Als je een hond in je leven hebt, heb je waarschijnlijk gedacht dat hun gehoor een superkracht lijkt. Je hebt misschien gemerkt dat je hond altijd voor de deur staat te wachten om je te begroeten, ook al konden ze je niet zien aankomen. Misschien heb je op een hondenfluitje geblazen en gezien hoe je hond ronddraaide om naar je te staren, maar je kon niets horen. Maar hoe goed zijn de gehoorvermogens van honden?
Slappe oren, plakkerige, opstaande oren, één omhoog en één omlaag - mensen maken geen onderscheid als het gaat om de schattige factor van hondenoren. De meeste hondenbezitters kunnen je vertellen dat de manier waarop een pup zijn oren beweegt heel expressief kan zijn, maar deze bewegingen dienen eigenlijk een doel dat verder gaat dan schattig zijn. Hondenoren zijn erg mobiel en alleen al hun oorkleppen (oorschelp genoemd) bevatten 18 verschillende spieren. Deze spieren zijn verantwoordelijk voor het vermogen van een hond om zijn oren op te heffen, neer te laten en te draaien om geluiden gemakkelijker op te pikken. Honden hebben een langere gehoorgang dan mensen, en dankzij de spieren in het kanaal kan een hond zijn positie nauwkeurig afstemmen om geluiden nauwkeurig te lokaliseren.
Om te begrijpen hoe goed honden kunnen horen, is het nuttig om de wetenschap van geluid te onderzoeken. Geluid reist in golven en wordt gemeten door zowel frequentie als amplitude. Frequentie, gemeten in hertz (Hz), verwijst naar het aantal geluidstrillingen dat in één seconde optreedt. Amplitude, gemeten in decibel (dB), meet hoe krachtig een geluidsgolf is. Een gemakkelijke manier om deze te onderscheiden is om te onthouden dat frequentie de toonhoogte van een geluid meet (hoe hoog of laag het is), terwijl amplitude meet hoe hard een geluid is.
Menselijke oren kunnen frequenties detecteren tussen ongeveer 20 hertz (laag) en 20.000 hertz (hoog), terwijl honden frequenties kunnen detecteren van ongeveer 65 hertz en tot 60.000 hertz. Dit veel grotere frequentiebereik geeft honden de mogelijkheid om hoge tonen te horen die niet waarneembaar zijn voor menselijke oren.
Honden kunnen ook veel zachtere geluiden horen dan mensen. Bij nul decibel (de "drempel van het gehoor") kan een mens nauwelijks geluid waarnemen. Terwijl honden lagere frequenties niet zo duidelijk horen als wij, is hun decibelgevoeligheid bij hoge frequenties ongeëvenaard. Bij frequenties tussen 3.000 en 12.000 hertz kunnen honden geluiden tot -5 decibel detecteren. Geluiden onder de 20 decibel worden infrageluid genoemd en vallen onder het bereik van het gehoor van mensen. Bronnen van infrageluid zijn onder meer aardbevingen en stormen, maar ook geluiden van vleermuizen en insecten. Honden kunnen deze geluiden detecteren die onopgemerkt blijven door mensen.
Honden evolueerden van wolvenvoorouders die efficiënte jagers moesten zijn om te overleven. Hun vermogen om hoogfrequente geluiden te horen die worden uitgezonden door kleine knaagdieren, hielp hen prooien te lokaliseren. Honden hebben dit geweldige gehoor behouden tijdens hun evolutie en domesticatie.
Hoewel honden infrageluid kunnen horen dat door verschillende dieren wordt geproduceerd, communiceren ze, net als de meeste zoogdieren, niet met deze lage frequenties. In feite kunnen de meeste zoogdieren geluiden horen die ver boven de frequenties liggen die ze kunnen produceren. Honden hebben dit precieze gehoor ontwikkeld om te lokaliseren waar geluiden vandaan komen, een techniek die bekend staat als binaurale spectrale-verschil-cueing. Dit helpt honden om het frequentiebereik van een geluid te vergelijken wanneer het in elk oor aankomt. Afhankelijk van uit welke richting een geluid komt, kan één oor "overschaduwd" worden door het hoofd en worden slechts enkele frequenties geabsorbeerd (hogere frequenties worden meer geabsorbeerd dan lagere). De vorm van het hoofd van een hond bepaalt hoe goed ze deze spectrale verschillen tussen frequenties kunnen onderscheiden.
Als je je huis deelt met een hond, heb je waarschijnlijk gemerkt dat ze overstuur raken door vuurwerk of zich naar de andere kamer haasten wanneer je de stofzuiger aanzet. Met hun ultragevoelige gehoor kunnen sommige geluiden inderdaad fysiek pijnlijk zijn voor honden. De motor van een vacuüm zendt hoge geluiden uit die mensen niet kunnen horen, en dit is waarschijnlijk de reden voor de hondenkruistocht tegen dit huishoudelijke apparaat. De luide knallen van vuurwerk, donder en geweervuur kunnen ook pijn doen aan de oren van een hond. Hoge frequenties zoals sirenes kunnen ongemak veroorzaken, evenals zeer luide muziek in een afgesloten ruimte zoals een kamer of auto.
Als uw hond last heeft van een bepaald geluid, kunt u hem beven, hijgen, janken, blaffen of ijsberen. Identificeer indien mogelijk de oorzaak van het geluid en verwijder de bron, of verplaats de hond naar een stillere ruimte.
Net als mensen kunnen honden ook doof of slechthorend worden door infectie of veroudering. Honden met gehoorverlies kunnen een eerste periode van geluidsgevoeligheid of verwarring hebben, maar ze passen zich over het algemeen goed aan en leiden een gelukkig leven. U kunt uw hond visuele aanwijzingen leren samen met verbale commando's, waardoor ze niet alleen meer aandacht hebben voor training, maar ook kunnen helpen bij de communicatie als ze later in hun leven hun gehoor verliezen.
Honden hebben een ongelooflijk gehoor ontwikkeld dat hen helpt geluiden te detecteren, zowel onder als ver boven de frequentie die mensen kunnen. Dit hielp hun voorouders bij het jagen op prooien en het herkennen van bedreigingen. Hun precieze gehoorvermogen maakt ze gevoelig voor bepaalde frequenties en amplitudes en kan lijken op een zesde zintuig.
