Maagverwijding en volvulus (GDV), of bloat, is angstaanjagend. Het komt snel op, en uit het niets, en het kan dodelijk zijn als het niet onmiddellijk wordt behandeld. Dr. Dan O'Neill is een veterinaire epidemioloog aan het Royal Veterinary College in het VK en hij zegt dat het absoluut noodzakelijk is dat dierenartsen hun best doen om patiënten de symptomen te laten weten, zodat deze zo snel mogelijk kunnen worden herkend en behandeld. O'Neill zegt dat een opgeblazen gevoel letterlijk een race van de tijd is in het leven van een hond en een topmoordenaar van honden is.
Hij heeft onlangs informatie vrijgegeven uit een onderzoek van VetCompass van het Royal Veterinary College waaruit bleek dat 80% van de honden die een maagzwelling hadden geopereerd, overleefde, en nieuwe informatie vond over risicofactoren, overlevingspercentages van een opgeblazen gevoel en de frequentie waarin het voorkomt.
De studie keek van 2012 tot 2014 naar meer dan 77.000 honden van 50 veterinaire klinieken in het Verenigd Koninkrijk. Hoewel het niet noodzakelijkerwijs nieuwe informatie gaf over de ongrijpbare oorzaak (oorzaken) van een opgeblazen gevoel bij honden, bevestigde het wel dat er bepaalde honden zijn die een genetische aanleg hebben voor een opgeblazen gevoel.
Wanneer een hond wordt aangetast, vult zijn maag zich met gas. Dit zorgt ervoor dat zijn maag volledig ronddraait en het gas opsluit. Doordat het gas niet kan ontsnappen, kan de maag geen lucht of bloed meer krijgen, waardoor deze meer opzwelt. Het duwt dan tegen de buikwand en veroorzaakt de compressie van grote bloedvaten, en onbehandeld, eindigt het in de dood, meestal als gevolg van de schok van het lichaam. Dr. O'Neill zegt dat het hele proces enkele uren of enkele minuten kan duren en angstaanjagend is voor eigenaren.
Degenen die honden met een diepe bovenlijf hebben, zoals Duitse Doggen, Franse Mastiffs en standaardpoedels, moeten bijzondere aandacht besteden aan de symptomen van een opgeblazen gevoel, omdat die rassen een hoger risico lopen. Uit de studie bleek ook dat oudere honden een verhoogd risico hebben op een opgeblazen gevoel, en gecastreerde reuen hebben drie keer meer kans om een opgeblazen gevoel te krijgen dan vrouwelijke honden.
Voorafgaand aan deze studie werd aangenomen dat de diagnose van een opgeblazen gevoel zeer waarschijnlijk een doodvonnis was, omdat een operatie als de oplossing gemengde resultaten had. Twintig jaar geleden was het sterftecijfer voor honden die een operatie ondergingen om een opgeblazen gevoel te corrigeren 50%, maar vandaag blijkt uit de studie dat minder dan een kwart van de honden die een opgeblazen gevoel ondergaan, hoe dan ook sterft. Dr. O'Neill is van mening dat dit komt omdat er een betere behandeling is voor shock, een betere chirurgische methodologie en betere anesthesie voor honden die bij operaties wordt gebruikt.
Deze informatie kennende, zegt Dr. O'Neill dat dierenartsen eigenaren feitelijke wetenschap kunnen laten zien om hen te helpen betere beslissingen te nemen als het gaat om rasselectie of zelfs om de operatie al dan niet uit te voeren. Vroeger kozen velen ervoor om dat niet te doen, uit angst dat het risico op overlijden nog te groot was. Nu zegt hij dat vier van de vijf honden die worden geopereerd in dierennoodcentra kunnen overleven, wat betekent dat dierenartsen mogelijk betere prognoses kunnen delen voor honden met de diagnose GDV.
Hij zegt dat dit betekent dat mensen veel betere kansen hebben om hun harige vrienden bij zich te houden na de operatie, ondanks de huidige en eerdere overtuigingen dat het praktisch een doodvonnis is, en mensen helpen zich meer bewust te worden van de mogelijkheden.
