Herp-enthousiastelingen zijn niet de enige mensen die onder de indruk zijn van Rhacodactylus leachianus, grootste van 's werelds gekko's. Lokale mensen noemen het de "duivel in het bos", omdat het, uniek onder zijn verwanten, luide, grommende geluiden kan produceren. Vandaag bespreken we wat er nog maar weinig bekend is over zijn leven in het wild, en bespreken we de zorg in gevangenschap.
Met een lengte van 14,5 inch is dit de grootste van de gekko's, maar een nog grotere soort kan mogelijk nog overleven in Nieuw-Zeeland. Het is stevig gebouwd met een losse huid en een korte, stompe staart. In tegenstelling tot de meeste gekko's, zijn er klauwen aan de tenen en een klein weefsel ertussen, evenals een grijpkussen aan de onderkant van de staart.
De kleur varieert van licht getinte tinten bruin, grijs en olijfgroen tot bijna zwart en biedt een uitstekende camouflage tegen boomschors. Nieuw-Caledonische reuzengekko's "verbergen zich in het volle zicht", en zijn bijna onmogelijk te zien wanneer ze plat tegen een boomstam liggen.
Drie ondersoorten van deze enorme gekko, en 5 andere binnen het geslacht, bewonen Nieuw-Caledonië en de naburige eilanden (Isle of Pine, Belep Isle) ongeveer 900 mijl ten oosten van Australië. De ondersoort die het vaakst wordt gezien in de dierenhandel, R. ik. leachianus, komt voornamelijk voor in de zuidelijke en oostelijke delen van Nieuw-Caledonië.
Er wordt aangenomen dat gigantische gekko's in de hogere regionen van bomen in dichte bossen verblijven. Ze dalen zelden naar de grond en schuilen in boomholten en onder de schors. Reuzengekko's zijn nachtdieren, maar koesteren zich soms in de vroege ochtend.
Ik hield een kweekpaar in een tentoonstelling van 3'x3'x4'. Het verblijf werd 's ochtends en 's avonds flink besproeid, maar mocht ook elke dag uitdrogen. Temperaturen varieerden van 70-82F...anderen hebben gemeld dat nachttemperaturen van 65F goed worden verdragen.
De status van deze soort is niet goed bestudeerd ... hoewel wijdverbreid, lijkt het ongewoon te zijn. Een ondersoort, R. ik. aubrianus, is alleen bekend van een enkel museumexemplaar, dat nu is vernietigd.
Vrouwtjes leggen twee eieren tegelijk en kunnen in gevangenschap 4-10 legsels per jaar produceren. De eieren zijn klevend en er wordt aangenomen dat vrouwtjes ze hechten aan schors in holtes en onder schors. Vreemd genoeg leggen gevangenen hun eieren bijna altijd op de grond, zelfs als ze voorzien zijn van schijnbaar geschikte boomgebieden. De eieren komen binnen 40-60 dagen uit.
Een lid van het geslacht, R. ik. trachyrhynchus, baart levend jong.
Fruit, sap, nectar, bloemen, rupsen, ongewervelde bomen (boomkrekels, slakken), nestvogels, vleermuizen (de enige inheemse zoogdieren), boomkikkers en hagedissen vormen hoogstwaarschijnlijk het natuurlijke dieet.
Degenen voor wie ik heb gezorgd, gedijen en reproduceren op een dieet van babyvoeding op basis van fruit waarin honing en overrijpe bananen, papaja, perziken, meloen en ander fruit is gemengd. Roze muizen en kakkerlakken waren het meest geaccepteerde levende voedsel; boterwormen, krekels, waswormen en in het wild gevangen insecten werden sporadisch gevangen.
Haplodactylus delcourti , een gekko afkomstig uit Nieuw-Zeeland, was met zijn 24, 5 inch een stuk langer dan de Nieuw-Caledonische reus. Deze soort is slechts van één exemplaar bekend. Het wordt verondersteld uitgestorven te zijn, maar er zijn geruchten over zijn voortbestaan en er zijn geen gedetailleerde onderzoeken van zijn leefgebied uitgevoerd.
