Twee honden tegelijk krijgen lijkt in eerste instantie misschien een goed idee. Zoals de meeste mensen weten, zijn honden sociale wezens, en je denkt misschien dat het hebben van een set uit hetzelfde nest betekent dat ze met elkaar kunnen spelen in plaats van deel te nemen aan typisch destructief puppygedrag. Elk jaar worden in de VS bijna 1,6 miljoen honden geadopteerd, dus het is alleen maar logisch dat sommige adopties broers en zussen zijn.
Veel asielen, fokkers en andere professionals raden echter ten zeerste aan om geen twee puppy's te krijgen vanwege het nestgenootsyndroom. Wat op papier een geweldig idee lijkt, kan op de lange termijn problemen veroorzaken voor jou en de honden.
De term "nestgenootsyndroom" verwijst naar de gedragsproblemen die vaak naar voren komen wanneer twee broers en zussen samen worden geadopteerd en opgevoed. Littermate-syndroom treft meestal honden ouder dan 8-10 weken, dat is wanneer de meeste jonge puppy's klaar zijn om hun moeder te verlaten en in een gezin te worden geadopteerd.
Wanneer puppy's oud genoeg worden om te worden geadopteerd, scheiden veel fokkers en opvangcentra het nest in verschillende huizen. Dit komt deels omdat een nieuwe puppy moeilijk kan zijn, en veel adoptiegezinnen zijn alleen geïnteresseerd in het in huis halen van één nieuwe hond. Een andere reden waarom deze puppy's gescheiden kunnen raken, is het nestgenootsyndroom.
Wanneer puppy's naar hun nieuwe huis verhuizen, hebben ze de ruimte om fysiek volwassen te worden, te leren omgaan met nieuwe mensen en andere dieren, te groeien in zelfvertrouwen en essentiële overlevingsvaardigheden aan te nemen, zoals verzorging. Puppy's die in hetzelfde huishouden blijven, hebben meer kans om co-afhankelijke relaties met hun broers en zussen te ontwikkelen.
Niet elke reeks broers en zussen heeft gegarandeerd te maken met het nestgenootsyndroom, maar er is geen duidelijke indicatie van welke honden waarschijnlijk het nestgenootsyndroom hebben of niet. Honden zijn altijd van situatie tot situatie afhankelijk, maar sommige symptomen kunnen erop wijzen of een paar pups met deze problemen te maken heeft.
Er zijn verschillende vroege symptomen van het nestgenootsyndroom en sommige zijn in het begin misschien niet duidelijk. Een tijdje kan het lijken alsof een hond zich gewoon gedraagt of een basis gehoorzaamheidstraining nodig heeft, wat niet ongebruikelijk is voor veel puppy's. Wanneer deze ervaringen buitensporig worden, wilt u misschien een behandeling overwegen.
Puppy's die te maken hebben met het nestgenoot-syndroom kunnen nieuwe mensen, honden of speelgoed vermijden en nerveus worden wanneer ze geconfronteerd worden met een nieuwe ruimte. In deze gevallen zullen ze zich waarschijnlijk terugtrekken naar hun nestgenoot in plaats van naar hun nieuwe eigenaar. Ze kunnen ook tekenen van hoge angst vertonen, zoals janken, blaffen, ijsberen, hijgen of destructief gedrag wanneer ze worden gescheiden van hun nestgenoot.
Die angst kan zich uiten in het feit dat ze in het algemeen niet bereid zijn om alleen te zijn, inclusief eten of spelen met een nieuw speeltje of, erger nog, alleen eten of spelen met een speeltje met hun partner. Dit kan in het begin schattig zijn, maar er zijn enkele gevolgen op de lange termijn. Als een hond bijvoorbeeld overlijdt voor zijn nestgenoot, kan dit meer verwoestend zijn dan normaal voor de gebonden hond.
Puppy's uit hetzelfde nest hebben mogelijk ook meer tijd nodig om te trainen of vermijden training in het algemeen. Dit komt doordat ze door elkaar worden afgeleid. Het trainen van honden is echter essentieel. Het zorgt er niet alleen voor dat ze zich beter gedragen, maar het helpt ook om hun zelfvertrouwen op te bouwen en zorgt voor mentale stimulatie.
Het laatste en vaak meest verontrustende teken van het nestgenootsyndroom kan de hoge agressie tussen de gepaarde honden zijn. Hondenbroers en zussen kunnen ruwer met elkaar spelen dan andere honden. Dit kan ernstige verwondingen veroorzaken en als het zover komt dat ze fysiek van elkaar moeten worden gescheiden, kan er gevaar voor de eigenaar ontstaan.
Als je al nestgenoten hebt geadopteerd of weet dat je ze binnenkort zult hebben, weet dan dat het mogelijk is om zonder grote problemen te doen. Er zijn een aantal dingen die u kunt doen om het ontstaan van het nestgenootsyndroom te voorkomen.
Hoewel het nestgenootsyndroom gecompliceerd kan zijn, is het niet onbehandelbaar zolang het snel en permanent wordt aangepakt. Net zoals het trainen van een hond, moet je duidelijk zijn over de regels en je eraan houden, wat er ook gebeurt.
Zorg er eerst voor dat training boven alles staat en houd de honden gescheiden. Alleen zijn zal elke hond helpen om beter te wennen aan het alleen zijn en de training over het algemeen gemakkelijker maken. Afhankelijk van je schema, kan dit betekenen dat je tijd investeert met een professional om twee afzonderlijke trainingslessen te hebben.
Het doel is om te voorkomen dat broers en zussen te veel afhankelijkheid van elkaar ontwikkelen, wat twee van alles betekent.
Zorg ervoor dat elke hond zijn eigen heeft:
Idealiter zou je ze zo snel mogelijk apart moeten gaan lopen. Hierdoor zullen ze eraan wennen om alleen te zijn en kunt u de leider van de hond blijven. Als leider zullen uw honden naar u kijken voor sociale signalen en commando's in plaats van naar hun nestgenoot.
De puppy's moeten echter wat tijd samen hebben. Het kan helpen om hun agressie te verminderen als je met hen in gesprek gaat om hen te helpen met elkaar overweg te kunnen. Games zoals apporteren of touwtrekken zijn populair voor diegenen die proberen te voorkomen dat hun honden agressief met elkaar worden.
Sommige hondenbezitters beweren dat het hebben van een andere hond het nestgenootsyndroom kan helpen verlichten, vooral een oudere hond die al langer in huis is. Als je echter nog geen derde hond hebt, probeer ze dan mee te nemen op speelafspraakjes met andere honden of naar het hondenpark. Dit moet eerst apart worden gedaan om hen te helpen zelfstandig hun zelfvertrouwen op te bouwen.
Puppy's kunnen in het begin overweldigend zijn en het idee om met twee puppy's om te gaan, zowel afzonderlijk als samen, lijkt misschien te veel. Alleen u kunt vertellen wat uw hond echt nodig heeft, maar als u deze stappen neemt, kunt u het nestgenootsyndroom verlichten en uw honden een betere algehele kwaliteit van leven geven.
