Of:The Magic Buffalo Tug
In mijn post over de uitdagingen van het leven met en het trainen van Lewis, zei ik dat het ergste probleem waarmee we werden geconfronteerd, was dat hij Clara lastig viel om te spelen. We hebben wat vooruitgang geboekt.
Toen hij voor het eerst kwam, was zijn meest voorkomende gedrag jegens haar wippen. Ik herinner me dat ik Marge Rogers vertelde dat ik hem tientallen keren per dag had verwijderd of weggeroepen. Het gepiep werd gelukkig minder. Hij doet het veel minder vaak en minder intens en zal graag afstijgen als ik hem wegroep.
Maar de volgende fase was moeilijker.
Een lastiger probleem deed zich voor. In plaats van te wippen, begon Lewis tientallen keren per dag met Clara te spelen. Klinkt leuk, toch? Nee. Ten eerste wilde ze niet tientallen keren per dag spelen, maar ze is te teruggetrokken om hem overtuigend te vertellen. Erger nog, zijn methoden om het spel te beginnen omvatten:1) grom het gemeenst klinkende spel grom denkbaar en kauw onophoudelijk op Clara's gezicht en nek; 2) in haar staart bijten en trekken; 3) bijt op een van haar achterpoten en blijf hangen; en 4) in de tuin, het lichaam slaat haar zonder waarschuwing op topsnelheid. Maar omdat ze af en toe deed wilde spelen, zette ze zijn onbeschofte gedrag op een versterkingsschema met variabele verhoudingen, wat zijn natuurlijke volharding verhoogde.
Ik heb Clara maar twee keer nadrukkelijk NEE zien zeggen. Er was eens een keer dat zijn speelgoedspeelgoed onder de bank was ontsnapt en hij overwoog het hare af te vegen. Ze blafte hard in zijn gezicht en hij trok zich meteen terug. Ze deed iets soortgelijks met een stuk speelgoed dat ze op een dag heel graag wilde hebben toen hij er een toneelstuk voor maakte. Maar verder is ze een push-over geweest. Zelfs als ze op haar kauwt met gegrom en onvriendelijk gekauw, reageert hij alsof ze niet serieus is - en ze bewijst niet dat hij ongelijk heeft. Dus ik moest ingrijpen.
In het begin was ik niet in staat om de aandacht van Lewis te krijgen om hem uit het spel te onderbreken of een poging te doen om te spelen. Hij was verloren voor de wereld. Beiden waren; Ik kon Clara's aandacht niet eens krijgen als ze er zin in had. Dus toen hij eenmaal begon, moest ik hem fysiek verwijderen als Clara niet wilde spelen. Daarom draagt hij (nog steeds!) een tuigje en sleept hij vaak aan de lijn:zodat ik hem kan verwijderen of voorkomen dat hij op haar af schiet. Ik ben hier niet trots op, maar ik moet mijn andere hond beschermen.
Ik ben me terdege bewust van de risico's van spelende honden terwijl ze halsbanden of harnassen dragen. Het leven met honden zit vol berekende risico's en dit is waar ik op dit specifieke risico val. Clara draagt alleen een afgescheiden kraag en we werken aan een halsband voor Lewis. Maar het is veel minder waarschijnlijk dat ze op hem kauwt dan dat hij op haar kauwt.
Terug naar het probleem bij de hand. Ik realiseerde me dat mijn manier van omgaan met fysieke onderbrekingen het probleemgedrag helemaal niet had verminderd. We hopen altijd, toch? Dus begon ik na te denken over wat ik anders moest doen. Hem in een krat of op een andere manier scheiden, anders dan het gebruik van de ketting, was toen geen optie.
Toen ik nadacht hoe ik het probleem anders moest aanpakken, kwamen er twee dingen bij me op. Eerst plaatste Kiki Yablon op Instagram een video over het gebruik van een gestructureerd sleepspel om een labpuppy te leren niet te bijten in wapperende kledingstukken en andere voorwerpen. Ten tweede herinnerde ik me iets dat ik Marge vaak heb horen zeggen, dat als ze een puppy in huis heeft, ze altijd snoepjes in de ene zak en een speeltje in de andere heeft.
Een speeltje! Ik heb altijd snoepjes in mijn zak, maar ik heb zelden speelgoed bij me. Maar ik vond Kiki's benadering om speelgoed te gebruiken als een alternatief voor spelgestuurd gedrag, en had Marge om me aan te moedigen. Dus kocht ik het kleinste sleepbootje dat ik bij Clean Run kon vinden. Ik wilde dat het een nieuw stuk speelgoed was, en het moest klein genoeg zijn om in mijn zak te passen. Betreed de buffelsleepboot.
Vanaf het begin maakte ik me zorgen over het creëren van een gedragsketen. Als het sleepbootspel aantrekkelijk was (en je zult zien hoeveel Lewis geniet van het trekken) en de enige manier waarop hij er toegang toe kon krijgen was door Clara lastig te vallen, raad eens wat er zou toenemen? Clara lastig vallen. Dus ik probeerde het de eerste dag een paar keer, maar overlegde snel met Marge voordat ik een probleem creëerde.
De eerste keer dat ik het sleepspeeltje tevoorschijn haalde om hem bij Clara weg te lokken, was het alsof er een straal energie door hem heen schoot. Hij was gek van zijn gedachten. Hij rende naar me toe en we speelden een minuut of twee, toen ruilde ik hem een paar brokjes in voor het sleepspeelgoed. Hij heeft al een heel goede "uit" keu, maar ik vond de brokjeshandel leuk voor deze situatie.
Dus ik leerde dat ik een krachtig hulpmiddel had, iets dat concurreerde met zijn favoriete bekrachtiger, arme Clara. Zelfs op die eerste dag ging hij op Clara af, draaide zich dan om en keek me aan. "We zullen? Waar is de sleepboot?” Dit was zowel goed als slecht nieuws. Goed, want hij stopte voordat hij haar greep. Slecht omdat het tot een ketting zou kunnen leiden en de Clara-hinder zou vergroten. Ik heb Marge een sms gestuurd zodat ik geen erger probleem zou creëren.
Je vraagt je misschien af waarom ik het niet over straf heb gehad. Ik gebruik wel eens negatieve straf. Maar in dit geval zou het een time-out zijn, waarbij hij of Clara snel uit de situatie zou worden verwijderd, afhankelijk van zijn ongewenst gedrag. Maar hem uit de actie verwijderen zou een enorme straf voor hem zijn. Hij heeft een gigantisch geval van Fear of Missing Out. Ik heb nooit geweten hoe erg dat kon worden. En Clara verwijderen met een duidelijke onvoorziene omstandigheid ("ze gaat weg omdat je een eikel was") zou moeilijk te onmogelijk zijn. Ik scheid ze om haar te beschermen. Maar ik zie niet dat de managementacties die ik onderneem het gedrag verminderen. Ik zou veel liever mijn inspanningen concentreren om te voorkomen dat hij het in de eerste plaats doet.
Marge heeft me geholpen drie aanpassingen toe te voegen.
Hier is een video van twee dagen nadat ik de zaksleepboot begon te gebruiken. Ik stond op het punt het spel te onderbreken omdat Lewis ruw en onaangenaam werd. Maar op dat moment onderbrak hij zichzelf en richtte hij zich weer op mij. Trek game aan!
OK, een professionele trainer had dit kunnen voorspellen, maar ik deed het niet.
Deze systemen werken goed. Clara en ik hebben verschillende manieren bedacht om hem af te raden. Naast de buffeltrekmethode is er een mat naast mijn plek aan de keukentafel waar ze op kan; het is moeilijk voor hem om daar toegang tot haar te krijgen. Soms leid ik haar in een bench of ze komt er alleen in. Clara en ik gaan soms naar een andere kamer van het huis (niet afhankelijk van een speelpoging, maar als een geplande activiteit). Dit is een groot probleem, omdat Lewis 'FOMO hem vroeger zou hebben laten schreeuwen. Hij leert dat hij een beurt krijgt.
Ik wou dat ik kon zeggen dat ik het probleem heb opgelost en Lewis benadert Clara alleen met respect en finesse. Bwa-ha-ha-ha, al was het maar! Dit zijn levende wezens en ik heb te maken met een sterk gedreven gedrag van de kant van Lewis. Maar speelgedrag kan worden gevormd, en ik hoop dat hij een aantal manieren kan bedenken die beter werken dan mensen te rammen als een gewelddadig stripfiguur.
Ik sluit af met deze recente clip van Lewis die met wat ballen speelt en **niet** Clara slaat, die in (vergelijkende) vrede op de hare mag kauwen.
