Honden kunnen helpen bij een verscheidenheid aan ziekten, angststoornissen, depressies, en nu wordt aangenomen dat honden ook helpen bij kinderen met autisme. Het hebben van een huisdier in huis kan het broodnodige gezelschap en de liefde bieden die kinderen met autisme nodig hebben.
Het is echter belangrijk om in gedachten te houden dat alle kinderen met autisme anders zijn en dat het hebben van een hond in huis voor sommigen van hen een trigger kan zijn. Als u samen met uw arts vaststelt dat een hond verlichting kan bieden van bepaalde symptomen die verband houden met het autisme van uw kind, kan uw kind misschien een vriend voor het leven krijgen en de sterkste band die hij/zij tijdens zijn leven zal ontwikkelen.
In plaats van te bespreken op welke signalen u moet letten als een hond een kind met autisme helpt, gaan we kijken hoe u kunt zien of een kind goed reageert op een hond. We zullen ook bekijken hoe honden helpen bij verschillende aspecten van autisme die bijzonder uitdagend zijn voor kinderen.
Ten eerste helpt elk type hond het kind bij acceptatie. Kinderen met autisme voelen zich vaak vervreemd, alleen en anders dan hun leeftijdsgenoten. Een hond kan helpen om acceptatie en gezelschap in het leven van het kind te brengen, door het te voorzien van acceptatie en liefde die ze misschien niet regelmatig van anderen ontvangen.
Honden zullen het kind ook helpen met sociale interacties, wat vaak een van de meest uitdagende gebieden is voor een kind met autisme. De vriendschap en interactie met een hond kan het kind een speciale band en vertrouwen geven waardoor het sterkere relaties met mensen kan ontwikkelen.
Service-, therapie- en gezinshonden zullen mensen naar de hond en eigenaar/kind lokken als ze weg zijn. Een hond die specifiek wordt gebruikt voor een kind met autisme, wordt zelfs aangemoedigd om met mensen om te gaan terwijl ze weg zijn. Mensen die naar het autistische kind en de hond komen, zullen ook met het autistische kind omgaan, wat zorgt voor een gezonde interactie met mensen, wat de socialisatie bevordert.
In de Verenigde Staten werden in 1929 voor het eerst dienst- en therapiehonden aan het publiek voorgesteld. Deze honden werden opgeleid om blinden door de wereld te helpen navigeren. Hulphonden werden echter pas in de jaren zestig op grote schaal aan het publiek voorgesteld voor meerdere diensten. Dit toen werd aangenomen dat honden het vermogen hadden om het leven van mensen met een handicap op een meer wijdverbreide manier te helpen verbeteren. Dit leidde uiteindelijk tot het gebruik van zowel therapie- als hulphonden om kinderen en volwassenen te helpen omgaan met autisme. Afhankelijk van het type en de ernst van autisme waaraan een kind lijdt, kan een hulphond of een therapiehond worden gebruikt.
Gezien meer recent onderzoek en studies, zijn er talloze bevindingen gedaan over het vermogen van honden om te helpen met autisme. Lange tijd suggereerde onderzoek dat alleen speciaal opgeleide hulp- en therapiehonden kinderen met autisme konden helpen. De meeste onderzoeken waren alleen gericht op de voordelen en effecten van hoe hulp- en therapiehonden deze kinderen met autisme helpen, waarom ze hielpen en hoe groot de effecten van deze honden waren op het leven van het kind.Met het verstrijken van de tijd is er echter meer aandacht gekomen voor hoe gewone honden kinderen met autisme kunnen helpen. Studies hebben zelfs aangetoond dat gezinshonden niet alleen het kind met autisme helpen, maar ook het hele gezin door gezinnen met een autistisch kind te ontlasten.
Een studie die werd uitgevoerd door de Journal of Pediatric Nursing, ondervroeg gezinnen van kinderen met autisme. Ze kregen vragen over hoe hun autistische kinderen omgingen met de gezinshond - ongeveer tweederde van de gezinnen had een gezinshond. Ze ontdekten dat 94% van die gezinnen zei dat hun kind een zeer sterke band had met de gezinshond. Bovendien verklaarden de gezinnen die geen honden in huis hadden dat hun kind goed met honden van andere gezinnen omging als ze de kans kregen (7 van de 10 gezinnen).
Oudere studies over dit onderwerp hebben ook aangetoond dat gezinnen van autistische kinderen, die honden in huis hadden toen ze opgroeiden, betere sociale vaardigheden hadden dan kinderen die niet opgroeiden met een hond of ander huisdier. Bovendien hebben andere studies geconcludeerd dat kinderen die slechts een korte tijd met een hond omgingen, tijdelijk verbeterd sociaal gedrag vertoonden na het spelen met een dier. Een van de redenen waarom kinderen met autisme goed reageren op dieren, vooral honden, is omdat een hond onvoorwaardelijke en niet-oordelende liefde en gezelschap kan bieden.
In het belang van dit artikel zullen we bekijken hoe een hulphond wordt getraind voor een kind met autisme. Als u overweegt om uw gezin een hond te geven om een kind in uw gezin met autisme te helpen, zijn er over het algemeen geen speciale trainingsvereisten voor de hond, omdat het meer een metgezel is voor het gezin en het kind, in vergelijking met een dienst of therapie hond.
De eerste stap in het proces is dat de hond en het baasje naar Oregon reizen, waar ze allebei 5 dagen trainen op het ASDA-hoofdkwartier. Dit zal de primaire verzorger alles leren wat ze moeten weten over de hond die is geselecteerd om bij het gezin te zijn. 'S Avonds gaat de hond met de verzorger mee naar huis, zodat ze allebei een relatie kunnen opbouwen. Het doel van deze eerste reis is dat de belangrijkste verzorger zijn ADS behaalt, wat hem certificeert als hulphondengeleider.
De volgende fase is om de hulphond mee naar huis te nemen naar zijn woonplaats. Het duurt ongeveer 1-2 weken voordat de hulphond zich heeft aangepast en zich op zijn gemak voelt in zijn nieuwe huis. Tijdens deze periode van 2 weken zal de hoofdverzorger doorgaan met de training en vaardigheden die ze in Oregon hebben geleerd.
De derde fase is een bezoek van de trainer, die zal helpen om een week lang met de god te trainen. Gedurende deze tijd worden de specifieke behoeften van het autistische kind aangepakt, zodat de hond meer persoonlijke training kan krijgen. De trainer, het kind en het gezin nemen de hond mee naar plaatsen waar het gezin waarschijnlijk regelmatig naartoe gaat, zoals school, de supermarkt, de dokterspraktijk, parken en andere gemeenschappelijke ruimtes. Drie volle dagen van deze fase worden doorgebracht op de school van het kind en de verdere opleiding vindt plaats in een schoolomgeving.
