Wie kan de kracht van puppyogen weerstaan? Staren in een paar grote, bruine ogen zal zeker aan je hart trekken. Het kan zijn dat je vastberadenheid in brij verandert en, tegen je wil, naar die extra traktatie of lekkernij reikt die je gezworen hebt niet aan de hond te geven.
Je zou inderdaad niet de eerste eigenaar zijn die zich afvraagt of hun hond ze niet manipuleert om te krijgen wat ze willen. Natuurlijk kennen we allemaal het antwoord, namelijk dat honden experts zijn in het opwinden van hun baasjes rond de spreekwoordelijke poot.
Maar hoe diep gaat het bedrog?
Gaan honden zo ver dat ze doen alsof ze verdrietig zijn, en zo ja, doen ze dat dan met opzet? Laten we het uitzoeken.
Hoe ziet een verdrietige hond eruit?
Honden kunnen en zullen oprecht verdriet ervaren. Dit blijkt vaak uit het feit dat de hond geen dingen doet die hij eerder graag deed. De hond die graag gaat wandelen, kan bijvoorbeeld terughoudend zijn om naar buiten te gaan. Ze kunnen hun interesse in eten verliezen of er niet in slagen om een geweldige baas te worden wanneer ze thuiskomen.
Een typisch scenario waarin een hond verdrietig kan zijn, is na het verlies van een goede metgezel. Een rouwende hond kan neerslachtig zijn, meer slapen dan normaal en geen lekkernijen accepteren die ze eerder hebben opgeslokt.
Hoe een hond verdriet toont, verschilt ook van persoon tot persoon. Sommige honden die in een depressieve bui zijn, trekken zich terug en willen alleen zijn. Terwijl anderen extra aanhankelijk worden aan hun baasje en de behoefte voelen om constant in hun aanwezigheid te zijn.
Het kan ook voorkomen dat sommige honden gezelschap schuwen en zelfs agressief worden als gezelschap hen wordt opgedrongen.
Het is een vreemd feit dat honden, onze naaste metgezellen, al eeuwenlang verkeerd worden begrepen. Te lang werd de dominantietheorie van hondengedrag als correct beschouwd. Inmiddels weten we echter dat het niet klopt.
In theorie werd aangenomen dat honden werden gemotiveerd door te proberen de top- of alfapositie te bereiken. Dit betekende dat een eigenaar constant waakzaam moest zijn dat hun hond geen privileges kreeg die onbedoeld hun plaats in de roedel verhoogden.
Maar dit is fout.
In plaats daarvan lijken honden meer op kinderen. Het is passender om hun gedragsbereik te beschouwen als vergelijkbaar met dat van een jong kind. Het wordt nu inderdaad erkend dat honden het emotionele bereik van een 2 1/2-jarige ontwikkelen. Ze ervaren gewoon 'primaire' emoties, zoals vreugde, geluk, tevredenheid, angst, angst en verdriet.
De emoties van een hond blijven echter op dit punt hangen, wat goed is omdat ze geen complexere (of verdeeldheid zaaiende) emoties ontwikkelen, zoals trots, wrok of schuldgevoel.
Dit alles betekent dat honden eerlijk zijn over hun emoties en zich niet voordoen als dingen die ze niet zijn.
Dit betekent echter niet dat een hond niet kan doen alsof hij verdrietig is. Wat er gebeurt, is dat onze reacties op bepaalde acties de hond per ongeluk kunnen trainen om op een bepaalde manier te handelen. Dus wanneer een hond leert dat staren met grote ogen wordt beloond met een traktatie, zijn ze geneigd dit te herhalen.
Wat we beschouwen voor een hond die doet alsof hij verdrietig is, om aandacht of een traktatie te krijgen, is eigenlijk op beloning gebaseerde training in actie.
Honden leren door een actie te associëren met een uitkomst. Dit is de basis van op beloning gebaseerde training. We gebruiken dit om honden te leren "Zit", "Blijf" of een aantal andere nuttige commando's. Kortom, wanneer de hond een actie uitvoert en die actie wordt beloond, zal de hond dat gedrag herhalen om een andere beloning te krijgen.
Wanneer een hond naar ons staart met puppy-hondenogen die zwemmen van verdriet, interpreteren we die grote ogen als verdrietig. Wanneer we die blik belonen met aandacht of een smakelijke traktatie, leert de hond dat dit een supergemakkelijke manier is om een felbegeerde beloning te krijgen... en daarom wordt het een aangeleerd gedrag.
Zoals je zult zien, is het niet zo moeilijk om een hond te leren verdrietig te doen. Het enige dat u hoeft te doen, is een actie identificeren waardoor de hond er verdrietig uitziet. Beloon vervolgens de hond wanneer ze je die actie aanbieden. Zodra de hond spontaan begint te handelen zoals jij dat wilt om iets lekkers te krijgen, voeg dan een richtwoord toe.
Laten we zeggen dat de hond die hun neus tussen hun poten begraaft, hen verdrietig maakt. Om ze dit te leren, moet je de hond eerst een pootje voor de neus laten zetten. Doe gewoon wat pindakaas of een andere lekkere substantie op de poot van de hond. Wanneer ze de poot naar hun gezicht brengen, prijs ze dan en geef een traktatie.
Al snel leert de hond dat het optillen van een poot veel lieve aandacht krijgt. Ze kunnen dan spontaan een poot opsteken om te zien wat er gebeurt. Wees hier waakzaam voor en spring er met veel lof in.
Dit is een goed moment om een richtwoord toe te voegen. Een woord als 'Verdrietig' is het signaal waarmee de hond de actie herkent die u wilt dat hij aanbiedt. Zeg gewoon "Verdrietig" als de hond de poot begint op te tillen en beloon hem dan wanneer de poot zijn neus raakt.
Met genoeg oefening zal het zeggen van "Verdrietig" de hond ertoe aanzetten een poot op te heffen en zijn neus te bedekken.
