Epilepsie is een hersenziekte bij veel diersoorten, waaronder honden, die epileptische aanvallen tot gevolg heeft. Deze ziekte kan behoorlijk eng zijn als eigenaren niet weten wat ze kunnen verwachten of doen als hun hond een aanval heeft. Weten is het halve werk, dus het is belangrijk om voorgelicht te worden over dit veelvoorkomende probleem bij honden.
Epilepsie, of idiopathische epilepsie, is een ziekte die epileptische aanvallen veroorzaakt bij honden wanneer de hersenen abnormaal overactief zijn. Aanvallen zijn ongecontroleerde bewegingen van het lichaam en kunnen worden gegeneraliseerd, waarbij meerdere delen van het lichaam betrokken zijn, of focaal, waarbij slechts een bepaald deel van het lichaam betrokken is. Bij honden die regelmatig epileptische aanvallen krijgen, kan de diagnose epilepsie worden gesteld.
Aanvallen kunnen veel verschillende ongecontroleerde soorten bewegingen bij honden veroorzaken. Sommige honden hebben focale aanvallen die niet zo duidelijk zijn, terwijl andere honden gegeneraliseerde aanvallen hebben die er klassiek uitzien en het hele lichaam aantasten.
Focale aanvallen kunnen ervoor zorgen dat een hond gewoon in de ruimte staart en zijn lippen likt of met zijn kaken klappert. Dit soort aanvallen worden kauwgom-kauwaanvallen genoemd vanwege de symptomen die ze veroorzaken. Een hond kan rechtop staan en normaal staan wanneer deze zich voordoen. Andere focale aanvallen kunnen ertoe leiden dat een hond een zeer stijf been krijgt dat hij niet kan buigen en een paar seconden normaal kan gebruiken. Deze aanvallen worden mogelijk niet meteen opgemerkt door een eigenaar totdat ze regelmatig beginnen op te treden.
Gegeneraliseerde aanvallen resulteren er meestal in dat een hond op zijn zij valt en met zijn benen peddelt. De benen kunnen afwisselend schokken, trillen of stijf zijn, de nek kan gebogen zijn en een hond kan zelfs vocaliseren. Deze aanvallen zijn duidelijker dan focale aanvallen en schrikken meestal een nietsvermoedende eigenaar af.
Het is belangrijk om te onthouden dat een hond om andere redenen epileptische aanvallen kan krijgen, zoals oververhitting of blootstelling aan een toxine, dus niet alle aanvallen zijn het gevolg van epilepsie. Epileptische aanvallen zijn aanvallen die gedurende het hele leven van een hond blijven voorkomen, niet slechts één keer.
Epilepsie wordt ook wel idiopathische epilepsie genoemd omdat niemand weet waardoor het wordt veroorzaakt. Het woord idiopathisch betekent dat er een onbekende oorzaak is, dus idiopathische epilepsie resulteert in aanvallen met een onbekende oorzaak.
Hoewel niemand precies weet waardoor het wordt veroorzaakt, wordt aangenomen dat epilepsie het gevolg kan zijn van een genetische mutatie bij honden. Rashonden lijken deze ziekte vaker te krijgen dan gemengde rassen en mannetjes worden vaker getroffen dan vrouwtjes, maar dit betekent niet dat gemengde rassen en vrouwtjes niet kunnen worden gediagnosticeerd met idiopathische epilepsie.
Honden met epilepsie hebben meestal hun eerste aanval tussen de leeftijd van één en vijf jaar. Oudere honden die epileptische aanvallen krijgen, hebben meestal geen epilepsie en zullen in plaats daarvan een hersentumor krijgen of een andere reden waarom de aanvallen optreden.
Als een hond een aanval heeft, zal uw dierenarts aanbevelen wat bloedonderzoek en urinetests te controleren om te zoeken naar ziekten die kunnen leiden tot epileptische aanvallen. Als er geen onderliggende ziekte wordt opgemerkt in deze testresultaten, kan een MRI (magnetisch resonantiebeeld) en een CSF-monster (cerebrospinale vloeistof) worden aanbevolen om verder te zoeken naar een oorzaak van de aanvallen. Als er geen duidelijke oorzaak van de aanvallen wordt gevonden, wordt de diagnose idiopathische epilepsie gesteld. De behandeling wordt meestal gestart.
Er zijn verschillende medicijnen die kunnen worden gebruikt om epilepsie bij honden te behandelen of te beheersen. Hoewel er geen remedie is voor deze hersenziekte, kunnen de symptomen meestal worden bestreden met de toediening van deze medicijnen. Speciale diëten en supplementen die zaken als MCT-olie (medium chain triglyceride) bevatten, kunnen ook worden aanbevolen om epilepsie onder controle te houden.
Een logboek van wanneer de aanvallen optreden en hoe lang ze duren, kan nuttig zijn bij het beheersen van de ziekte. Soms worden triggers ontdekt en kunnen ze worden vermeden of ontdekt u dat een voer of medicijn beter voor uw hond werkt dan een ander. Dit logboek moet worden gedeeld met uw dierenarts om de beste behandeling voor uw hond te helpen formuleren.
Helaas is er geen manier om epilepsie bij een hond te voorkomen, omdat niemand weet wat de oorzaak is. Aangezien wordt aangenomen dat genetica een rol speelt bij epilepsie, mogen honden met een voorgeschiedenis van epileptische aanvallen niet worden gefokt.
