Er gaat niets boven een smekend paar puppy-hondenogen om je precies te laten doen wat de hond wil. Die grote, bruine ogen zien er zo treurig en depressief uit dat je de hond meteen beter wilt laten voelen. Maar op dit pad ligt een hond met overgewicht die te veel traktaties heeft gekregen. En inderdaad, als je de halsband en riem loshaalt, juicht de hond op wonderbaarlijke wijze op en begint rond te stuiteren. Dus zijn ze echt verdrietig of is het een act?
Dit roept een goede vraag op of honden ons opzettelijk voor de gek willen houden door te denken dat ze depressief zijn. Immers, als de hond naar beneden komt en er leuke dingen gebeuren, is het zeker de moeite waard om een beetje toneel te spelen.
Dat laatste is hoogstwaarschijnlijk het geval. Ja, honden kunnen doen alsof ze depressief zijn, maar wat ze doen is gedrag vertonen dat in het verleden werd beloond. Voor ons zien die grote, bruine ogen er verdrietig uit, maar in feite is de hond niet depressief maar heeft hij geleerd dat op een bepaalde manier kijken een traktatie krijgt. Je zou kunnen zeggen dat we de hond hebben getraind om er depressief uit te zien, in plaats van dat de hond doet alsof.
Een echt depressieve hond verandert zijn gedrag. Meestal doen ze niet mee aan spelletjes die ze vroeger leuk vonden en staan ze niet op om je thuis te begroeten. Elke verandering van het normale activiteitenpatroon van de hond kan er inderdaad op wijzen dat hij zich niet goed voelt of depressief is.
Als uw hond stopt met eten en wandelingen weigert, trek dan nooit de conclusie dat de hond verdrietig is. In plaats daarvan is het het beste om de hond te laten controleren door een dierenarts voor het geval het huisdier op enigerlei wijze onwel is. Pas als de hond helemaal vrij is van een lichamelijk onderzoek, kun je weten of het gebrek aan energie gedragsmatig is of niet.
Depressieve honden hebben de neiging om een gebogen lichaamshouding te hebben, vaak met hun hoofd laag, wat een typisch 'hanghond'-uiterlijk geeft. Hun staart wordt vaak lager gehouden en wanneer hij kwispelt, is dat meestal niet met zijn regelmatige enthousiasme, maar in plaats daarvan met een paar voorzichtige golven.
Een depressieve hond heeft de neiging om meer te slapen en geen interesse in het leven te hebben. Wees alert op de kleine dingen, zoals het verliezen van interesse in een favoriet speeltje of het niet opeten van een zeer gewaardeerde traktatie.
Een van de vele dingen die honden tot zulke geweldige metgezellen maken, is het scala aan emoties dat ze hebben. Inderdaad, we voelen vaak zo'n sterke emotionele band met onze honden dat we ze als pelsfamilie beschouwen. Maar eeuwenlang werd de manier waarop honden dachten en reageerden verkeerd begrepen.
De 'dominantietheorie' van hondengedrag, die eeuwenlang zo populair was, is nu weerlegd. Volgens deze theorie zouden honden constant strijden om tophond en in controle te zijn. Honden waren in feite aan het plannen hoe ze hun baas konden verslaan, wat betekende dat ze te allen tijde een stevige hand moesten nemen en ervoor moesten zorgen dat de hond begreep wie de baas was.
De dominantietheorie is echter gebaseerd op gebrekkige waarnemingen. We weten nu dat honden veel meer gezinsgericht zijn, met een sterke drang om te behagen. Hoewel het waar is dat ze stevige instructies en begeleiding nodig hebben, moet dit worden gedaan met hetzelfde soort discipline dat een zorgzame ouder gebruikt om hun kinderen te beschermen.
Het is nu inderdaad duidelijk dat een hond dezelfde emoties voelt als een kind van 2 1/2 jaar. Ze ervaren opwinding, vreugde, teleurstelling en verdriet, afhankelijk van de omstandigheden. Wat honden niet kunnen, is omslachtig zijn over hun emoties; ze faken niet opzettelijk een emotie (zonder daarvoor getraind te zijn), noch ervaren ze schuld, trots of wrok.
Zoals eerder vermeld, doen honden niet zozeer aan emoties, maar leren ze dat een bepaalde actie wordt beloond. Dit gaat terug op het principe van op beloning gebaseerde training. Dit werkt op de basis dat een actie die een goed resultaat heeft, door de hond kan worden herhaald.
Het is dit principe dat goed geïnformeerde hondenbezitters gebruiken om hun huisdieren te trainen. Van de basisprincipes van "zitten" en "blijven", tot complexere trucs, het motiveren van de hond door lof of een beloning te geven als ze het goed doen, is een sterke stimulans voor hen om de actie te herhalen wanneer ze opnieuw worden gevraagd.
Dus als je denkt dat je hond je om zijn poot draait door zich verdrietig te gedragen, wees je er dan van bewust dat je hem waarschijnlijk hebt getraind om dit te doen - maar zonder het te beseffen.
Eigenlijk kan een eigenaar zijn hond per ongeluk leren om er depressief uit te zien zonder het zelfs maar te beseffen. Dit komt omdat ze de principes van op beloning gebaseerde training toepassen op een bepaalde blik die de hond hen geeft. Simpel gezegd, wanneer de hond een bepaalde uitdrukking draagt, beloont de eigenaar de hond door over hem te koeren en een beloning te geven zoals een traktatie (zogenaamd om de hond op te vrolijken) of met de hond te gaan wandelen.
In de geest van de hond valt het kwartje dat als ze hun oren en ogen op een bepaalde manier ordenen, hun baasje ze veel lieve aandacht en soms zelfs een lekker hapje geeft. Daarom is het zeer voordelig voor de hond om er zo uit te zien wanneer hij aandacht wil. En vooruit! De hond is per ongeluk getraind om er depressief uit te zien.
Als dit iets is dat je als feeststuk wilt doen, dan kun je dit als volgt aanpakken.
Wacht tot de hond toevallig op een bepaalde manier kijkt (bijvoorbeeld plechtig staren met puppy-hondenogen). Beloon de hond enthousiast en geef hem een beloning. De hond moet het verband leggen tussen het op een bepaalde manier ordenen van zijn gezicht, maar als ze dit eenmaal doen, kun je de actie op commando zetten.
Dit betekent dat wanneer je die puppy-hondenogen ziet, je "Trieste hond" zegt, ze prijst en een beloning geeft. Als je dit vaak genoeg herhaalt, zal de hond op commando een droevig gezicht geven en heb je de hond getraind om er depressief uit te zien.
