Politiek en oorlog hebben het werk van ingezeten en buitenlandse biologen in Vietnam en elders in Zuidoost-Azië lang gehinderd. Administratieve rompslomp is ook een ernstige zorg... enkele jaren geleden kreeg ik financiering om salamanders in het noorden van Vietnam te bestuderen, maar om deze reden verliet ik het project. De situatie verbetert echter en recente expedities hebben een groot aantal verbazingwekkende nieuwe wezens en plaatsen aan het licht gebracht, waaronder 2 prachtige boomslangen en een grot met een grote, ondergrondse rivier.
De pitadders in Zuidoost-Azië zijn een verwarrende mengelmoes van giftige slangen met dezelfde kleur die uitstekend zijn aangepast aan het leven in de bomen. Velen werden oorspronkelijk ingedeeld in het geslacht Trimeresurus, samen met de Bamboo Viper (zie foto) en aanverwante slangen. Genetisch onderzoek en gedragsstudies op exemplaren verzameld in de periode 1999-2003 hebben minstens 2 nieuwe soorten aan het licht gebracht.
Oorspronkelijk gedacht dat het een variant was van de Big-Eyed Viper, Crypteltrops macrops (zie foto), de Ruby-Eyed Pit Viper is onlangs (maart 2011) geclassificeerd als een aparte soort, de nieuwste van de slangenwereld. Het leeft in bossen in de buurt van Ho Chi Minh-stad en elders in Zuid-Vietnam en Oost-Cambodja, maar er is vrijwel niets bekend over zijn natuurlijke geschiedenis.
Ook nieuw beschreven is de Yellow-Eyed Green Pit viper, C. cardumonensis. Inheems in het zuidoosten van Thailand en het zuidwesten van Cambodja, is het ook weinig bestudeerd en moeilijk te vinden.
Beide nieuwe pitvipers kunnen worden bedreigd door verlies van leefgebied en verzameling voor de medicinale en leerhandel, maar er zijn meer veldstudies nodig voordat instandhoudingsmaatregelen kunnen worden voorgesteld.
Ik kan me nog steeds moeilijk voorstellen dat er een plaats als de Hang Son Doong-grot (zie artikel hieronder) bestaat . Gelegen aan de grens tussen Laos en Vietnam, verbergt het wat misschien wel de grootste ondergrondse rivier ter wereld is; sommige kamers zijn hoog genoeg om het Empire State Building te overspoelen.
Waar het dak van de grot is ingestort, floreren tropische bossen - in wezen ondergronds, maar toch blootgesteld aan het licht. Biologen hebben hier apen en tientallen kleinere wezens gevonden, maar weten niets van hun gewoonten of interacties, indien aanwezig, met de 'buitenwereld'. Zuivere witte schaaldieren en vissen, vrijwel zeker soorten die nieuw zijn voor de wetenschap, zijn waargenomen in de ondergrondse wateren van de grot.
Verbazingwekkend genoeg wisten de lokale mensen van het bestaan van de grot, maar de door de jungle gehulde ingang werd blijkbaar pas in de jaren 70 ontdekt door Ho Khanh, die toen een jongen was. Er waren in het begin van de jaren negentig 3 expedities nodig voordat speleologen, onder leiding van de heer Khanh, konden verhuizen en de grot konden verkennen. Het januarinummer van National Geographic Magazine bevat het verhaal en een prachtige reeks werkelijk verbazingwekkende foto's.
