Kalkoenen zijn misschien het best bekend om hun toevoeging aan de Thanksgiving-tafel, maar het zijn ook fascinerende dieren die in het wild leven in elke staat van de VS behalve Alaska, en die ook worden grootgebracht voor hun vleesproductie. Behalve dat ze met snelheden tot 40 mijl per uur kunnen rennen, zal het veel mensen verbazen te horen dat ze ook zeer capabele zwemmers zijn en meer dan in staat zijn om te vechten als ze zich bedreigd voelen.
De wilde kalkoen is inheems in Noord-Amerika, waar hij nog steeds in het wild leeft in elke staat, behalve één (Alaska). Het behoort tot dezelfde familie van hoenders als korhoenders en fazanten. Turkije nummers hebben eeuwenlang gejojod. In de jaren zeventig waren er iets meer dan 1 miljoen wilde kalkoenen, maar na inspanningen voor natuurbehoud steeg dit aantal ongeveer tien jaar geleden tot 7 miljoen. Tegenwoordig betekent het verlies van leefgebied en de voortdurende jacht dat er naar schatting nog maar ongeveer 6 miljoen over zijn.
De binnenlandse kalkoen, die wordt grootgebracht voor zijn vlees, werd voor het eerst gedomesticeerd tussen 200 voor Christus en 500 na Christus. Exacte cijfers zijn niet bekend, maar er wordt aangenomen dat alleen al tijdens Thanksgiving 40 miljoen kalkoenen worden gegeten. Nog eens 22 miljoen worden met Kerstmis gegeten en nog eens 20 miljoen met Pasen. De vogel wordt gewaardeerd om zijn grootte en overvloed aan vlees.
Het zijn sociale vogels met individuele karakters. Ze kunnen erg aanhankelijk zijn als ze goed gesocialiseerd zijn, maar ze hebben de neiging om een agressieve kant te hebben en zullen niet terugdeinzen voor een gevecht als ze zich bedreigd voelen of denken dat hun jongen onder enige vorm van bedreiging staan.
Verrassend genoeg voor een schijnbaar lompe vogel als de kalkoen, zijn het behendige en behoorlijk atletische wezens. Wilde kalkoenen kunnen rennen met snelheden van meer dan 20 mijl per uur. Ze kunnen ook korte afstanden met aanzienlijke snelheid vliegen en ze zijn niet alleen in staat om te zwemmen, maar kunnen ook genieten van tijd in het water doorbrengen.
Ze stroomlijnen zichzelf door hun vleugels in hun lichaam te steken, hun staartveren wijd uit te spreiden en dan te trappen om hun lichaam door het water te stuwen.
Wilde kalkoenen hebben de neiging om in de buurt van waterbronnen te leven, hoewel dit komt omdat ze, net als alle levende wezens, water nodig hebben om te overleven. Als ze erin vallen of op jacht gaan naar insecten en andere prooien, doen ze dat graag op rivieren, kreken en andere watermassa's.
Hoewel tamme kalkoenen meestal een commerciële voedselkorrel krijgen, zijn wilde kalkoenen alleseters, wat betekent dat ze een combinatie van plant en vlees eten. Ze eten insecten, kikkers en zelfs sommige hagedissen, evenals zaden en andere planten en bladeren.
Na meer dan 2000 jaar geleden gedomesticeerd te zijn, zijn er niet veel overeenkomsten tussen de moderne binnenlandse kalkoen en wilde kalkoen. De wilde kalkoen is grotendeels stil omdat te veel lawaai roofdieren zou aantrekken. Ze zijn ook kleiner dan hun binnenlandse tegenhangers en ze kunnen vliegen, hoewel slechts zeer korte afstanden:hun vlucht is vergeleken met die van verspringen, zij het op snelheid. Gedomesticeerde kalkoenen kunnen niet vliegen. Het is waarschijnlijk uit hen gefokt om te voorkomen dat de vogel wegkomt, en omdat de gedomesticeerde vogel is gefokt om een grotere borst te hebben die geschikt wordt geacht voor de tafel. Evenzo is een ander groot verschil tussen wilde en gedomesticeerde kalkoenen de smaak van hun vlees. Wilde kalkoenen hebben een veel sterker smakend vlees, terwijl gedomesticeerde vogels een mildere smaak hebben die beter geschikt is voor de meeste smaken.
Kalkoenen zijn grote vogels en kunnen er intimiderend uitzien. Hoewel het nogal volgzame vogels zijn die op de achtergrond rondpikken, zijn ze sterk en kunnen ze agressief worden als ze worden uitgelokt. Als ze het gevoel hebben dat hun kuikens of zichzelf bedreigd worden, zullen ze aanvallen, en mannelijke kalkoenen hebben de neiging om agressiever te zijn tijdens het paarseizoen. De meeste experts zijn het erover eens dat je bij het ontmoeten van kalkoenen oogcontact moet vermijden en dat als je met een kalkoen in een confronterende situatie terechtkomt, je veel lawaai moet maken. Sla op pannen, klap in je handen en schreeuw om ze af te weren.
De moderne, binnenlandse kalkoen staat ver af van de wilde vogel die nog steeds in de VS wordt gevonden. Hij is luidruchtig, minder agressief en kan zelfs geen korte afstanden vliegen. Het is ook groter, vooral de borst, die wordt vereerd om zijn smaak en grootte. De tamme kalkoen is echter nog steeds een verrassend wendbaar dier dat met behoorlijke snelheden kan rennen. Verrassend genoeg is het ook een ervaren zwemmer die een vergelijkbare zwemhouding aanneemt als die van de gans, met ingeklapte vleugels, gespreide staarten en schoppende benen voor voortstuwing.
