Ook al is het moeilijk om zwerfkatten op te pakken, het is beter dan genezen. Wilde wezens kunnen ziekten verspreiden die uw gezondheid ernstig in gevaar kunnen brengen. Het is geen geheim dat Amerikanen van katten houden; er worden meer dan 74 miljoen katten als huisdier gehouden in de Verenigde Staten, met nog eens 60 tot 150 miljoen miljoen wilde of vrij rondlopende katten die het alleen proberen te redden [bron:Weise]. Hoewel veel huiskatten worden gesteriliseerd of gecastreerd en op de hoogte zijn van levensreddende vaccinaties, is het onwaarschijnlijk dat wilde katten dit soort preventieve zorg krijgen, waardoor ze zonder beperking kunnen fokken en enge ziekten kunnen verspreiden, waaronder hondsdolheid [bron:Hildreth et al].
Hondsdolheid, een virale infectie die 100 procent dodelijk is, wordt op mensen overgedragen via beten of krassen van geïnfecteerde dieren. Katten zijn momenteel het belangrijkste huisdier dat in verband wordt gebracht met blootstelling aan rabiës bij mensen. Als mensen worden gebeten door een snel dier, moeten ze een reeks schoten ondergaan om de antilichamen te produceren die nodig zijn om te overleven. Ongeveer 16 procent van de mensen die deze injecties nodig hebben, krijgt ze nadat ze door een kat aan het virus zijn blootgesteld [bron:Weise].
Hoewel het vaccineren van katten tegen deze ziekte kan helpen voorkomen dat het zich verspreidt, maakt de aard van de vaccinatie het notoir moeilijk om wilde katten te vaccineren. Om dit vaccin goed te laten werken, hebben katten één injectie nodig als jonge kittens, een andere wanneer ze hun eerste verjaardag bereiken en daarna om de drie jaar een booster. De kans om een verwilderde kat te vangen die vele malen gedurende zijn leven zeer onwaarschijnlijk is, maakt het dier kwetsbaar voor het virus [bron:Weise].
Misschien nog angstaanjagender is de dreiging van toxoplasma gondii, een parasiet waarvoor katten de enige bekende gastheer zijn. In sommige onderzoeken test maar liefst 80 procent van de wilde katten positief voor deze parasiet [bron:Hildreth et al]..
Katten werpen deze toxoplasma gondii uit in hun uitwerpselen, waar het zich gemakkelijk naar andere dieren kan verspreiden door water en grond te verontreinigen. Dieren, waaronder wasberen, eekhoorns, muizen en konijnen die deze parasiet oppikken, kunnen neurologische problemen en zelfs de dood ervaren [bron:ScienceDaily]. Toxoplasma gondii-infecties bij mensen kunnen zelfs jaren nadat de parasiet door de kat is afgestoten, optreden. Dat betekent dat wilde katten die in speeltuinen, zandbakken of uw tuin rondhangen, een aanzienlijk gezondheidsrisico vormen, zelfs lang nadat ze zijn verhuisd. Je kunt deze parasiet oppikken als je besmet water of aarde binnenkrijgt, wat kan gebeuren als kinderen in de achtertuin spelen of als je de producten die je in de tuin hebt geplukt niet wast [bron:Gerhold en Jessup].
Dus wat doet blootstelling aan toxoplasma gondii met mensen? Het kan verwoestende effecten hebben bij zwangere vrouwen, wat kan leiden tot alles van doodgeboorte tot langdurige neurologische problemen voor de foetus. Het is ook gekoppeld aan moeilijkheden op school wanneer het wordt ingenomen door kinderen, evenals schizofrenie en andere psychische problemen bij mensen van alle leeftijden [bron:Haensch].
Hoewel ze minder vaak voorkomen, kunnen wilde katten ook ziekten zoals tyfus, kattenkrabkoorts en zelfs de pest overbrengen [bron:Gerhold en Jessup]. Het is duidelijk dat geen van deze dingen op iemands verlanglijstje staat.
