Veel beginnende ruiters voelen zich aangetrokken tot de sporten stadionspringen en langlaufen. Veldjacht en jagersshows zijn ook erg populair. Zelfs westernrijders maken af en toe een sprong, of ze nu in trailklassen zijn of op paden rijden. Hoewel je misschien geen carrière wilt maken met het berijden van paarden over sprongen, is het waardevol om te weten hoe je een sprong kunt maken op een manier die veilig en comfortabel is voor jou en comfortabel voor je paard.
Dat gezegd hebbende, is het echter belangrijk voor beginners om te begrijpen dat je niet hoeft te springen, zelfs als je alleen van plan bent om Engels te rijden. Er zijn veel disciplines waaraan Engelse ruiters kunnen deelnemen waarvoor geen springen nodig is, zoals dressuur, Engelse plezier, paardrijden en vlakke klassen zoals road hack, le tree, afstandsrijden, gemonteerde spellen, polo en polocrosse. Toch is het om de hierboven genoemde redenen goed om te weten hoe je een sprong moet naderen en oversteken.
Natuurlijk wil je een goedgekeurde helm en goede laarzen dragen en ervoor zorgen dat je uitrusting in topconditie is. Je wilt er niet achter komen dat een versleten singelband niet blijft zitten als je uit een sprong komt. Veel ruiters verkorten hun stijgbeugelriemen een tandje of twee, maar je voelt misschien pas de behoefte om dit te doen als je kleine hoogtes hebt gesprongen.
Zelfs als je besluit dat je wilt leren springen, moet je je nooit onder druk gezet voelen. Het is niet ongebruikelijk om ruiters (voornamelijk kinderen) te zien die duidelijk niet geïnteresseerd zijn of willen springen, maar bang zijn, zich onder druk gezet voelen en als gevolg daarvan ongelukkig zijn. Springen brengt veel risico's met zich mee bij paardrijden en veiligheid moet altijd de eerste prioriteit zijn. Een rijder die zich onder druk gezet en onzeker voelt, is geen veilige rijder. Je wilt sprongen volledig toegewijd en zelfverzekerd maken - niet halfslachtig en nerveus. Bij elke paardenactiviteit moet je veilig zijn en plezier hebben. Als je bang bent, heb je geen plezier. Of je nu drie maanden of drie jaar of misschien decennia nodig hebt om te leren springen, het maakt niet uit. Je instructeur of coach moet bereid zijn om in jouw tempo te gaan en je niet te vergelijken met andere ruiters.
Je eerste stap om over sprongen te leren rijden, is door samen te werken met een coach of instructeur om een veilige zitplaats te ontwikkelen bij alle gangen, van stap tot handgalop. Je moet deze gangen ook veilig kunnen rijden in tweepunts of halfzit. Het is gebruikelijk dat instructeurs, vooral degenen die kinderen lesgeven, zich door de basis heen haasten en de student laten springen voordat ze echt veilig zijn. Springen kan tenslotte heel leuk zijn en het is ook behoorlijk glamoureus. Dit is vaak een vergissing en leidt uiteindelijk tot onveilige, ongelukkige ruiters en ongelukkige paarden.
Het is moeilijk te zeggen hoe lang het duurt om een veilig zadel te ontwikkelen - het verschilt per rijder. Een echt enthousiaste, atletische ruiter op een goed geschoold paard kan na een paar maanden les misschien beginnen met springen. Anderen kunnen er langer over doen, hetzij omdat ze niet zo atletisch zijn, of omdat ze enthousiast maar angstig zijn. Dit is waar een goede instructeur of coach een groot verschil kan maken - iemand die weet wanneer hij de student een motiverend duwtje moet geven, zonder hem te overweldigen.
Nadat je de basis onder de knie hebt, kun je over stokken gaan rijden. Vaak beginnen instructeurs met slechts één paal, waar tijdens de wandeling overheen gereden wordt. Je leert dan lopen en draven over een rij palen, zowel in een staande draf als in een tweepuntszit. Als je dat eenmaal onder de knie hebt, ga je over de lijn galopperen. Het is belangrijk om de afstand tussen de palen te begrijpen, zodat het voor jou en je paard gemakkelijk is om deze oefening veilig uit te voeren. Dit is waar je coach een goede hulpbron is.
Van palen ga je naar caveletti-palen die een paar centimeter van de grond worden geheven. Nogmaals, je zult erover draven en galopperen terwijl je paard met een grotere impuls beweegt om zichzelf over deze kleine sprongen te tillen. Als je eenmaal zeker bent dat je over de caveletti gaat, is de volgende stap een kleine dwarsrail. Dit zal net hoog genoeg zijn om uw paard aan te moedigen om daadwerkelijk te springen, in plaats van over de rails te stappen. Als je deze dwarsbalk nadert, is het belangrijk om je stoel goed in het zadel te houden. Kijk vooruit voorbij de sprong naar waar je heen wilt nadat je bent geland. Als u uw hoofd laat zakken om te kijken, heeft dit invloed op het evenwicht van het paard. Je coach zal je helpen te leren inschatten waar je je paard moet vragen om op te stijgen - ongeveer dezelfde afstand van de sprong als die hoog is. Terwijl het paard zijn voorvoeten over de reling heft, til je jezelf op in tweepuntshouding en laat je je handen naar voren gaan langs de nek van je paard - een beweging die de "loslating" wordt genoemd, zodat je niet per ongeluk tegen zijn mond stoot of de teugels om jezelf tegen te houden. Een paard moet zijn nek uitstrekken als het springt om het te helpen in evenwicht te blijven, en je wilt je hier niet mee bemoeien (je hebt tijdelijk geen contact met het bit).
Terwijl je landt, ga je voorzichtig in het zadel zitten en breng je je handen terug naar de normale positie. Zorg ervoor dat u uw benen niet naar achteren vouwt of naar voren duwt. Je beenpositie zou niet veel moeten veranderen als je op een vlakke ondergrond rijdt.
Nadat je een kleine lijn dwarsrails onder de knie hebt, ga je geleidelijk de hoogte van de sprongen vergroten. Naarmate je bedreven wordt in het maken van sprongen in een arena of ring, zul je overstappen naar het rijden van verschillende soorten sprongen, waaronder oxers (sprongen die twee of drie rails breed zijn), watersprongen en andere meer gecompliceerde en intimiderende (tenminste voor de paard) soorten sprongen. Langlaufen of veldjagen is nog uitdagender als je leert omgaan met afleidingen en stevige sprongen die niet naar beneden vallen als je paard ze raakt.
Western- en trailrijders komen waarschijnlijk niet verder dan de crossrails-fase. Meestal, als een trailrijder een omgevallen boom of een ander obstakel op het pad tegenkomt, is het gemakkelijk genoeg en veiliger om een weg te vinden. In trailklassen zijn alle sprongen vrij klein - een test van gehoorzaamheid, in plaats van springvaardigheid.
