Als je je hond aan het aaien bent en je voelt iets hards dat op een spijker of hoorn lijkt, raak dan niet in paniek. Deze tumoren staan bekend als verhoornende epitheliomen. Ze zien er misschien lelijk uit, maar veroorzaken meestal geen problemen bij de honden die ze ontwikkelen. Breng uw hond naar de dierenarts voor een definitieve diagnose en mogelijke behandelingsopties.
Als je je hond aan het aaien bent en je voelt een bult of bult die er normaal niet is, is het gemakkelijk om je zorgen te maken over het ergste dat mogelijk is. Hoewel cornificerende epitheliomen er een beetje uit kunnen zien als een dierlijke hoorn, kunnen ze er ook uitzien of aanvoelen als verharde plekken of verharde cysten. Cornifying epitheliomen zijn ook bekend als keratoacanthoma en infundibular keratinizing acanthoma, volgens de Merck Veterinary Manual. Sommige mensen noemen deze hoorns ook wel huidhoorns, omdat 'huid' huid betekent.
"Cornifying" betekent eruitzien als een geile substantie, en "epitheliomen" is een medisch woord voor een huidtumor die goedaardig of kankerachtig kan zijn. Een huidhoorn op een hond zal een groei zijn die uit het huidoppervlak steekt. Het kan aanvoelen als een stokachtige groei op de staart van een hond. Hoewel ze zich overal kunnen ontwikkelen, verschijnen ze vaak op de rug, staart en benen. Ze kunnen ook pus of bloed afscheiden.
Ze zullen meestal uitbarsten uit een haarzakje. Honden van middelbare leeftijd en bepaalde rassen lopen het grootste risico op deze gezwellen. Het is belangrijk om ze te laten onderzoeken, omdat ze meestal goedaardig zijn, maar ze hebben het potentieel om kankergezwellen te worden of kunnen meer verspreid over het lichaam worden. Mensen kunnen ook soortgelijke hoornachtige massa's ontwikkelen.
Volgens het Merck Veterinary Manual lopen honden van middelbare leeftijd het meeste risico op het ontwikkelen van een huidhoorn. Hondenrassen die worden aangetast door verhoornende epitheliomen zijn Noorse elandhonden, Belgische herdershonden, Lhasa apso's en Bearded Collies. Noorse elandhonden en Lhasa apso's lopen het risico dat deze tumoren meer wijdverspreid worden. Michigan Ave Animal Hospital zegt dat een huidhoorn bij een hond ontstaat door overgroei van de haarzakjes van de hond. Ze zijn bijna altijd goedaardig.
Een oorzaak waarom deze zich ontwikkelen is niet met zekerheid bekend. Een chemische stof genaamd B-catenine kan huidcellen in haarzakjes veranderen als een hond zich ontwikkelt, en overproductie van B-catenine kan haarzakjestumoren veroorzaken. Er is een genetische aanleg waardoor deze tumoren vaker voorkomen bij bepaalde hondenrassen. De Veterinary Society of Surgical Oncology zegt dat reuen deze vaker zullen ontwikkelen, en er is slechts één geval bekend bij een kat.
Soms zijn honden geïrriteerd door deze gezwellen en zullen ze proberen ze van hun huid te bijten, te wrijven of te krabben. Als ze dit doen, kunnen ze een infectie of trauma aan de hoornplaats veroorzaken. In dit geval kan uw dierenarts voorstellen om ze operatief te verwijderen. Soms kunnen orale medicatie, retinoïden genaamd, ook helpen.
De Veterinary Society of Surgical Oncology zegt dat de prognose na behandeling met een operatie goed is, aangezien 71 procent van de honden een volledige verbetering heeft wanneer ze worden geopereerd, en 29 procent verbetert met behandeling met retinoïden, maar de tumoren keren gewoonlijk terug nadat de behandeling is stopgezet.
PetCoach zegt de grootte, vorm, textuur en het uiterlijk van een huidhoorn op een hond te controleren. Als het uw hond een probleem bezorgt, laat het dan nakijken om opties voor verwijdering te overwegen. De meeste verhoornende epitheliomen kunnen gemakkelijk worden gediagnosticeerd en behandeld zonder dat speciale veterinaire zorg nodig is.
Neem altijd contact op met uw dierenarts voordat u het dieet, de medicatie of de lichaamsbeweging van uw huisdier verandert. Deze informatie is geen vervanging voor de mening van een dierenarts.
