Ook bekend als de Bobtail, is de Old English Sheepdog een hondenras dat in het begin van de 19e eeuw in Engeland werd ontwikkeld voor het hoeden van vee. Deze shag-achtige hond heeft misschien een ongewoon uiterlijk en een eigenaardige blaf, maar hij is liefdevol, zorgzaam en zeer toegewijd.
De Old English Sheepdog heeft een compacte, dikke set en een vierkant geproportioneerd lichaam, dat breed is aan de romp. Zijn krachtige, vrije gang is bijna moeiteloos en combineert behendigheid en kracht. Het is ook bekend om rond te slenteren, vaak aangeduid als een shuffle of een beerachtig broodje.
De extravagante vacht van de Engelse herdershond, die meestal grijs, grizzle, blue merle of blue merle is, is niet omslachtig, maar eerder een harde getextureerde, ruige en krulvrije buitenvacht over een waterdichte ondervacht. Het gezicht van de hond heeft ondertussen een "intelligente" uitstraling.
De Old English Sheepdog is een braaf huisdier dat zijn gezin vermaakt met grappige capriolen. Het is een echte binnenhond, hij gedijt op het gezelschap van mensen en is beschermend voor zijn gezin, vooral kinderen. Sommige Old English Sheepdogs kunnen erg koppig zijn, maar over het algemeen zijn ze vrolijk, zachtaardig en aangenaam tegenover vreemden. De Old English Sheepdog heeft ook een kenmerkende bast die resoneert met een "pot-casse" -ring - heel erg zoals twee potten die tegen elkaar rinkelen.
De Old English Sheepdog kan buiten leven in gematigde of koele klimaten, maar hij moet toegang hebben tot binnenvertrekken of het huis, omdat hij constant gezelschap zoekt. Een matige of lange wandeling of een energieke ravotten kan aan de dagelijkse bewegingsvereisten voldoen. En de vacht van de Engelse herdershond moet om de andere dag worden gekamd of geborsteld om te voorkomen dat hij gaat klitten.
De Old English Sheepdog, die een gemiddelde levensduur heeft van 10 tot 12 jaar, is vatbaar voor lichte gezondheidsproblemen zoals doofheid, cataract, maagtorsie, otitis externa, progressieve retinale atrofie (PRA), cerebellaire ataxie, netvliesloslating en hypothyreoïdie, of ernstige gezondheidsproblemen zoals heupdysplasie bij honden (CHD). Om enkele van deze problemen te identificeren, kan een dierenarts gehoor-, heup-, schildklier- en oogonderzoeken bij de hond uitvoeren.
De oorsprong van de Old English Sheepdog kan niet worden geverifieerd, maar velen geloven dat hij bijna 150 jaar geleden in het westelijke deel van Engeland werd geïntroduceerd. Zijn voorouders kunnen de Russische Owtcharka of de Bearded Collie zijn geweest. Het ras werd voor het eerst ontwikkeld vanwege zijn kracht en het vermogen om kuddes en kudden tegen wolven te beschermen. Tegen het midden van de 19e eeuw fungeerde het ras voornamelijk als vee- of schapendrijver, in staat om de kudde op de markt te brengen voor verkoop. Omdat ze als "werkende" honden werden beschouwd, hoefden hun eigenaren geen belasting te betalen over de Old English Sheepdog. Om hun "werkende" status te bewijzen, was het gebruikelijk om hun staarten te laten knippen, een gewoonte die vandaag de dag nog steeds voorkomt en de reden dat de bijnaam van het ras Bobtail is.
Tegen het begin van de 20e eeuw was de Old English Sheepdog een populaire Europese showhond geworden en in 1905 erkende de American Kennel Club het ras. Veel vroege herdershonden die naar de Verenigde Staten werden gebracht, waren bruin van kleur, maar later werden kleurbeperkingen ingevoerd om honden met grijze en witte jassen te produceren. De moderne herdershond heeft ook een compacter lichaam en een weelderige vacht.
Naarmate zijn beroemdheid groeide, integreerde de Old English Sheepdog zichzelf in de populaire cultuur, zelfs in enkele van de beroemdste kinderromans, waaronder The Colonel in Dodie Smiths The Hundred and One Dalmatians en Nana in J.M. Barrie's Peter en Wendy (het verhaal van Peter Pan). Zijn aantal en populariteit zijn sindsdien afgenomen, maar de Engelse herdershond wordt nog steeds beschouwd als een geweldige showhond en een lief huisdier.
