De Keeshond is een knappe, pluizige hond met een intelligente uitdrukking en een vosachtig gezicht. Het heeft een leeuwachtige kraag en een dik gecoate achterkant, die een karakteristieke "broek" vormt.
Deze stevige en vierkant geproportioneerde hond van het noordelijke type is een alleskunner en zijn bouw weerspiegelt deze kwaliteit. De stevige, zuivere en gedurfde gang van de hond is onderscheidend, met een matige drive en reikwijdte.
De lange, harde en rechte buitenvacht van de Keeshond, die een mengsel is van grijs, zwart en crème, staat los van zijn lichaam. Zijn dikke donzige ondervacht en manen zorgen ondertussen voor een goede isolatie tegen vocht en kou.
De Keeshond is een zeer goede metgezel voor zowel volwassenen als kinderen. Het is vriendelijk voor iedereen en een alerte waakhond. Liefdevol, attent, speels, gevoelig, energiek, gemakkelijk in de omgang, avontuurlijk en een snelle leerling, de Keeshond heeft veel kwaliteiten van de beste huishonden.
Hoewel de Keeshond buiten kan overleven in koele of gematigde klimaten, is het een zeer sociale hond die het liefst binnen leeft met zijn menselijke familie. Omdat het een levendig ras is, is matige lichaamsbeweging, zoals een stevige wandeling aan de lijn of een krachtige spelsessie, voldoende om aan zijn behoeften te voldoen. De dubbele vacht van de hond moet ondertussen elke week af en toe worden geborsteld en meer tijdens de ruiperiode.
De Keeshond, die een gemiddelde levensduur heeft van 12 tot 14 jaar, kan vatbaar zijn voor kleine kwalen zoals heupdysplasie (CHD), patellaluxatie, epilepsie en verschillende huidproblemen. Soms worden bij het ras renale corticale hypoplasie, tetralogie van Fallot en mitralisklepinsufficiëntie gezien. Om sommige van deze problemen vroegtijdig te identificeren, kan een dierenarts regelmatige heup-, knie- en harttesten voor de hond aanbevelen.
Behorend tot de spitz-groep van honden, is de exacte oorsprong van de Keeshond niet vastgelegd. In de 18e eeuw fungeerde de hond echter als waakhond en metgezel in Nederland. Later werd het ras de schuithond genoemd, omdat het vaak op kleine boten op de Rijn werd gehouden om als waakhond te fungeren. Het was noodlottig dat de Keeshond betrokken raakte bij een politieke opstand in Nederland, voorafgaand aan de Franse Revolutie. Cornelis (Kees) de Gyselaer, de leider van de Nederlandse opstand, bezat een schuithond die bekend kwam te staan als Kees. De hond zou destijds in zoveel politieke karikaturen te zien zijn, dat het een icoon werd van de Nederlandse patriot.
Helaas voor dit ras slaagden de Patriots er niet in, waardoor talloze Keeshond-bezitters hun honden afdankten uit angst dat ze als verliezers zouden worden geïdentificeerd. Erger voor het ras, naarmate de schepen op de Rijn groter werden, nam de behoefte aan de Keeshond af. Met de inspanningen van enkele boeren en riviervaarders overleefde het ras, maar met een slecht profiel.
Barones van Hardenbroek begon in 1920 met een poging om het ras te redden en binnen vijf jaar slaagde ze erin verschillende Engelse promotors voor de Keeshond te winnen. In 1930 erkende de American Kennel Club het ras; vandaag is het de nationale hond van Nederland.
