik zelf niet getuige was geweest van dit soort over-the-top gedrag, had ik gedacht dat mijn klanten misschien overdreven hadden in hun beschrijving van de gebeurtenis. Het was echt heel dramatisch en verontrustend. Ik dacht erover om Bennigans gedrag te filmen om andere trainers te laten zien, maar het gebeurde maar een paar keer voordat ik de puzzel doorhad, en ik was veel meer gefocust op het oplossen van het probleem dan het te filmen!
MIJN ADVIES: Ontdek wat uw puppy nodig heeft. Op zo'n jonge leeftijd zijn de behoeften van een puppy eigenlijk heel eenvoudig:heeft hij honger? Is hij oververmoeid? Moet hij zichzelf ontlasten? Is hij helemaal alleen? De kans is groot dat het beantwoorden van deze vier vragen het probleem zal oplossen.
Als trainer en gedragsconsulent ben ik me pijnlijk bewust van wat het gevolg kan zijn van te weinig of slecht uitgevoerde socialisatie. Daarom benadruk ik het belang van een goede en tijdige socialisatie voor al mijn klanten met puppy's. Ik geef ze een lange lijst met socialisatietaken die ze moeten uitvoeren, idealiter voordat hun puppy's 12 weken oud zijn. 'Dit wil je echt niet laten ontglippen,' zeg ik. "Als je de komende weken maar één ding voor je pup doet, zorg er dan voor dat het dit is!"
Nou, haha; de grap is van mij. Ik was niet in staat om zelfs maar de helft van de taken te voltooien die ik mijn klanten aanbeveel! Ik ben zelfstandige met een flexibel schema, heb geen kinderen in huis, ben gezond en volledig mobiel en heb een echtgenoot die kan helpen. Bovendien ben ik een professionele trainer! En toch kon ik het niet. Ik kan me niet voorstellen hoe iemand met een fulltime baan en kinderen een "perfect" socialisatieprogramma zou kunnen uitvoeren!
MIJN ADVIES: Overweeg serieus welke sociale vaardigheden uw hond echt nodig heeft en richt uw kostbare en beperkte tijd daarop. Ja, in theorie zal je hond er beter in slagen om supergoed gesocialiseerd te zijn als je hem een enorm scala aan positieve ervaringen kunt bieden - daar bestaat geen twijfel over. Maar als je uit een lijst van 100 ervaringen realistisch gezien slechts 20 van hen kunt aanpakken, kies dan de 20 die het beste overeenkomen met wat je hond moet leren kennen als hij volwassen is. (Mijn puppy heeft bijvoorbeeld geen boerderijdieren ontmoet, en dat is oké, want de kans dat dat soort ontmoetingen in de toekomst plaatsvinden is klein. Hoewel het een uitstekend idee is, had het geen prioriteit!)
Dankzij de ontdekking dat ik de helft van de items op mijn gebruikelijke socialisatiechecklist niet kon afstrepen, heb ik nu enkele wijzigingen aangebracht in mijn puppyconsulten. Om te beginnen klinkt mijn advies iets meer als dit:"Kijk, idealiter zou ik willen dat je dit doet. Doe je best. Wees lief voor je hond. Rol met hem door het gras. Wees geduldig. Koop wat wijn voor jezelf. Stuur me een e-mail als je zo moe bent dat je gewoon wilt huilen, maar te beschaamd bent om aan je niet-hondenbezitters toe te geven dat een puppy van acht pond je een schop onder je kont geeft. Want eerlijk gezegd is dit het meest waarschijnlijke scenario!
Uiteindelijk gaat het er minder om dat je alles perfect doet en meer om het stellen van je eigen prioriteiten. Wat moet je puppy echt weten als hij volwassen is? Concentreer je daarop.
Doe je best om het materiaal te behandelen dat wordt gepresenteerd in al die geweldige boeken en dvd's - en de syllabus van de kleuterklas voor puppy's waarvoor je je hebt aangemeld (schrijf je zeker in voor een van die) - zonder je druk te maken over het volbrengen van alle aanbevolen oefeningen. Gun uzelf het voordeel van dit 'ontbrekende materiaal' en neem wat druk van uw schouders. Tegen de tijd dat jij en je puppy zijn afgestudeerd aan een puppyklas of twee, zul je waarschijnlijk veel van het meedogenloze, nieuwsgierige, schattige gedrag van je puppy met zelfvertrouwen aanpakken. . . en zal een goede basis hebben om zich voor te bereiden op het raadselachtige gedrag van adolescente honden!
Denk eraan om even de tijd te nemen om te erkennen dat u alles goed doet, en maak u niet al te veel zorgen dat er iets mis is met uw puppy (er is zeer waarschijnlijk helemaal niets mis met hem), of dat u het gevoel heeft dat u een ongeschikte trainer bent . Geloof me, zelfs de profs voelen zich zo!
Geniet van de puppytijd van uw hond zolang het duurt. Maak veel foto's en neem de tijd om te lachen, te spelen en een band op te bouwen. Het komt wel goed met je.
Nancy Tucker, CPDT-KA, is een fulltime trainer, gedragsconsulent en seminarpresentator in Quebec, Canada.
