Velen van ons hebben anekdotische verhalen gehoord over het vermogen van honden om te voelen wanneer een persoon onwel is. We kunnen deze vaardigheid beschouwen als een indicatie van de sterke band tussen mens en hond. Of gewoon een bewijs van de superieure geurdetectiecapaciteiten van honden.
Onderzoek heeft aangetoond dat honden in sommige gevallen een inert vermogen hebben om te vertellen wanneer een persoon aan een ziekte lijdt, nog voordat ze er zelf achter komen. Honden kunnen ook speciaal worden getraind om markers van specifieke ziekten te identificeren. In combinatie geeft dit geloof aan het idee dat honden kanker kunnen ruiken.
In dit artikel onderzoeken we de manieren waarop hondengedrag kan wijzen op ziekte, de geschiedenis en het onderzoek achter het fenomeen, en manieren waarop honden kunnen worden getraind om kanker op te sporen.
Bij honden die niet specifiek zijn opgeleid om kanker op te sporen, kan hun reactie op een mogelijke ziekte variëren. Veel eigenaren hebben een merkbare gedragsverandering gemeld als reactie op de aanwezigheid van een persoon die vervolgens ontdekt dat ze kanker hebben. Sommige honden zullen janken, blaffen of huilen, zonder een andere duidelijke oorzaak. Ze kunnen ontspannen wanneer de persoon de kamer heeft verlaten, of ze kunnen tekenen van angst vertonen bij hun vertrek.
Honden kunnen aanhankelijk en beschermend worden voor een persoon die ziek is, en tekenen van bewaking vertonen. Ze kunnen geagiteerd zijn als de persoon wordt benaderd door iemand anders, wat zich kan voordoen als grommen, blaffen of hun oren laten vallen. Andere honden zullen zich concentreren op een specifiek deel van het lichaam, wat indicatief blijkt te zijn voor de locatie van de ontwikkeling van kanker. In dit geval kunnen honden in het gebied snuffelen of klauwen, er constant aan ruiken, janken of huilen.
Honden die zijn getraind om kanker bij mensen op te sporen, meestal door urine, adem of - in het geval van huidkanker - de nabijheid van het getroffen gebied, zullen reageren met het gebaar dat ze hebben geleerd. Dit kan zijn naast de getroffen persoon gaan liggen of zitten, hem aanstoten of een vocale indicatie geven; hoewel het onwaarschijnlijk is dat blaffen in deze context zou worden aangemoedigd. Honden zullen worden getraind om zo discreet mogelijk te signaleren, om een persoon die mogelijk onwel is niet te alarmeren.
Hoewel er al eeuwenlang subjectief bewijs is van het vermogen van honden om ziekten bij mensen op te sporen, duurde het tot 1989 voordat het fenomeen in een wetenschappelijk tijdschrift werd beschreven. In een editie uit 1989 van The Lancet , legden twee dermatologen een casus uit waarin een van hun patiënten werd doorverwezen - mede vanwege de reactie van haar hond op een moedervlek op haar bovenbeen. Vooral de verandering in het gedrag van haar huisdier en de focus op dat gebied baarde haar zorgen. Het bleek dat de mol had tekenen van kanker ontwikkelden, en de behandeling werd gegeven.
De hond van de patiënt fungeerde als een kanaal voor vroege detectie, wat een cruciaal aspect is van de overleving van kanker.
Daaropvolgende empirische analyse van de verschijnselen heeft veelbelovende resultaten opgeleverd. Eén onderzoek toonde aan dat honden een kans van 99% hadden om longkanker nauwkeurig te voorspellen uit de urine van getroffen patiënten, hoewel dit niet op grote schaal werd uitgevoerd.
Evenzo hebben honden aangetoond dat ze in staat zijn om patiënten die aan longkanker lijden te identificeren, uitsluitend op basis van een monster van hun adem. Nogmaals, dit was een kleine studie en de voorspellingssnelheid was iets lager dan de studie met urinedetectie, maar het blijft een bemoedigend onderzoeksgebied. De Britse National Health Service heeft zelfs verder onderzoek goedgekeurd naar het opsporen van ziekten bij honden.
Honden zijn geëvolueerd om een zeer gevoelig reukvermogen te bezitten - 40 keer krachtiger dan dat van mensen! Dit komt door een combinatie van factoren; 300 miljoen receptoren in hun neus, een specifieke luchtstroom om geur te detecteren en een superieur vermogen om het moleculaire profiel van alles wat ze tegenkomen te interpreteren.
Dit vermogen stelt honden in staat om met ongelooflijke nauwkeurigheid gevaar te volgen, te jagen en te detecteren. Het is ook zeer gunstig voor de mens. Tijdens een bezoek aan het vliegveld of een druk evenement zie je vaak getrainde honden met hun geleiders door de menigte weven. Het natuurlijke vermogen van honden is verfijnd om ons te helpen verdovende middelen, explosieven en andere aanwijzingen van criminele activiteiten op te sporen.
Het is een soortgelijk mechanisme voor het opsporen van kanker. Huidig onderzoek wijst op hun vermogen om kleine hoeveelheden verbindingen te identificeren die worden geproduceerd door kwaadaardige tumoren, of het nu in urine, adem of rond het gebied van de ziekte is.
Hoewel alle honden uitstekende snuffelaars zijn, hebben sommige een superieure aanleg en een gedragsprofiel waardoor ze ontvankelijker zijn voor training. Deze omvatten Beagles, Labradors en Duitse herders.
De training begint over het algemeen op jonge leeftijd om het potentieel van een hond te maximaliseren om de vaardigheden te leren die nodig zijn voor nauwkeurige voorspelling. Laten we als voorbeeld de detectie van kanker uit urine nemen. In eerste instantie zullen honden verschillende monsters van lichaamsvloeistoffen en andere geuren presenteren. Ze worden beloond wanneer ze een nauwkeurige identificatie van een urinemonster maken. Dit gedrag wordt verfijnd totdat een hond urine competent kan herkennen en andere geuren kan negeren.
Honden zullen vervolgens worden getraind om de verbindingen te identificeren die aanwezig zijn in de urine van patiënten met kanker. Nogmaals, ze krijgen verschillende urinemonsters te zien; sommige van gezonde patiënten en sommige van patiënten met een actieve ziekte. Honden worden alleen beloond als ze aangeven dat een monster de juiste verbindingen bevat. Na verloop van tijd moedigt dit honden aan om nauwkeuriger te worden, tot het punt dat ze competent kunnen voorspellen of een patiënt tekenen van kanker heeft.
Merk op dat er nog steeds onderzoek wordt gedaan naar het vermogen van honden om de aanwezigheid van kanker bij mensen specifiek te detecteren. Het blijft een veelbelovend onderzoeksgebied en grootschaliger onderzoek zal nodig zijn; niet alleen om de betrokken mechanismen beter te begrijpen, maar ook om te bepalen hoe de beste vriend van de mens ons in de toekomst kan helpen bij het identificeren van verschillende soorten kanker.
