Het dieet van de slechtvalk (Falco peregrinus ) bestaat bijna uitsluitend uit andere middelgrote vogels, hoewel ze af en toe op reptielen, kleine zoogdieren en zelfs insecten jagen. In 2005 gebruikte een man genaamd Ken Franklin uit Friday Harbor, Washington, een computerchip om de duiksnelheid te klokken van een van de slechtvalken die hij bezat - "Frightful", een 6-jarige vogel met een gewicht van iets meer dan 2 pond (0,9 kilogram). Het resultaat? De vogel dook achter een prooi aan vanaf ongeveer 3 mijl (5 kilometer) in de lucht met een snelheid van 242 mph (389 km / u), en met de snelle duik brak een Guinness World Record voor de snelste duik door een vogel, waardoor de slechtvalk een van 's werelds snelste dieren.
Aangeduid als globale vogels, de slechtvalk (Falco peregrinus ) kan worden gespot op elk continent behalve Antarctica, lange afstanden afleggend (peregrinus betekent reiziger in het Latijn) tussen hun overwinterings- en broedgebieden. Noord-Amerikaanse slechtvalken kunnen migrerend of niet-migrerend zijn, met sommigen die het hele jaar door in Alaska, het Midwesten, Noordoosten, Zuidwesten en langs de westkust verblijven, terwijl anderen jaarlijks migreren van Zuid-Amerika en de Golfkust naar de toendra van Alaska.
"Ze geven de voorkeur aan wijd open ruimtes en doen het goed in de buurt van kusten waar kustvogels veel voorkomen, maar ze kunnen worden gevonden van de toendra tot woestijnen tot bossen", zegt Rick Schwartz, San Diego Zoo Global Ambassador, in een e-mailinterview. "Het zijn sterke, efficiënte vliegers en bekwaam in het vangen van een verscheidenheid aan prooien. Door deze veelzijdigheid kunnen ze in bijna elk type klimaat en habitat leven. In principe kunnen ze overal leven waar ze voedsel kunnen vinden."
Een van de identificerende kenmerken van deze roofvogels (of roofvogels):"Peregrine valken zijn de grootste valken over het grootste deel van het Noord-Amerikaanse continent, met lange, puntige vleugels en een lange staart", zegt Schwartz. "Volwassenen zijn blauwgrijs van boven, met hun onderkant met afwisselende kleurenbanden en een donkere kop met dikke bakkebaarden. Ze hebben scherpe, gele klauwen om hun prooi te vangen, en zoals bij de meeste roofvogels zijn mannetjes kleiner dan vrouwtjes. De gemiddelde slechtvalk valk weegt 1 tot 3,5 pond (0,4 tot 1,6 kilogram), heeft een spanwijdte van 31 tot 48 inch (79 tot 122 centimeter) en een gemiddelde lichaamslengte van 13 tot 20 inch (33 tot 51 centimeter).
Een slechtvalkkuiken is geringd en gemeten in de kathedraal van Salisbury op 10 juni 2019 in Salisbury, Engeland. De vogels broedden tussen 1864 en 1953 in de kathedraal, waarna ze verdwenen door vervolging en het gebruik van organofosfaten. Sinds 2014 ziet het Salisbury Cathedral/RSPB Peregrine Project ze elk jaar uit de toren vliegen, behalve in 2018. Hier zijn vijf andere feiten die u misschien niet weet over deze fascinerende roofvogel, die ook onofficieel bekend staat als de grootvoetige havik, richel havik, steen havik, rots havik, kogel havik en zwervende valk.
Slechtvalken eten meestal andere vogels, met ongeveer 450 Noord-Amerikaanse soorten die door de National Wildlife Federation als prooi zijn gedocumenteerd. Onder hen:vogels zo groot als kraanvogels en zo klein als kolibries, maar ook kustvogels, eenden, futen, meeuwen, duiven en zangvogels. Ze eten ook vleermuizen en jagen vaak vissen en knaagdieren weg van andere roofvogels.
"Een jagende slechtvalk vangt zijn prooi meestal in de lucht met snelle achtervolgingen, snelle duiken en andere indrukwekkende luchtmanoeuvres waarvoor deze valken bekend en bewonderd zijn", zegt Schwartz. Slechtvalken zullen hun prooi soms in stukken hakken en tijdens de vlucht opeten, of ze zullen met hun prooi op een veilige plek landen, de veren plukken en eten. Ze hebben ook een scherpe tand aan het uiteinde van hun snavel waarmee ze hun prooi kunnen doorsnijden. de nek van de prooi.
"Omdat slechtvalken een roofvogel zijn, staan ze bovenaan de voedselketen en hebben ze heel weinig roofdieren", voegt hij eraan toe. "Volwassenen kunnen echter worden gedood door andere grote roofvogels, zoals grote gehoornde uilen."
In feite wordt het al tientallen jaren bestudeerd en gekopieerd door vliegtuigfabrikanten, zegt Nicole Ellis, een huisdierenexpert en gecertificeerde trainer bij Rover.com, via e-mail. "Het is als een waas dat ze vanuit de lucht naar beneden schieten", zegt ze. "De kracht van de lucht, die met zo'n snelheid reist, zou de longen van de vogel doen exploderen, maar schotten in de neus voorkomen dit ... gewoon een ander kenmerk dat is bestudeerd en gebruikt in straalmotoren. Geavanceerde membranen in de ogen van de vogel voorkomen dat ze tegen uitdroging, zodat het roofdier gefixeerd kan blijven op het doel."
"Ze paren voor het leven en keren elk jaar terug naar dezelfde broedplaats", zegt Schwartz. "Bij het zoeken naar een partner moeten slechtvalken mannetjes hard werken om indruk te maken op de vrouwtjes. Om haar aandacht vast te houden, brengen mannetjes vrouwtjes voedsel tijdens het hof- en broedseizoen. Vaak neemt ze de prooi van hem af terwijl ze allebei vliegen door te draaien ondersteboven in de lucht en het eten uit zijn klauwen grijpend!"
Idaho was de 43e staat en de wijk is nummer 43 in het "50 State Quarters Program" van de U.S. Mint. De Gem State selecteerde de slechtvalk (die in heel Idaho te vinden is) en een omtrek van de staat als afbeeldingen voor het ontwerp. Hoewel de staatsvogel de bergsialia is, koos de staat in 2004 de slechtvalk als staatsroofvogel.
"De enige uitzonderingen zijn gelicentieerde valkeniers", zegt Schwartz. "Valkerij is legaal in alle staten, behalve Hawaï en het District of Columbia. Voor het verkrijgen van een valkerijvergunning in de VS moet je slagen voor een schriftelijke test van de staat, apparatuur en faciliteiten laten inspecteren en minimaal twee jaar als leerling dienen bij een gediplomeerde valkenier , gedurende welke tijd de leerling-valkenier slechts één roofvogel mag bezitten."
Dat is nu interessantDe slechtvalk wordt beschouwd als een van 's werelds meest voorkomende roofvogels. "Halverwege de twintigste eeuw hadden pesticiden een verwoestend effect op veel vogelsoorten in Noord-Amerika, waaronder slechtvalken, en hun aantal nam af", zegt Schwartz. "Vandaag de dag - dankzij het werk van The Peregrine Fund en vele andere organisaties - staat de slechtvalk op de Rode Lijst van Bedreigde Soorten van de IUCN [International Union for Conservation of Nature] als een soort van minste zorg."
