Ieder van ons is op een gegeven moment een kamer binnengelopen en besefte dat we vergeten waren waarom we daarheen waren gegaan. Als dat gebeurt, is de kans groot dat we even van streek zijn met onszelf, maar meestal schrijven we het te veel op de hersenen, onthouden waarom we daar zijn en gaan dan verder. Als onze honden op dezelfde manier ronddwalen, kan dit een teken zijn van het cognitieve disfunctiesyndroom (CDS), een aandoening die vrij veel lijkt op de ziekte van Alzheimer bij mensen. CDS vindt plaats wanneer het verouderingsproces de hersenpathologie beïnvloedt, wat resulteert in gedragsveranderingen, waaronder cognitieve achteruitgang (geheugen en leren). Een van de grootste boosdoeners is de schade aan mitochondriën veroorzaakt door oxidatieve schade in de loop van de tijd. Onderzoekers geloven ook dat een afname van de cerebrale vasculaire circulatie bijdraagt aan de veranderingen die we zien bij onze ouder wordende honden.
Het testen van de cognitieve vaardigheden van honden in een laboratoriumomgeving heeft aangetoond dat tekenen van CDS al op zevenjarige leeftijd kunnen worden gezien, maar wij, als eigenaren van gezelschapsdieren, realiseren ons vaak geen verandering in onze honden metgezellen totdat ze 10 jaar oud zijn. leeftijd of ouder. Honden die op een hoger niveau zijn getraind, zoals hulp- of blindengeleidehonden, behendigheidshonden en andere wedstrijdhonden, zijn echter honden van wie de cognitieve achteruitgang eerder kan worden opgemerkt dan die bij "slechts" een gezelschapshond vanwege een daaropvolgende drop-off in de zeer hoge mate van prestaties van een getrainde hond.
De gouden standaard voor het testen op CDS bevindt zich in het laboratorium. Bij oudere honden die in een laboratoriumomgeving werden getest, observeerden onderzoekers slechte prestaties op cognitieve taken met behulp van een "drie componenten vertraagde niet-gematchte taak" (3-DNMP) die discriminatie-leren testte (het vermogen om het ene object boven het andere te selecteren), omkerend leren (na training om een object te selecteren, worden de criteria omgekeerd) en ruimtelijk geheugen (geheugen van plaatsen).
Helaas zijn dergelijke laboratoriumtests niet gemakkelijk beschikbaar voor ons gewone stervelingen. Dus wat moet je doen? Kijk en observeer uw hond, op zoek naar veranderingen in zijn of haar gedrag die symptomen van CDS kunnen zijn. Traditionele "DISHA"-categorieën omvatten:
Gary Landsberg, DVM, DACVB, in zijn paper "Therapeutic Agents for the Treatment of Cognitive Dysfunction Syndrome in Senior Dogs", gepubliceerd in Progress in Neuro-Psychopharmacology and Biological Psychiatry , merkt op dat we ook kunnen zien:
Tegelijkertijd is het belangrijk om geen conclusies te trekken en onze honden zelf te diagnosticeren als we een van deze symptomen zien. Deze veranderingen kunnen ook te wijten zijn aan een verscheidenheid aan medische problemen, dus het is belangrijk om eerst omgevingsfactoren, lichamelijke gezondheid en door drugs veroorzaakt gedrag uit te sluiten met een bezoek aan de dierenarts van uw hond.
Ik had diezelfde ervaring met mijn 12-jarige Bouvier, Axel. Toen ik zijn dierenarts, Susan Wynn, DVM, vroeg of het feit dat hij heel lang stil stond terwijl hij met mij in de achtertuin was, een teken van CDS was, was haar observatie, nadat ze me verder had ondervraagd, dat ze gewoon niet het zien. Haar vermoeden was dat het gedrag hoogstwaarschijnlijk het gevolg was van pijn door artritis.
Ze legt verder uit:"Ik denk dat CDS erg moeilijk te onderscheiden is van pijn en dit is een fout die vaak wordt gemaakt. Ik zie af en toe CDS, maar ik behandel eerst de pijn, en als acupuncturist vind ik vaak pijn die op het conventionele examen wordt gemist. Als er na twee weken nog steeds tekenen van dwangmatig lopen en desoriëntatie zijn, start ik meestal een onderzoek naar cognitieve disfunctie.'
Als je je zorgen maakt dat je hond misschien tekenen van CDS vertoont, raak dan niet in paniek, huil niet en verslind nog geen doos bonbons. Het goede nieuws is dat er traditionele en alternatieve interventies zijn die zowel de symptomen kunnen behandelen als mogelijk ook de verdere progressie van de aandoening kunnen stoppen.
Het meest opwindende van alles waren baanbrekende onderzoeken naar de positieve impact van voedingssuppletie en gedragsverrijking, waaronder sociale, cognitieve verrijking (leerproblemen) en lichaamsbeweging. Neem contact op met uw dierenarts om de volgende alternatieven te bespreken.
Verschillende klinische onderzoeken hebben aangetoond dat dieetinterventie in de vorm van een met antioxidanten verrijkt dieet het leervermogen van oudere honden verbeterde en resulteerde in een daaropvolgende afname van CDS-symptomen. Primaire suppletie inbegrepen:
• Vitamine E: Werkt om celmembranen te beschermen tegen oxidatieve schade
• Vitamine C: Essentieel voor het behoud van oxidatieve bescherming voor de oplosbare fase van cellen en om te voorkomen dat vitamine E de productie van vrije radicalen verspreidt
• L-Carnitine: Mitochondriale cofactor
• Alfa-liponzuur: Mitochondriale cofactor
• Andere antioxidanten uit fruit en groenten (d.w.z. spinazievlokken, tomatenpulp, druivenpulp, wortelkorrels en citruspulp) die ook rijk zijn aan flavonoïden en carotenoïden
Dr. Landsberg merkt op dat er is gesuggereerd dat een hoge inname van fruit en groenten het risico op leeftijdgerelateerde cognitieve achteruitgang zou kunnen verminderen door hun antioxiderende en ontstekingsremmende eigenschappen, en de toevoeging van omega-3-vetzuren kan de gezondheid van het celmembraan bevorderen en zorgen voor een mogelijk ontstekingsremmend effect. Hoewel het verkrijgbaar is in een commercieel hondenvoer op recept, kan het dieet worden nagebootst door eigenaren van gezelschapsdieren die de voorkeur geven aan zelfbereid voedsel of een ander soort voedsel door een antioxidantrijk dieet te voeren en aan te vullen.
Dr. Wynn, die alternatieve en complementaire geneeskunde beoefent en voedingsdeskundige is bij Georgia Veterinary Specialists in Sandy Springs, Georgia, zegt dat antioxidanten de belangrijkste behandeling zijn voor haar cliënten met de diagnose CDS, en voegt eraan toe dat "elke oudere hond met klinische symptomen" een goede kandidaat is. Naast antioxidanten gebruikt ze acetyl-l-carnitine en alfa-liponzuur. Ze beveelt ook kruiden aan, die ze liever behandelt met citroenmelisse, gingko, bacopa en gotu-cola. In haar ervaring verwacht ze resultaten "meestal binnen twee weken" te zien.
Dr. Wynn is het er ook mee eens dat voor die mensen die zo geneigd zijn:"Gebruik het dieet dat je wilt, plus antioxidanten en alfa-liponzuur en acetyl-l-carnitine-supplementen."
Net zo opwindend is het onderzoek dat wordt gerapporteerd in Neurobiology of Learning and Memory , "Verbeterd ruimtelijk vermogen bij oudere honden na verrijking van voeding en gedrag" (P.M.D. Nippak, J. Mendelson, B. Muggenburg, N.W. Milgram). Deze studie testte oudere honden op een 3-DNMP-test en volgde de resultaten van dieetinterventie en gedragsverrijking op de cognitieve vaardigheden van oudere (en controle) honden in de proef gedurende drie jaar. Zoals in eerdere studies is gevonden, is in deze studie dieetinterventie uitgevoerd. . . leidde tot snelle verbeteringen in het leren en binnen twee weken significante verbeteringen in ruimtelijke aandacht.” Na verloop van tijd verbeterde ook het leervermogen, terwijl onbehandelde honden een progressieve achteruitgang vertoonden.
In hun test van het effect van gedragsverrijking op cognitieve vaardigheden, rapporteerden onderzoekers dat de honden vergelijkbare verbeteringen vertoonden als degenen die dieetinterventie kregen. Gedragsverrijking omvatte meer lichaamsbeweging, verrijking van de omgeving (kennelgenoot, wekelijks afwisselend speelgoed) en een programma voor cognitieve verrijking. Waarom? We kunnen alleen maar gissen, op basis van gegevens uit studies bij mensen die ons vertellen:
• Lichamelijke activiteit wordt geassocieerd met een verbeterde cognitieve functie en een lager risico op cognitieve stoornissen en dementie.
• Verrijkte omgevingen verbeteren het leervermogen en "kunnen voldoende robuust zijn om leeftijdsafhankelijke cognitieve achteruitgang te verminderen of te elimineren, vooral als interventie vroeg in de ontwikkeling wordt ingesteld."
• Cognitieve ervaring is gekoppeld aan de afwezigheid van cognitieve stoornissen, met een omgekeerd verband tussen opleidingsniveau en snelheid van cognitieve achteruitgang op latere leeftijd; studies tonen ook aan dat patiënten met dementie een verbetering van de cognitieve prestaties lieten zien na de implementatie van speciale cognitieve trainingsprotocollen.”
Jonna Kanable, Certified Canine Rehab Practitioner (CCRP) bij Atlanta Animal Rehab and Fitness in Roswell, Georgia, is een groot voorstander van het oefenstukje van de puzzel. "Als je het vanuit het oogpunt van gezond verstand bekijkt, als je de bloedtoevoer naar een bepaald orgaan verhoogt, zul je meer zenuwen zien vuren en meer synaptische betrokkenheid, en je zou op dat moment zeker ook het cognitieve vermogen moeten vergroten.
"In mijn eigen ervaring heb ik veel oudere hondenklanten gehad voor lichaamsbeweging (onderwaterloopband) die jichtig waren maar ook symptomen van CDS vertoonden. Ze kregen lichaamsbeweging voorgeschreven om te helpen met de artritis, maar we zagen ook hun cognitieve vermogen verbeteren.”
Kanable meldde ook dat hij honden zag met "meer pit, niet die lusteloze blik; ze kijken meer om zich heen en lijken daarna zeker energieker te zijn.' Hoe meer wekelijkse sessies de honden bijwoonden, hoe langer ze hun behandelingen "hielden" en toonden meer vrijwillige bewegingen thuis in plaats van alleen maar op één plek te liggen of te staan. Bovendien voegt ze eraan toe:"Alle eigenaren, elk van hen, zeiden dat ze tijdens de dag met oefening verbeteringen (een afname) in het pacinggedrag van hun honden (een klassiek CDS-symptoom) 's nachts zagen." Kanable gelooft dat dagelijkse lichaamsbeweging de sleutel is. Zelfs als het korte perioden van lichaamsbeweging zijn - 10 tot 15 minuten per keer, twee tot drie keer per dag, voor een ouder huisdier, afhankelijk van hun conditie - eigenaren mogen verwachten dat hun huisdier een betere slaapkwaliteit en een beter cognitief vermogen krijgt .
Naast lichaamsbeweging, kan het verrijken van de omgeving van uw hond korte uitstapjes omvatten om mensen te ontmoeten en nieuwe bezienswaardigheden en geluiden op te nemen; bezoeken met andere hondvriendelijke huisdieren; mini-dagelijkse trainingssessies; een laagdrempelige trainingsles; en een wekelijkse rotatie van speelgoed. Hondendagboek De trainingsredacteur, Pat Miller, somt de volgende activiteiten op als een paar van haar favorieten om de hersenen van uw hond bezig te houden:
• Vormgeven van spellen, waaronder '101 dingen om te doen met een rekwisiet' of gerichte vormgeving van een specifieke taak; geweldig omdat deze gespeeld kunnen worden, ongeacht hoeveel een hond fysiek beperkt is.
• Spelen met interactieve puzzelspellen.
• Gerichte spellen zoals het aanraken van een object, uitgaan en objectdiscriminatie.
• Leren spellen.
• Spelen "vind het!" (verberg een speeltje of traktatie).
• Spelen met interactieve knuffels met “onderdelen” die de hond eruit trekt of uit elkaar haalt.
Al deze dingen zijn nuttig voor honden met CDS, maar wat onderzoekers ontdekten, was dat de combinatiebehandelingsgroep - degene die zowel dieet- als gedragsinterventies ontving - consequent meer voordeel liet zien dan groepen die een enkele behandeling kregen. Eerdere rapporten gaven aan dat de "3-DNMP"-taak te moeilijk was voor oudere dieren, maar uit dit onderzoek bleek dat oudere honden minder fouten maakten en langzamer reageerden (eigenlijk een goed teken!) op deze complexe taken.
Hoewel Dr. Wynn het leuk vindt om honden op ongeveer negenjarige leeftijd met antioxidanten te laten beginnen als 'preventie', gelooft ook zij groot in de kracht van gedragsverrijking in combinatie met dieetinterventie.
"Ik denk dat je, net als bij mensen, het kwijtraakt als je het niet gebruikt", zegt dr. Wynn. “Sommige oudere honden worden thuis gelaten met niets anders te doen dan stil te staan bij hun angsten – het geleidelijke verlies van gehoor en zicht, toenemende stijfheid en pijn. Ik denk echt dat ze bij deze veranderingen stilstaan, tenzij ze andere dingen krijgen om te doen en over na te denken, en worden voorzien van adequate pijnbestrijding. Dus we moeten hun pijn zeer agressief beheersen met acupunctuur, massage, kruiden, chiropractie, fysiotherapie en medicijnen, en hen kleine projecten geven, of, indien mogelijk, hen in opleiding houden. Trainen en sporten mag nooit stoppen.”
Er is een verscheidenheid aan nutraceuticals beschikbaar die bedoeld zijn om de hersenkracht te vergroten. Studies die aangeven dat Juvenon®, beschikbaar voor honden als "Vigorate", effectief is voor CDS bij honden. Andere beschikbare nutraceuticals zijn Memoractiv™, Geriactive®, Proneurozone™ en Senior Moment®. Op dit moment is de werkzaamheid van deze producten niet bewezen door middel van klinische proeven of cognitieve onderzoeken, hoewel sommige gebruikers aangeven verbeteringen bij hun honden te zien.
Momenteel is Anipryl® (selegilinehydrochloride, L-deprenylhydrochloride) het enige veterinaire geneesmiddel dat door de FDA is goedgekeurd voor de behandeling van CDS. Dit medicijn is ook gebruikt bij de behandeling van de ziekte van Alzheimer bij mensen.
Zoals elk geneesmiddel kan Anipryl bijwerkingen en bijwerkingen veroorzaken en mag het niet worden gebruikt in combinatie met geneesmiddelen die, maar niet beperkt tot, fenylpropanolamine, efedrine, andere tricyclische antidepressiva (Clomicalm), amitraz (Mitaban-dips of preventieve kragen), fluoxetine, mirtazapine (een tetracyclisch antidepressivum dat wordt gebruikt als anti-emeticum en eetlustopwekker, vaak bij kankerpatiënten), en tramadol. Een grondige beoordeling van de huidige medicijnen en een diepgaand gesprek met uw dierenarts zijn op zijn plaats als u besluit deze route te nemen.
Andere geneesmiddelen die volgens Dr. Landsberg worden bestudeerd, zijn geneesmiddelen die de cerebrale vasculaire circulatie verbeteren en geneesmiddelen die de alertheid verhogen en de slaap-waakcyclus reguleren. Antidepressiva kunnen ook helpen (d.w.z. clomipramine), evenals ontstekingsremmende medicijnen en hormoonvervangende therapie, hoewel er nog klinische onderzoeken moeten worden uitgevoerd specifiek voor de behandeling van CDS met deze interventies.
Denk je dat je vriend nog niet helemaal klaar is voor het seniorencentrum? Welnu, dit is het perfecte moment om serieus aan de slag te gaan met het bijwerken van zijn dieet en hem te betrekken bij een actieve levensstijl. Menselijke epidemiologische studies suggereren dat het handhaven van een actieve levensstijl kan beschermen tegen pathologische veroudering. Deelname aan cognitief stimulerende of fysieke activiteiten die leiden tot een verbeterde functie verminderen het risico op het ontwikkelen van de ziekte van Alzheimer. Het is aangetoond dat verminderde intellectuele of fysieke activiteit op middelbare leeftijd leidt tot een hoger risico op de ziekte van Alzheimer op latere leeftijd.
Aangezien sommige behandelingen de progressie van de ziekte kunnen vertragen in plaats van alleen de symptomen te behandelen, is het het beste om de behandeling van oudere honden te starten voordat klinische symptomen optreden. Uiteindelijk is het een win-winsituatie, waarbij jullie allebei profiteren van een verandering in levensstijl die een antioxidantrijk dieet, lichaamsbeweging en cognitieve stimulatie omvat.
Lisa Rodier woont in Alpharetta, Georgia, met haar man en twee Bouviers.
