Fretten zijn erg interessante dieren omdat ze er niet uitzien als huisdieren, ze zien eruit als wilde dieren. En toch zijn ze erg populair bij eigenaren van gezelschapsdieren. Wat weten we over hen? Waar komen fretten vandaan? Blijf lezen om alles te weten te komen over de oorsprong van fretten.
Een fret is een kleine vleesetende marterachtige die afkomstig is uit de familie Mustelidae. De Mustelidae is een enorme dierenfamilie die ongeveer 60 soorten omvat, zoals fretten, bunzingen, otters, wezels, hermelijnen, dassen en marters. Een Latijnse naam voor een fret is Mustela putorius furo .
Er zijn een aantal theorieën over waar fretten vandaan komen. Het is moeilijk om hun oorsprong met 100% zekerheid te noemen vanwege het feit dat hun overblijfselen vrij snel ontbinden. Hierdoor verzamelden wetenschappers gegevens over het fysieke uiterlijk en de genetica van levende dieren. Ze werden later vergeleken met Oost- en West-Europese bunzingen en zwartvoetige fretten. Als gevolg hiervan werden twee theorieën ontwikkeld over de oorsprong van fretten.
Volgens onderzoek zijn Europese bunzingen de meest waarschijnlijke kandidaten om voorouders te zijn van gedomesticeerde fretten. Wetenschappers vergeleken genetisch materiaal van bunzingen en fretten en ze zagen overeenkomsten in hun genenpool. Bovendien zorgt het fokken van een bunzing met een fret voor gezonde verwanten. Het is eigenlijk heel gewoon voor een goede frettenfokker om een bunzing te gebruiken. Dat is een manier om genetisch materiaal van fretten uit te breiden. De afstammeling van een bunzing en een fret wordt een hybride genoemd. Het kan zowel de tamheid en genegenheid jegens mensen van een fret tot uiting brengen, als de behendigheid, kracht en energie van een bunzing.
Er was een theorie dat de echte voorouder van de fret een zwartvoetige fret is. Maar na genetische tests werd bewezen dat ze niet genoeg genetisch materiaal delen om die theorie te bewijzen. Het zijn gewoon twee verschillende soorten onder dezelfde Mustelidae-familie.
De eerste keer in de geschiedenis dat iemand fretten noemde was bijna 2500 jaar geleden. De Griekse auteur Aristophanes noemde ze in 450 voor Christus en pas honderd jaar later, in 350 voor Christus, noemde Aristoteles ze opnieuw. We kunnen deze informatie niet echt als uitgangspunt gebruiken vanwege hun bestaan, aangezien deze documenten in slechte staat verkeerden en dus als onvolledig werden geclassificeerd.
De volgende persoon die over fretten schreef en ze in detail beschreef, was de Griekse geograaf Strabo toen hij schreef over de overontwikkeling van konijnen op de Balearen rond 63 voor Christus en 24 na Christus. Konijnen hadden zich op de eilanden overgefokt en begonnen gewassen te vernietigen, wat uiteindelijk tot hongersnood leidde. Een van de beste oplossingen voor de overbevolking van konijnen was in de vorm van een klein, lang lichaam dat werd gefokt om op konijnen te jagen. Strabo beschreef fretten als gemuilkorfde Libische dieren, klein genoeg om in het konijnenhol te passen. Fretten jagen konijnen uit het hol en honden jagen op konijnen zodra ze het hol uit zijn. Dit is eigenlijk een praktijk die erg lijkt op de huidige jachtmethode waarbij fretten betrokken zijn.
Sindsdien werden fretten steeds vaker genoemd in dezelfde context - jagende konijnen. Dit document geeft ons ook een andere theorie dat fretten afkomstig zijn uit de Middellandse Zee, maar voorlopig is dat slechts een theorie vanwege het ontbreken van aanvullend bewijs.
Naarmate de tijd verstreek, werd de behoefte aan vaardigheden om op fretten te jagen groter. In de jaren 1200 werden fretten gezien als kleine jachtmachines in Duitsland en Engeland. In 1281 werd "een fret" een onderdeel van het Royal Court in Engeland, wat aantoont dat fretten nodig waren en dat de mensen die ze bezaten werden gerespecteerd. Fretten werden niet alleen gebruikt om op konijnen te jagen, ze werden ook gebruikt om op ander ongedierte te jagen, zoals ratten en muizen.
In 1384 gaf koning Richard een diploma waarin hij een van zijn klerken toestond fretten te gebruiken bij het jagen op konijnen. Een ander behoorlijk interessant document komt uit Zürich, waar Gerner de eerste albino-fret noemde in 1551. Hij beschreef het als "de kleur van wol bevlekt met urine." De middeleeuwse literatuur uit Europa staat vol met fretten en ze hebben allemaal een paar overeenkomsten. Ze beschrijven ze als konijnenjagers en ze noemen allemaal hun kleine formaat en lange lichaam.
Fretten waren op dit moment nog verre van een huisdier, maar hun populariteit bleef groeien. In de 18e eeuw breidden fretten, dankzij overzeese reizen, hun werk uit naar schepen. Voor hen beschermden katten en honden schepen tegen ratten en ander ongedierte. Maar veel mensen hadden er moeite mee. Honden waren te luidruchtig en te groot om ratten te volgen, terwijl katten gewoon katten waren, dus jaagden ze alleen als ze daar zin in hadden. Fretten waren dankzij hun grote prooidrift en kleine formaat perfect als ongediertebestrijding. Ze konden ratten volgen in krappe ruimtes en ze binnen enkele minuten doden.
De 18e eeuw was een belangrijke tijd voor reizen naar andere continenten. Daarmee kwamen fretten naar Amerika, en daar deden ze waar ze goed in zijn:ze jaagden op ongedierte. Het interessante aan fretten is dat ze op alles jaagden, van muizen en ratten tot konijnen en wasberen. Het waren kleine machines gemaakt voor de jacht.
Ferret's populariteit als ongediertebestrijding groeide in Amerika, maar niet iedereen hield van hen dankzij hun geur en vreemde uiterlijk. Dus ontstond er een nieuwe baan genaamd "ferret meister". Een fretmeister was een professionele frettenverzorger die van de ene boerderij naar de andere ging om voor geld op ongedierte te jagen. Hun jachtproces leek erg op het jachtproces dat we noemden op de Balearen.
Zoals je kunt zien, kwamen fretten overal waar konijnen waren. In de jaren 1860 importeerde Nieuw-Zeeland een lijst met verschillende soorten, waaronder konijnen. Een decennium later explodeerde, net als overal elders, de konijnenpopulatie en begonnen ze de vegetatie te vernietigen. Het grootste probleem in Nieuw-Zeeland was dat konijnen geen natuurlijke vijanden hadden die hun aantal konden beheersen. Dus Nieuw-Zeeland deed wat iedereen deed:ze importeerden fretten in 1876. Het begon allemaal met een klein aantal, maar tien jaar later importeerden ze duizenden eenheden om op de groeiende konijnenpopulatie te jagen.
Maar er was een klein probleem met deze oplossing. Omdat konijnen geen roofdieren hadden om hun populatie onder controle te houden, hadden fretten dat ook niet. Fretten werden toproofdieren en vielen konijnen en inheemse vogels aan. Nieuw-Zeelandse vogels konden zichzelf niet beschermen tegen fretten omdat ze niet konden vliegen, dus hun aantal nam in de loop der jaren af. De reden waarom fretten in het wild konden gedijen, was te wijten aan het milde klimaat van de eilanden en de afwezigheid van roofdieren, als we mensen niet meetellen. Dat leidde tot de oprichting van een kolonie wilde fretten in Nieuw-Zeeland.
Australië had een soortgelijk probleem met fretten die agressieve roofdieren werden voor andere prooien dan konijnen, maar het land kon om verschillende redenen geen wilde kolonie stichten. Australië kent extremere weersomstandigheden. Het heeft een veel warmer klimaat en fretten kunnen niet gemakkelijk leven in een te warme omgeving. Ook heeft Australië roofdieren die fretten kunnen eten. Sommige van die roofdieren zijn dingo's, vossen, haviken en zelfs wilde katten. Die twee dingen samen zorgden ervoor dat fretten geen kolonie konden stichten.
Fretten hebben een lange weg afgelegd van het jagen op konijnen en andere huisdieren om tegenwoordig een huisdier te zijn. Ergens onderweg herkenden mensen fretten als speelse en aanhankelijke dieren, dus begonnen ze ze als huisdier te houden. Maar daarvoor lieten de vele banen van fretten zien hoe nuttig die kleine dieren werkelijk zijn.
De eerste en langste taak die een fret had, was ongediertebestrijding. Het begon allemaal met konijnen op de Balearen en via Europa, Noord-Amerika, Nieuw-Zeeland en Australië waren het kleine jachtmachines die gewassen en andere vegetatie beschermden tegen konijnen, ratten, muizen, enz.
Helaas hebben fretten een behoorlijk indrukwekkende vacht op hun rug waarvoor ze bij vele gelegenheden zijn gedood. Als we dat combineren met interessante kleuren en patronen, kunnen we zien waarom ze interessant waren voor de bontindustrie. Het begon allemaal in Europa, het verspreidde zich zelfs naar de Verenigde Staten, maar het duurde daar niet lang. Na een tijdje was Europa het centrum van de bontproductie. Het mooie is dat er tegenwoordig steeds minder belangstelling is voor de bontindustrie, waardoor deze dieren steeds veiliger worden om te worden gedood voor hun vacht.
Een van de interessantste banen die een fret zou kunnen hebben, was die van kabeltrekker. Fretten zijn klein, flexibel en houden ervan om door krappe ruimtes te rennen. Ze waren dus een zeer nuttig hulpmiddel bij kabeltransport voor verschillende industrieën. Ze werden gebruikt door telefoonmaatschappijen, nieuwsbedrijven en andere industrieën. Mensen zouden een klein harnas op een fret doen, een kabel aan het harnas bevestigen en de fret in de buis loslaten. De fret, die dol was op de kleine ruimte, zou door de pijp rennen (zoals door konijnentunnels) en aan de andere kant zou iemand wachten tot de fret zou komen. Zodra een fret de pijp verliet, zouden mensen de kabel verwijderen. Dit was erg handig voor mensen, maar met mechanisatie werden fretten vervangen door robots in die functie.
De reden waarom fretten zo interessant zijn voor geneeskunde en farmacie, is het feit dat ze het menselijke griepvirus kunnen oplopen. Daarom werden ze natuurlijk gebruikt in verschillende tests voor virologie, toxicologie, farmacologie en andere wetenschapsgebieden. De Verenigde Staten is een land met het hoogste percentage frettentests vanwege het feit dat ze een breed scala aan boerderijen hebben voor het fokken van fretten.
Ferretlegging is een van de meest interessante sporten die je kunt vinden en het begon allemaal in een pub in Engeland. Voor deze sport hebben we twee fretten nodig en een dapper persoon met een broek aan. Het spel begint zodra een persoon twee fretten in de broek van een andere persoon plaatst en deze sluit zodat de fretten niet kunnen ontsnappen. Als fretten eenmaal binnen zijn, zijn er twee mogelijkheden:ze gaan slapen, of ze kunnen bijten en krabben. Het doel van dit spel is om zo lang mogelijk mee te gaan zonder de fretten uit te laten. Dat betekent dat een persoon fretbeten en krassen moet doorstaan. Er is zelfs een record voor deze activiteit; Een man uit Yorkshire hield het 5 uur en 26 minuten vol met twee fretten in zijn broek.
Fretten hebben schattige gezichten en sympathieke persoonlijkheden, dus het is niet verwonderlijk om ze rollen in verschillende films en series te geven. Ze zijn gemakkelijk om mee te werken, slim en kunnen worden getraind om verschillende dingen te doen. Dat wil zeggen, ze maken deel uit van veel projecten voor grote en kleine schermen. Ze hadden ondersteunende rollen in films als Along Came Polly, Kindergarten C op , kleinere maar belangrijke rollen in de Schorpioen serie en Het Gouden Kompas film. Ze waren zelfs aanwezig in blockbusters zoals Harry Potter, Lord of the Rings, en Legende s van de herfst.
De laatste en nieuwste baan die fretten kregen, werden huisdieren. Dit is hun belangrijkste taak in de moderne wereld en ze doen het op de best mogelijke manier. Daarom zie je de toename van frettenbezitters over de hele wereld. Fretten zijn gemakkelijk te verzorgen, kleine, schattige en frettenbezitters beweren dat er geen enkele saaie minuut is met fretten. We kunnen zien dat de zorg voor fretten verbetert omdat hun levensduur is verlengd, er effectievere manieren zijn om medische problemen te behandelen en er zijn meer producten gemaakt voor fretten in de huisdierenindustrie. Het lijkt alsof hun taak als huisdier net is begonnen en dat het nog lang zal duren.
Het is verrassend om te horen dat fretten al 2500 jaar aan onze kant staan. Ze deden verschillende dingen, maar we denken dat hun beste baan de huidige is:een aanhankelijk, soms ondeugend huisdier zijn in huizen over de hele wereld.
