Weet je wat het ergste is aan hondentraining voor mij? Het stopt nooit. Net als ik denk dat ik Laika onder controle heb, valt ze terug in eerder slecht gedrag. Wat is even erger is dat het mijn schuld is dat ik de training verslapt nadat de dingen goed zijn gegaan.
Ik vergeet dat ze niet perfect is, en ik ook niet.
Les geleerd. Als je een reactieve hond hebt, ga er dan niet vanuit dat alles goed komt; alleen omdat uw hond het gedrag recentelijk niet heeft vertoond, betekent nog niet dat hij genezen is. Ik ben op weg gegaan met Laika. De meeste wandelingen zijn tegenwoordig rustig; waar je voor een reactieve hondenbezitter best trots op bent.
Vandaag vergat ik dat ik een reactieve hond had. Nou, ik ben het niet helemaal vergeten, maar ik heb overschat hoe ver we zijn gekomen en welke mogelijkheden er voor ons zijn. Om de een of andere reden besloot ik dat vandaag de dag zou zijn dat Laika en ik wat paarden zouden ontmoeten.
Mijn buurman heeft twee prachtige paarden. We hebben ze vaak van een afstand bewonderd, soms tot binnen 6 voet. Gewoon nonchalant langslopen met mijn reactieve hond, trots op het feit dat ze zo nonchalant lijkt over gewoon in de buurt zijn enkele paarden. Als je de eigenaar bent van een reactieve hond, weet ik dat je het begrijpt.
Toen ik vandaag met Laika aan het wandelen was, besloot ik dat ik die paarden echt wilde gaan begroeten, misschien zelfs wilde aaien. Ik testte Laika uit door steeds dichter bij hun hek te lopen en haar reactie te meten; wat wij reactieve hondenbezitters onze honden beleefd persoonlijke 'drempel' noemen. Ze deed het prima, toonde een beetje interesse maar toonde veel meer interesse voor geweldige geuren op de grond.
Ik slaagde erin om binnen handbereik van de paarden achter het elektrische hek te komen. Beiden hadden ons inmiddels met grote belangstelling benaderd. Tot mijn verbazing hield Laika haar neus tegen de grond en onderzocht wat voor smerigs ze maar kon vinden. Ik liep een paar keer heen en weer om er zeker van te zijn dat ze niet echt geïnteresseerd was in de paarden. Dat was ze niet.
Ik was onder de indruk. Ik dacht dat het een geweldige kans zou zijn om haar nog meer te testen.
Ze zat aan een losse lijn, maar aangezien we heel dicht bij een elektrische afrastering waren, wilde ik geen risico nemen, dus hield ik haar in om naast me te haken. Ze keek naar me op terwijl ze wachtte op het volgende signaal, wat ik opvatte als een teken dat ze het nog steeds redelijk goed deed.
We stegen steeds dichter en dichter bij het paar paardengezichten die wachtten om ons te begroeten. Ik stak mijn hand uit en gaf een van hen een aardig klopje op het gezicht. Laika vond het niet erg, ze zat gewoon gehoorzaam naast me. Ik aai het tweede paard. Hond zit nog steeds te wachten, op zoek naar haar volgende keu.
Plots was Laika niet meer reactief; in mijn ogen is ze op wonderbaarlijke wijze genezen. Alle jaren van training, gedragsspecialisten en lessen hadden eindelijk hun vruchten afgeworpen. Ik dacht dat ik mijn nu plotseling niet-reactieve hond wat meer ruimte zou geven om rond te dwalen.
Zodra ik haar een paar centimeter gaf, sprong ze vooruit, snauwend en grommend. Ik denk dat ze erin geslaagd is om binnen 15 cm van het gezicht van het paard te komen. Gelukkig trok het paard achteruit en kon ik haar weer naar me toe trekken.
Het trainen van mijn reactieve hond begint morgen weer. Ik zal elke wandeling behandelen zoals ik al jaren doe; met planning, traktaties en voorzichtigheid.
Ga er nooit vanuit dat uw reactieve hond genezen is.
Maandag Mischief-bloghop gehost door Alfie's Blog, Snoopy's Dog Blog en My Brown Newfies.
