Net als mensen kunnen oudere paarden stijfheid vertonen in hun gangen; heel vaak wordt dit veroorzaakt door artritis. Artritis is bijna onvermijdelijk naarmate een paard ouder wordt, maar een vroege diagnose en zorgvuldige zorg kunnen de voortgang ervan vertragen en pijn minimaliseren.
Artrose is een degeneratieve gewrichtsziekte (DJD) waarbij het dempende kraakbeen aan het uiteinde van botten in een gewricht wordt afgebroken en verloren. Met deze afbraak is er ook verlies van smerende gewrichtsvloeistof en verliest het gewricht als geheel zijn vermogen om schokken op te vangen en een glijdend oppervlak te bieden tijdens beweging. Dit resulteert dan in gewrichtspijn en leidt tot kreupelheid bij paarden. Artritis op specifieke locaties bij paarden wordt in de omgangstaal genoemd, zoals ringbone en bone spavin.
In de vroege stadia kan artritis verschijnen als een lichte stijfheid waar het paard van werkt als het eenmaal is opgewarmd. In het gewricht breekt het kraakbeenmateriaal af, maar herstelt het zichzelf niet efficiënt. Uiteindelijk, als het kraakbeen meer beschadigd raakt, raakt ook het bot onder het kraakbeenkussentje beschadigd. Het paard zal dan meer ongemak ervaren en er kan warmte in het gewricht komen als er een ontsteking optreedt. In meer gevorderde gevallen kunnen kleine benige gezwellen, osteofyten genaamd, worden gezien onder röntgenfoto's en kunnen ze rond het aangetaste gewricht worden gevoeld. Naarmate de ziekte vordert, kan het paard meer ongemak en kreupelheid ervaren.
Artritis wordt veroorzaakt door slijtage van kraakbeen - het taaie, flexibele weefsel dat het schokabsorberende en glijdende oppervlak vormt tussen de botten die bij een gewricht samenkomen. Na verloop van tijd verslijten compressie en stress het beschermende kraakbeen. Artritis komt het meest voor in de dragende gewrichten van de benen. Extra stress of letsel aan een gewricht kan leiden tot artritis.
Specifieke sporten kunnen een paard vatbaarder maken voor artritis in bepaalde gewrichten als gevolg van repetitieve hersenschudding. Bepaalde soorten exterieur bij een paard kunnen het ook vatbaarder maken voor de ontwikkeling van artritis. Echter, naarmate alle paarden ouder worden, zoals bij mensen en andere dieren, veroorzaakt herhaalde slijtage in verschillende mate schade aan snel bewegende en gewichtdragende gewrichten.
Artritis bij het paard kan elk mobiel gewricht in het lichaam aantasten, inclusief de knieën, schoudergewrichten, ruggengraat, kogels, hakken en knieën. De kogels, knieën, doodskistbeen (binnen de hoef) en hakken worden het vaakst aangetast. Dit zijn allemaal gewichtdragende gewrichten.
Het doel van artritisbehandeling is om de ontsteking in het aangetaste gewricht te verminderen, pijn te verlichten en verdere schade aan het gewricht te vertragen. Er is geen behandeling of genezing voor artritis.
Als je merkt dat je paard ongemak ervaart (zelfs ongemak dat snel wegtrekt), is het een goed idee om je dierenarts te raadplegen. Uw dierenarts kan artritis mogelijk vroegtijdig identificeren en de voortgang ervan vertragen met geneesmiddelen die ontstekingen verminderen.
Als het kraakbeen in een gewricht eenmaal beschadigd of verdwenen is, is het moeilijk om het te herstellen. Ongemak kan worden behandeld door gewrichtsinjecties van gewrichtsvloeistofsupplementen zoals hyaluronzuur en polygesulfateerde glycoaminoglycanen, evenals corticosteroïden. Orale niet-steroïde anti-inflammatoire (NSAID) geneesmiddelen zoals fenylbutazon kunnen ook worden gebruikt voor pijnbestrijding, maar langdurig gebruik kan negatieve bijwerkingen hebben, zoals maagzweren en de kans op nierbeschadiging. Voor een langdurige behandeling omvatten nieuwere medicijnen firocoxib (een NSAID die anders werkt dan fenylbutazon) en diclofenac-natrium, verkrijgbaar in een actuele crème. Sommige clinici onderzoeken verschillende stamceltherapieën. In sommige gevallen, afhankelijk van het paard en welke gewrichten erbij betrokken zijn, kan deze modaliteit ook een optie zijn. Shockwave- en lasertherapieën kunnen ook worden overwogen.
Naast veterinaire behandeling kan een vermindering van de werklast nodig zijn, vooral als het werk bestaat uit springen, reizen over hard terrein of andere activiteiten die de gewrichten mogelijk overbelasten. Dit kan het einde betekenen van de competitieve carrière van een paard, hoewel lichte lichaamsbeweging belangrijk is om de gewrichtsflexibiliteit te behouden. Op momenten dat het paard kreupel is, mag er niet op gereden worden. Houd het paard op een zachte ondergrond, met extra, maar niet overmatig strooisel waar u moeilijk doorheen kunt lopen. Goed trimmen en beslaan door een deskundige hoefsmid kan ook nuttig zijn.
Artritis is tot op zekere hoogte bijna onvermijdelijk bij oudere paarden. Paarden met exterieurgebreken kunnen de gewrichten extra belasten, nog een reden waarom fokkers streven naar veulens met goed exterieur. Een goede hoefafwerking en hoefbeslag, een goed exterieur, een goede basis en een goed basisonderhoud kunnen ook helpen om het ontstaan van artritis te vertragen.
