Na decennia van worstelen om geïmproviseerde landgebieden te creëren voor semi-aquatische reptielen en amfibieën, was ik erg blij toen ik -gevormde Turtle Docks, Turtle Logs en Turtle Banks kwamen beschikbaar. Vandaag wil ik de onlangs geïntroduceerde Penn Plax Turtle Pier bespreken, die bepaalde nadelen van de eerder genoemde producten wegneemt.
Sinds hun introductie heb ik de eerste lijn zonnedokken en platforms goed gebruikt in mijn collectie en in verschillende van de aquarium- en museumexposities die ik heb ontworpen (zie het artikel hieronder). Hun enige beperkingen zijn dat grote schildpadden de neiging hebben ze onder het oppervlak te laten zinken (waardoor de plastron niet volledig uitdroogt) en robuuste individuen maken de platforms soms los van de zijkanten van het aquarium.
De Penn Plax Turtle Pier biedt een veel stabieler platform, waardoor grotere schildpadden, of groepen kleine individuen, grondig kunnen uitdrogen. Met een afmeting van 16 x 11 inch overtreft het grootste model (geschikt voor aquaria van 20 gallon en groter) alle andere vergelijkbare producten in grootte.
Het gebied onder het dok fungeert ook als een veilig toevluchtsoord voor schildpadden, kikkers, salamanders, vissen of rivierkreeften, en de onderste steunbalken bieden mooie rustgebieden onder water. Een geribbelde, hellende verlenging zorgt ervoor dat kleine salamanders, metamorfoserende kikkers (zie foto) en andere zwakke zwemmers zonder problemen toegang hebben tot het zonnebad.
Ik heb ontdekt dat de Turtle Pier een waarde bezit die misschien onbedoeld was door de maker ervan - het vergemakkelijkt het voeren van luipaardkikkers, Amerikaanse brulkikkers en andere semi-aquatische soorten aanzienlijk.
Deze kikkers hebben redelijk diep water nodig, maar kunnen geen regenwormen, vissen, rivierkreeften en soortgelijk voedsel onder het oppervlak vangen (behalve in zeer ondiepe gebieden). Voedseldieren die op kleine zonneplatforms zijn achtergelaten, kruipen steevast in het water voordat ze worden gegeten, vooral als het om schuwe kikkers gaat. Dankzij het brede, platte platform van de Turtle Pier blijft het voedsel langer beschikbaar, hetzij direct aan het oppervlak, hetzij in een kom.
Ik ben altijd dol geweest op tentoonstellingen van openbare aquariums die beboste dokken en pieren als onderdeel van hun inrichting gebruiken. Ik kan me voorstellen dat ik de Turtle Pier zou gebruiken in een thuisversie van deze exposities, met zeesterren, slakken en anemonen die de staanders van de pier koloniseren, vissen die eronder zwemmen en kleine krabben die op het dok klimmen om voedsel te zoeken dat daar is geplaatst.
