De Galápagos-schildpad (links) en de groene schildpad zien er in veel opzichten hetzelfde uit, maar wat is de verschil? Op een gegeven moment - laten we zeggen ongeveer 260 miljoen jaar geleden - kreeg de aarde schildpadden. Ze zien er vreemd uit in deze moderne tijd van zoogdieren, waarin veel dingen zacht en ongepantserd zijn. Maar tijdens het Laat-Perm-tijdperk waren de vroege schildpadden gekleed volgens de laatste mode:korte, stevige poten, benige platen en een stijve, gespreide, kruipende stut.
Kort nadat de schildpadden hier arriveerden, gebeurde er een vrij standaard aarde-ding:een massale uitstervingsgebeurtenis. Hoewel er op onze planeet met enige regelmaat massale uitstervingen hebben plaatsgevonden, was dit een doozy, en het vernietigde bijna al het leven in de oceanen en meer dan tweederde van de gewervelde dieren op het land. De dingen die overleefden, moesten behoorlijk goed zijn in overleven. Het bleek dat schildpadden dat wel waren.
"Schildpadden hebben een echt succesvolle lichaamsvorm die in de loop van de tijd niet veel is veranderd", zegt Lora Smith, een onderzoekswetenschapper die gespecialiseerd is in herpetologie bij The Jones Center in Ichauway, een organisatie in Newton, Georgia, die uitmuntendheid in natuurlijke hulpbronnenbeheer en -behoud, in een e-mailinterview. "Ze hebben de primitieve schaal behouden, wat een echt beschermend, veilig lichaamsontwerp is. Bovendien leven schildpadden in veel verschillende habitats - ze zijn in het water en ook op het land, dus door in veel verschillende habitats te leven, konden ze volharden."
Alle dieren die vandaag de dag leven en zichzelf beschermen met een schaal - eigenlijk gewoon een aangepaste ribbenkast - zijn in de volgorde Testudines . Samen noemen we deze groep dieren 'schildpadden', maar individueel kunnen we ze verschillende dingen noemen op basis van waar ze leven en enkele morfologische en fysiologische eigenschappen.
"Ze zeggen dat niet alle schildpadden schildpadden zijn, maar alle schildpadden zijn schildpadden", zegt Smith. "De schildpadden zijn organismen met een schild, die zich in het water of op het land kunnen bevinden. Een schildpad is een soort schildpad."
Over het algemeen leggen zowel schildpadden als schildpadden (evenals andere reptielen) hun eieren op het land - dat is wat ze anders maakt dan amfibieën, die water nodig hebben voor het leggen van eieren en ten minste een deel van hun levenscyclus.
Omdat schildpadden zijn schildpadden, is het moeilijk om harde en snelle regels vast te stellen over wat iets schildpadachtig maakt in plaats van schildpadachtig. Maar over het algemeen worden schildpadden altijd op het land aangetroffen, terwijl schildpadden zowel in aquatische of mariene habitats als op het land te vinden zijn.
"Schildpadden en schildpadden zien er anders uit vanwege waar ze wonen", zegt Smith. "Een zeeschildpad wordt alleen in de oceaan gevonden - de vrouwtjes zijn de enigen die aan land komen, en het is alleen om eieren te leggen. Ze hebben vier poten, maar de voorpoten zijn bijna als vleugels of peddels - ze zijn niet geweldig om zich op het land te verplaatsen, omdat ze zijn aangepast om snel te zwemmen. Hun schelpen hebben een laag, plat profiel om door het water te snijden."
Vergelijk dat eens met een Galápagos-schildpad (Chelonoidis nigra ), wiens lichaam tot 920 pond (417 kilogram) kan wegen, met gedrongen, olifantachtige poten, een hoge koepelvormige schaal en grote schubben op hun blootgestelde huid om ze te beschermen tegen roofdieren. Ze zouden niet lang in de oceaan blijven, maar dat hoeft gelukkig niet.
"Voor het grootste deel is er niet echt één kenmerk dat je vertelt of iets een schildpad of een schildpad is", zegt Smith. "Maar het is vrij duidelijk als je een kleine schildpad aan de kant van de weg ziet en het heeft een soort afgeplat schildprofiel, zwemvliezen aan de achterkant, een gladde huid en wat fellere kleuren, dat wordt een schildpad. Schildpadden hebben een zwaardere, meer koepelvormige schaal en ingetogen kleuren."
Zoals gewoonlijk is de terminologie verwarrend. Doosschildpadden, bijvoorbeeld, die wijdverbreid zijn in de Verenigde Staten en Midden-Amerika, zwemmen niet echt en brengen geen tijd door in het water, maar ze worden nog steeds als schildpadden beschouwd in plaats van als schildpadden. En dan zijn er de moerasschildpadden, de naam die in het VK aan waterschildpadden wordt gegeven. In de VS worden waterschildpadden gewoon 'schildpadden' genoemd, met uitzondering van de diamantrugschildpad (Malaclemys terrapin ), die leeft in brak water in kwelders in het oosten van de VS.
Zowel schildpadden als schildpadden hebben zich thuis gevoeld op deze planeet - we vinden zowel schildpadden als schildpadden op elk continent behalve Antarctica, met één uitzondering:er zijn geen schildpadden die inheems zijn in Australië.
"De grootste diversiteit aan waterschildpadden bevindt zich in Zuidoost-Azië en in het zuidoosten van de VS", zegt Smith. "De grootste biodiversiteit van schildpadden is in Zuid-Afrika. Vroeger waren er meer reuzenschildpadden over de hele wereld, maar nu zijn er alleen nog maar overblijfselen op de Galápagos en Aldabra [een atol op de Seychellen] - dat soort plaatsen. Reuzenschildpadden verspreiden zich af en toe ( of meer waarschijnlijk drijven) over oceanen, in feite door weken/maanden te overleven terwijl ze ronddobberen. In de afgelopen jaren spoelde een Aldabran-schildpad met zeepokken op zijn schild aan in Oost-Afrika."
Dat is nu interessantSommige schildpadsoorten kunnen meer dan 100 jaar oud worden en stoppen nooit met groeien.
