Paardenrassen en -types zijn ontwikkeld om aan de behoeften en wensen van mensen te voldoen. Hoewel we paarden niet meer zo veel gebruiken voor transport of werk als vroeger, genieten we er nog steeds van voor sport en gezelschap. En we blijven paardenrassen aanscherpen zoals we dat al eeuwen doen.
Een studie uit 2012 wees uit dat de wilde voorouder van het moderne gedomesticeerde paard waarschijnlijk ongeveer 160.000 jaar geleden in Eurazië is ontstaan. De wetenschappers stelden vast dat paarden ongeveer 6000 jaar geleden voor het eerst werden gedomesticeerd ergens in de Euraziatische steppe.
Een andere studie die in 2017 werd gepubliceerd, vond dat alle moderne paarden afstammen van twee verschillende lijnen:het Arabische paard en het nu uitgestorven Turkmeense paard (dat vergelijkbaar was met het Akhal-Teke-ras).
Paarden verspreidden zich over de hele wereld via handel, oorlog, schenkingen, diefstal en meer. Mensen begonnen selectief te fokken op gewenste eigenschappen om te voldoen aan hun werkvereisten voor de paarden, zoals snelheid, kracht en uithoudingsvermogen. Terwijl mensen eeuwenlang de afstamming en eigenschappen van hun paarden bijhielden, kwamen er pas in de 18e eeuw stamboeken om een officieel stamboomrecord bij te houden. Hieruit ontstond de veelheid aan rassen en soorten paarden die we vandaag kennen.
Er zijn twee hoofdtypen:paarden en pony's. Paarden zijn 14,2 handen (56,8 inch) of groter, en pony's zijn minder dan 14,2 handen.
Als we het verder uitsplitsen, zijn er trekpaarden en pony's, mentypen, stampaarden die worden gebruikt voor het werken van vee, gangenpaarden, jagers, lichte paarden voor paardrijden en racen, paarden die speciaal voor vlees zijn gefokt en paarden die als metgezellen worden gefokt. Veel paardenrassen vallen onder een (of meer) van deze basistypen.
De meeste rassen ontwikkelden zich in de tijd dat paarden het belangrijkste vervoermiddel en krachtbron waren. Voor het trekken van zware lasten hebben we de logge maar sterke Clydesdale, Belgian of Percheron. En voor paardenraces hebben we de Amerikaanse standardbred en de volbloed.
Cleveland Bays en Hackney-paarden werden ontwikkeld om koetsen en buggy's te trekken, terwijl Arabieren werden gefokt om hun ruiters snel over de woestijn te vervoeren. En Kentucky bergzadelpaarden zijn ontstaan om hun ruiters efficiënt en comfortabel over bergachtig terrein te vervoeren. Bovendien zijn er verschillende paardenrassen ontwikkeld, zoals de Lippizaner en de Andalusische, om soldaten naar de strijd te vervoeren.
Bovendien hadden de Shetlandpony en de Welshpony hun plaats als werkdieren in mijnen en op boerderijen. En voor amusement en gezelschap hebben we de kleine Falabella en het miniatuurpaard.
Deze rassen zijn ontstaan op verschillende locaties over de hele wereld, waarbij mensen uit elk gebied rassen ontwikkelden om aan hun specifieke behoeften te voldoen. Dit is een belangrijke reden waarom er zoveel paardenrassen zijn.
Sommige paarden komen in aanmerking voor registratie simpelweg omdat ze een bepaalde kleur hebben (en vaak ongeacht hun werkelijke ras). Deze kleuren zijn typisch flitsend en wenselijk, zoals de palomino, buckskin of pinto.
Bepaalde kleurrassen hebben een stamboomcomponent, terwijl andere zich alleen bekommeren om de vachtkleur van het paard. Ook kunnen sommige paarden met gedocumenteerde afstamming zich registreren bij zowel hun rasregistratie als een kleurenrasregistratie. Dit heeft de neiging om hun waarde te verhogen.
Het is moeilijk om precies te berekenen hoeveel paardenrassen er zijn. Veel soorten paarden zijn ofwel nauwe uitlopers van andere rassen of zijn in de loop van de tijd met andere rassen vermengd.
De bron Breeds of Livestock van de Oklahoma State University bevat 217 afzonderlijke paardenrassen van de Abessijn tot de Zhemaichu. Ondertussen somt "The Encyclopedia of the Horse" door Elwyn Hartley Edwards iets meer dan 150 paardenrassen op, waaronder veel oude rassen die niet meer bestaan maar de voorouders zijn van vele rassen van vandaag.
De meeste rassen in "The Encyclopedia of the Horse" zijn paarden met bestaande registers die bloedlijnen kunnen traceren om zuiverheid te garanderen. Over het algemeen neemt het aantal registers van paardenrassen toe, omdat paardenliefhebbers de noodzaak inzien om gegevens te verzamelen over zeldzame en bedreigde rassen en soorten paarden.
Hoewel deze informatie geen definitief aantal paardenrassen oplevert, laat het wel zien hoe mensen over de hele wereld de genetica van paarden op talloze manieren hebben gemanipuleerd om een groot aantal verschillende eigenschappen te produceren. En het bevestigt dat er in de paardenwereld echt voor elk wat wils is.
