Elke eigenaar van een hond die "kersenoog" heeft gehad, zal u vertellen dat het geen mooi gezicht is. Misschien ben je er zelf getuige van geweest en heb je de grote rode massa gezien die uit de binnenhoek van het oog van een hond puilt, waar de naam ‘kersenoog’ vandaan komt. Hoewel dit niet de meest visueel aantrekkelijke aandoening is (voor de eigenaren of de getroffen hond), is kersenoog eigenlijk een vrij veel voorkomende en goedaardige aandoening bij veel hondenrassen.
Hoewel het enigszins lijkt op een tumor of zelfs een vreselijk grote insectenbeet, is de 'kers' op het oog van uw hond eigenlijk een verzakte (of uitgesprongen) klier. Deze klier, die door dierenartsen bekend staat als de nictitans-klier, is aanwezig in het derde ooglid van honden en helpt bij de productie van tranen. In tegenstelling tot mensen hebben veel dieren dit derde ooglid dat horizontaal over het oog sluit om extra bescherming en vocht te bieden. Bij honden bestaat dit ooglid als een dun vlies (knipvlies) dat onder normale omstandigheden niet zichtbaar is. In gevallen van kersenoog lijkt deze nictitans-klier uit zijn normale positie te springen en aan de buitenkant van het oog op te zwellen.
Het is onduidelijk wat de oorzaak is van kersenoog, maar onderzoek toont aan dat het verband kan houden met het bindweefsel dat de klier regelmatig op zijn plaats houdt en verbindt met omliggende structuren. Wanneer dit weefsel bijzonder zwak is, is de kans op verzakking groter. Bepaalde rassen lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van kersenoog, waaronder Boston Terriers, Beagles, Bulldogs, Saint Bernards, Shar-Peis en Cocker Spaniels. Hoewel de aandoening bij elke hond kan voorkomen, hebben deze rassen een veel hoge incidentie en ontwikkelen ze deze vaak in beide ogen.
Het is belangrijk om kersenoog bij honden te corrigeren, omdat de blootgestelde klier een hoog risico op verwonding en infectie heeft. Ook kan de slijmafscheiding die soms gepaard gaat met de gezwollen klier erg irriterend zijn; als de hond besluit erover te wrijven of te krabben, loopt het hele oog het risico op verwonding. Behandeling voor kersenoog vereist wel een operatie, maar de procedure is relatief eenvoudig en routinematig. Onder algemene verdoving wordt de nictitans-klier teruggeplaatst in zijn normale positie en opnieuw vastgemaakt aan de diepere structuren van het oog.
Voorheen was het routine om de klier eenvoudig te verwijderen, maar het is aangetoond dat deze methode later in het leven veel problemen voor de hond veroorzaakt. Zonder de traanproducerende functie van deze klier, zijn honden vatbaar voor het ontwikkelen van een ziekte genaamd keratoconjunctivitis sicca (of eenvoudiger gezegd, droge ogen). Deze droogheid kan nog steeds voorkomen bij honden bij wie de klier operatief is verplaatst, maar de incidentie is veel lager (het komt voor in ongeveer 20% van de gevallen).
Met de huidige veterinaire expertise zijn er weinig complicaties met betrekking tot het vervangen van de klier. Honden moeten dezelfde of de volgende dag naar huis kunnen, vaak met een antibioticakuur om infectie te voorkomen. In sommige gevallen zijn de resultaten van deze operatie echter niet zo permanent als eigenaren zouden willen. Honden met kersenoog (vooral de hierboven genoemde rassen) kunnen het probleem opnieuw ontwikkelen en kunnen de herpositioneringsoperatie twee of drie keer in hun leven nodig hebben. De kans op succes is het grootst en een herhaling is het minst waarschijnlijk wanneer de operatie kort na de verzakking wordt uitgevoerd.
Uiteindelijk is cherry eye meer schokkend dan serieus. Chirurgie mag natuurlijk nooit lichtvaardig worden opgevat, maar gelukkig zijn de meeste dierenartsen zeer bekend met deze aandoening. Het belangrijkste om in gedachten te houden als uw hond op een ochtend wakker wordt met een groot rood kersenoog, is dat uw hond in orde zal zijn, en hoe eerder u naar de dierenarts gaat, hoe beter u zich allebei zult voelen.
