Het doel van dit artikel is om een goede, nauwkeurige en gemakkelijk te begrijpen samenvatting te geven van de details over lelievergiftiging bij katten, een veelvoorkomend risico dat vaak niet wordt gewaardeerd door kattenbezitters, noch door algemene leden van het publiek, en belangrijker nog, vaak Niet door bloemisten die lelies verkopen zowel afzonderlijk als in bloemstukken.
Lelies zijn mooie, zoet-ruikende planten die kunnen worden gehouden als kamerplanten, gekocht als gesneden bloemen die in huis worden getoond, of gekocht als een geschenk voor anderen. Ze hebben vaak overvloedig, weelderig, groen blad, met grote, pollenrijke, exotische bloemen.
Ze mogen echter alleen met grote zorg worden gehouden in huizen waar katten leven, omdat lelies zeer giftig zijn voor katten en snel en vaak fataal nierfalen veroorzaken. Mensen, honden en andere dieren worden niet beïnvloed door de toxische effecten van lelies, en het gevaar voor katten is niet zo algemeen bekend als het zou moeten zijn.
Snelle veterinaire interventie kan het leven redden van katten die lijden aan lelievergiftiging.
Niet alle planten met het woord "lelie" in hun naam zijn echte lelies en niet alle lelies zijn giftig voor katten. Het is belangrijk om de terminologie precies te begrijpen.
In biologische classificatie bevat een familie een aantal verschillende geslachten (meervoud van geslacht), en een geslacht bevat een aantal verschillende soorten, en ten slotte kunnen er ondersoorten of variëteiten van een soort zijn.
Er is een bloemenfamilie die bekend staat als de Liliaceae-familie, en deze omvat meer dan 160 geslachten van planten:alleen het geslacht Lilium (echte lelies) en het geslacht Hemerocallis (daglelies) zijn giftig voor katten. Dit betekent dat 158 van de geslachten in de Liliaceae-familie niet-toxisch zijn, en het is de reden waarom het erg belangrijk is om precies te weten welke plant of bloem wordt overwogen.
De Lilium (echte lelie) soorten omvatten L. lancifolium (tijgerlelie), L. orientalis (sterrenkijkerlelie), L. longiflorum (Paaslelie), L. asiatic (Aziatische lelie of oosterse lelie), L. elegans (Aziatische hybride lelie ), L. speciosum rubrum (rubrumlelie) en L. umbellatum (houtlelie, rode lelie, westelijke lelie).
Tot de soorten Hemorcallis (daglelie) behoren H. dumortierei/H. fulva (daglelie), H. sieboldii (vroege daglelie) en H. graminea (oranje daglelie).
Lees ook:planten giftig voor katten:giftige planten om te vermijden
Sommige planten die het woord "lelie" op hun naam omvatten, zijn in feite geen echte lelies, en ze hebben niet hetzelfde zeer toxisch effect als echte lelies.
Voorbeelden zijn onder meer:
Nauwkeurige identificatie van planten is essentieel bij het overwegen van de mogelijke impact van planten of bloemen in uw huis op katten.
Het precieze giftige middel in lelies is nog niet geïdentificeerd, maar het wordt gedacht dat het een mix is van zogenaamde "steroïdale glycoalkaloïden" die zijn geïsoleerd uit alle delen van de plant, inclusief de bladeren en stuifmeel, maar met de hoogste concentraties in de bloemen zelf.
De giftige stoffen in lelies veroorzaken schade aan de mitochondriën in de cellen van de nieren en de pancreas, met als belangrijkste impact de degeneratie van proximale tubulaire cellen in de nieren, met alle daaruit voortvloeiende tekenen van nierfalen.
Inslikken van zelfs kleine hoeveelheden lelie-planten of bloemen kan leiden tot nierfalen binnen 24 uur, gevolgd door de dood een paar dagen later als onbehandeld. Als een kat meerdere bloemen verbruikt, kan de dood binnen een paar uur volgen. Als wordt gezien dat een kat zelfs maar een deel van een lelie binnenkrijgt, moeten ze naar hun dierenarts worden gebracht voor een spoedbehandeling.
Sommige katten lijken zich aangetrokken te voelen tot lelies, met een verlangen om ze op te eten, en eigenaren moeten zich ervan bewust zijn dat ze lelies misschien volledig buiten het huis moeten houden, in plaats van ze alleen maar buiten bereik te houden. Katten kunnen bedreven zijn in het klimmen, rond, onder en over obstakels om objecten te zoeken die hen intrigeren.
Het is cruciaal dat aangetaste katten in een vroeg stadium naar de dierenarts worden gebracht, zodat vroegtijdige, levensreddende veterinaire zorg wordt verleend.
De symptomen van katten die lijden aan lelievergiftiging weerspiegelen het acute nierfalen dat wordt veroorzaakt door de schade aan de nieren en de pancreas door de giftige componenten van lelies. De tekenen die een eigenaar ziet, zijn onder meer verlies van eetlust, saaiheid en braken, vaak binnen een paar uur na blootstelling aan lelies.
Het is zeer belangrijk dat getroffen katten in dit vroege stadium naar de dierenarts worden gebracht, zodat vroege, levensreddende, veterinaire zorg wordt gegeven.
Zelfs als er geen actie wordt ondernomen, kunnen deze vroege tekenen verbeteren, waardoor een eigenaar de illusie krijgt dat het ergste voorbij is. Echter, onder het oppervlak, er is echter een belangrijke nierbeschadiging en binnen de volgende dag zullen de tekenen van ziekte terugkeren, met een verhoogde ernst, inclusief ernstige saaiheid en instorting, herhaalde braken, kwijlende, luide vocalisatie en neurologische tekens zoals trillen , coördinatiestoornissen en soms toevallen.
Deze symptomen worden over het algemeen toegeschreven aan nierfalen, maar de aanhoudende pancreasschade kan ook bijdragen aan de waargenomen problemen.
Lees ook:Vergiftiging in katten:Oorzaken, symptomen en behandeling
Vaak zal er een geschiedenis zijn van bekende lelie-blootstelling gevolgd door uw kat die onwel wordt, dus een vermoedige diagnose van lelievergiftiging kan tegelijk worden gemaakt. In andere gevallen kan een kat aanwezig zijn met tekenen die achterdochtig zijn en de dierenarts mogelijk moet worden door een proces van het maken van een nauwkeurige diagnose.
Contact met installatie-identificatie Websites, een PET-vergifthulplijn, het Animal Poison Control Center of de Aspca Poison-adviesbibliotheek kan nuttig zijn.
Uw DVM-dierenarts bespreken elk aspect van het leven van uw kat, op zoek naar aanwijzingen die mogelijk mogelijke blootstelling aan mogelijke toxines omvatten, waaronder lelies. Er kunnen vragen worden gesteld over de eetlust, het plassen en andere klinische symptomen van uw kat die u mogelijk heeft opgemerkt.
Uw dierenarts zal uw kat zorgvuldig controleren en andere oorzaken van de symptomen uitsluiten. Een gedetailleerd neurologisch onderzoek zal worden uitgevoerd als uw kat tekenen vertoont zoals trillen, coördinatiestoornissen of epileptische aanvallen.
Uw dierenarts zal waarschijnlijk bloedonderzoek voorstellen, inclusief het gebruikelijke panel van diagnostische tests, zoals hematologie (volledige bloedtelling) en biochemische profielen.
Er zal waarschijnlijk een patroon worden gezien dat consistent is met nierbeschadiging en nierfalen, waaronder verhogingen van creatinine, ureum en fosfor. Amylase en lipase kunnen worden verhoogd, weerspiegelt schade aan de alvleesklier. Verhoogde kaliumniveaus (hyperkalemie) kunnen in ernstige gevallen worden gezien.
Urinetesten kunnen ook worden uitgevoerd, met afwijkingen zoals de aanwezigheid van eiwit en glucose op een peilstok, oververdunde urine (isothenurie, met een soortelijk gewicht van 1,008 tot 1,012), en de aanwezigheid van nierepitheelcellen en casts in de urine sediment.
De prognose hangt af van de mate van blootstelling aan lelies, de ernst van het nierfalen en de snelheid van veterinaire interventie. Vroegtijdige behandeling maakt een aanzienlijk verschil.
Een specifieke behandeling om alle elementen van de lelie uit het lichaam te verwijderen, zowel van binnen als van buiten, om verdere opname van gifstoffen te voorkomen.
De eerste prioriteit is het stabiliseren van eventuele tekenen van lelievergiftiging die de kat vertoont:
De prognose hangt af van de mate van blootstelling aan lelies, de ernst van het nierfalen en de snelheid van veterinaire interventie. Vroegtijdige behandeling, binnen enkele uren na inname, maakt een zeer significant verschil. In één onderzoek hielp dit 90% van de vergiftigde katten om te overleven en terug te keren naar een normaal gezond leven zonder langdurig nierfalen.
Lelies moeten te allen tijde buiten het bereik van katten worden gehouden. Het is aannemelijk dat lelies niet in dezelfde huizen als katten mogen worden toegelaten, om alle mogelijke risico's uit te sluiten.
Lelievergiftiging is een specifieke diagnose die wordt veroorzaakt door inname van delen van de lelieplant door katten. Als het probleem eenmaal is vastgesteld, kan een intensieve behandeling levensreddend zijn.
Na inname van lelies vertonen katten de tekenen van nierfalen, waaronder dofheid, gebrek aan eetlust en braken, evenals andere tekenen zoals collaps, toevallen en meer.
In ernstige gevallen van lelievergiftiging is de dood mogelijk; snelle behandeling van vergiftigde katten is essentieel.
Elke opname van alle delen van de lelieplant kan snelle tekenen van toxiciteit veroorzaken en een vroege behandeling is essentieel om het leven van een kat te redden.
De giftige component van lelies veroorzaakt schade aan cellen in de nieren en pancreas, wat leidt tot snel optredend nierfalen dat dringend moet worden behandeld
Lelies veroorzaken geen toxiciteit bij honden en ook niet bij mensen; dit is een specifiek kattenprobleem.
