Histiocytoom is een kenmerk van een veel voorkomende groei die vaak verschijnt als een verheven, haarloze en rode knobbel op uw hond. Ondanks dat het er "boos" uitziet en soms zelfs zweren, zijn dit soort gezwellen meestal niet pijnlijk en worden ze meestal niet opgemerkt door het huisdier.
Hoewel histiocytomen goedaardig en onschadelijk zijn, wordt het toch aanbevolen om een dierenarts te raadplegen om de bult te laten onderzoeken. Er zijn verschillende celgroeitumoren die kanker kunnen veroorzaken, dus het is ideaal om ervoor te zorgen dat de knobbel niet schadelijk is.
Een histiocytoom is een type goedaardige of niet-kankerachtige groei die typisch wordt gezien bij jonge honden. Ze presenteren zich klassiek als kleine, haarloze, verheven rode knobbeltjes die schijnbaar uit het niets opduiken. Ze ontstaan in de Langerhans-cellen (ook wel histiocyten genoemd), die deel uitmaken van het immuunsysteem van een hond om te beschermen tegen vreemde 'indringers' op de huid, zoals pollen, bacteriën, enz. Het is niet ongebruikelijk dat ze vanzelf verdwijnen. Histiocytomen kunnen bij elk hondenras voorkomen, maar sommige rassen waarin ze vaker voorkomen, zijn boksers, buldoggen en flatcoated retrievers.
Histiocytomen komen het meest voor bij honden van drie jaar en jonger. Ze zijn verhoogd en hebben meestal een glad oppervlak, waardoor ze een knoopachtig uiterlijk hebben. Ze zijn meestal aanwezig op het hoofd, de nek, oren of ledematen van een hond, maar kunnen ook elders voorkomen. Ze kunnen een diameter van wel 4 cm hebben, maar zijn meestal kleiner dan 2.
Hoewel histiocytomen zelf niet-kankerachtig zijn, behoren ze op microscopisch niveau tot een bredere classificatie van gezwellen die bekend staat als ronde celtumoren. Histiocytomen zijn geen gevaarlijke vorm van groei voor uw hond om te krijgen, maar er zijn enkele soorten ronde cel tumoren die kwaadaardig (kankerachtig) zijn. Zoals bij elke nieuwe groei of knobbel die u op uw hond aantreft, is een reis naar de dierenarts om het te laten controleren is nodig om er zeker van te zijn dat het niet iets ernstigers is.
Als uw hond plotseling een knobbel krijgt of als u vermoedt dat uw hond een histiocytoom heeft, is het belangrijk om naar een dierenarts te gaan.
Uw dierenarts zal beginnen met het uitvoeren van een grondig onderzoek en het verkrijgen van een geschiedenis van uw hond.
Zoals bij alle gezwellen, wordt de definitieve diagnose van het type groei gesteld door microscopisch naar de cellen te kijken. Dit wordt bereikt door ofwel de groei operatief te verwijderen en biopsie te nemen of iets uit te voeren dat een fijne naaldaspiratie of FNA wordt genoemd. Een FNA wordt uitgevoerd door cellen van de groei op een naald te verzamelen en ze vervolgens over te brengen naar een objectglaasje om onder de microscoop te bekijken. Het is minimaal invasief en kan op dezelfde dag worden gedaan als uw eerste onderzoek naar de groei. Als de groei zich in een gebied bevindt dat aspiratie of biopsie moeilijk zou maken en er een groot vermoeden is van een histiocytoom, kan uw dierenarts ervoor kiezen om te wachten met het uitvoeren van eventuele diagnostiek en in plaats daarvan naar de knobbel te kijken om te zien of ze vanzelf verdwijnen.
Zodra uw dierenarts definitief heeft vastgesteld dat de nieuwe knobbel van uw hond een histiocytoom is, kunnen zij de verwijderingsopties met u bespreken. Uw dierenarts kan ervoor kiezen om af te wachten wat de groei de komende maanden doet. Als het er na drie maanden nog steeds is, kan uw dierenarts chirurgische verwijdering aanbevelen. Als het histiocytoom van uw hond klein genoeg is en als uw dierenartskantoor de mogelijkheid heeft, kan uw dierenarts ervoor kiezen om het histiocytoom van uw hond te verwijderen door middel van cryochirurgie. Dit omvat een plaatselijke verdoving van het gebied en het bevriezen van de groei. Als het histiocytoom van uw hond groter is, is cryochirurgie misschien minder een optie en moet uw hond het misschien operatief laten verwijderen met een scalpel en hechtdraad.
Hoewel dit soort gezwellen zelden pijnlijk of irriterend zijn voor een hond, is het belangrijk om te voorkomen dat ze eraan likken, kauwen of krabben, omdat dit de hond verder kan irriteren en secundaire infecties kan veroorzaken.
Als bij uw hond een histiocytoom operatief is verwijderd, zoals bij alle postoperatieve zorg, is het van het grootste belang om te voorkomen dat uw hond aan de incisie gaat likken, kauwen of krabben om te voorkomen dat hij/zij de incisie opent en/of het creëren van een secundaire infectie. Uw dierenarts zal u specifieke instructies geven na de operatie om het incisiegebied schoon te houden. Als u een significante roodheid, zwelling, ontbrekende hechtingen opmerkt of als de incisie warmer aanvoelt dan het omringende weefsel, moet u uw dierenarts onmiddellijk op de hoogte stellen.
Histiocytomen zijn niet besmettelijk en kunnen niet worden verspreid via huid-op-huidcontact. Ze vormen geen bedreiging voor mensen of andere dieren waarmee uw hond in contact kan komen.
Als u vermoedt dat uw hond een histiocytoom heeft, kunt u het beste een onderzoek plannen met uw dierenarts, zodat deze u een diagnose en een behandelplan kan geven dat het beste bij u en uw hond past.
Veelgestelde vragenHistiocytomen komen meestal van genetische factoren; er is niets dat je kunt doen om ze te voorkomen, dus weet gewoon dat ze goedaardig zijn.
Ja vaak. Als ze weggaan, beginnen ze eruit te zien als een maagzweer, en dan gaan ze over.
Binnen twee tot drie maanden verdwijnen histiocytomen zonder problemen.
