De python en boa behoren tot de grootste slangen ter wereld. Ze hebben veel overeenkomsten, waaronder dieet, potentiële levensduur en hoe ze hun prooi doden. Het belangrijkste verschil is hoe ze zich voortplanten:de boa baart levende slangen, vergeleken met de python, die haar eieren legt en uitbroedt.
Er zijn 33 soorten pythons, variërend van een korte 23 centimeter lang tot maar liefst 33 voet lang. De kleinste python, de pygmee- of mierenhooppython, weegt ongeveer 7,4 gram; zijn neef de netvormige python kan tot 250 pond wegen. Een boa kan een van de 41 verschillende soorten zijn, variërend van 16 inch tot 30 voet lang. De anaconda is de zwaarste boa en weegt tot 280 pond. Beide slangen hebben een potentiële levensduur van ongeveer 35 jaar.
De echte roodstaartboa en gewone boa zijn twee grote boa-constrictors die beschikbaar zijn in de dierenhandel, respectievelijk zo lang als 12 en 7 voet. De gewone boa's, waaronder de Corn Island-boa, Caulkers Cay-boa, Hog Island en Roatan Island-boa, hebben een lengte van ongeveer 1 tot 5 voet, waardoor ze gemakkelijker te hanteren zijn en mogelijk betere huisdierkeuzes. De balpython is de meest populaire huisdierenpython en kan een lengte bereiken tussen de 3 en 5 voet.
Misschien is het grootste verschil tussen boa's en pythons de manier waarop ze hun jongen voortbrengen. Boa's baren levende jongen. Tijdens hun ontwikkeling worden babyboa's omgeven door een doorzichtig membraan, bevestigd aan het lichaam van hun moeder door een dooierzak. Ze verschijnen via de cloaca, omgeven door het membraan dat ze moeten doordringen. Nadat ze zich hebben losgemaakt, zijn ze alleen, verstoppen ze zich om zichzelf te beschermen en zoeken ze naar voedsel. De soort boa bepaalt hoeveel baby's ze zal baren, evenals de draagtijd. Een boa kan zo weinig als vier of maar liefst 40 babyslangen baren, met een zwangerschapsduur van 50 tot 180 dagen.
Daarentegen leggen pythons eieren. De nestplaats varieert op basis van de python en haar leefgebied, maar eieren kunnen op de grond worden gelegd en bedekt met bladeren of in een ondiep nest worden gedeponeerd. De moederslang kronkelt bovenop haar eieren om ze warm te houden, rillend als dat nodig is om extra warmte te genereren, bekend als thermogenese . Wanneer de eieren uitkomen, vertrekt de moeder, en net als bij babyboa's worden de babypythons aan hun lot overgelaten. Pythons leggen tussen de twee en 100 eieren, afhankelijk van de soort, en de incubatietijd varieert tussen de 40 en 100 dagen.
Pythons bestrijken niet zoveel terrein als boa's; ze zijn strikt van de oude wereld, gevonden in Australië, Afrika en Azië, terwijl boa's de oude en nieuwe wereld zijn, ook gevonden in Amerika. Gezien het uitgestrekte territorium van de boa, is het geen verrassing dat zijn leefgebied sterk varieert. Boa's die in droge omgevingen leven, hebben de neiging om naar ondergrondse holen en rotsspleten te trekken, terwijl degenen die in bossen leven zich proberen te verstoppen tussen boomschors en bladafval. Pythons bewonen ook een groot aantal verschillende omgevingen, waaronder graslanden en savannes, regenwouden, woestijnheuvels, bossen en struikgewas, en nemen hun intrek in boomholten en takken, verlaten dierenholen en rotsachtige ontsluitingen. De zwartkoppythons en woma-pythons graven hun eigen holen, in plaats van een verlaten huis te herbewonen.
Beide slangen zijn constrictors, grijpen hun prooi met hun mond en knijpen hun opgerolde lichamen rond de prooi. De botten van de prooi zijn niet gebroken en ook niet verpletterd. In plaats daarvan stikt het omdat zijn longen niet kunnen uitzetten. Als de slangen geen hartslag detecteren, weten ze dat het tijd is om te eten. Beide slangen slikken de prooi in zijn geheel door en gebruiken spiersamentrekkingen om het eten door de keel en in de maag te duwen. Boa's en pythons hebben een buis onder in hun mond waardoor ze lucht kunnen inademen terwijl ze eten.
Boa's en pythons zijn hinderlaagjagers die zich verstoppen totdat hun doelwit dichtbij genoeg komt om met een snelle aanval te worden ingenomen. Ze kunnen hun prooi voelen via temperatuurgevoelige schubben rond hun mond, terwijl ze de warmte van het dier voelen. Door hun reukvermogen kunnen ze ook de geur van een dier oppikken. Boa's eten kikkers, hagedissen, knaagdieren, vogels en kleine tot middelgrote dieren zoals varkens, buidelratten en herten. Anaconda's kunnen grotere dieren eten, waaronder een jonge tapir. Pythons eten op dezelfde manier.
