Juneau en ik hebben samen veel geleerd. Ze kwam bij mij op 8 maanden oud als een goed gesocialiseerde pup met tonnen energie. Als ik geen dingen voor haar zou vinden om te doen, zou ze haar eigen dingen vinden om te doen. Ze is misschien maar 30 centimeter lang, maar ze heeft nog steeds uitgevonden hoe ze dingen van het aanrecht kan halen (zoals een hele pizza).
Ze leerde me al vroeg om consistent te zijn met mijn handgebaren en om ervoor te zorgen dat ik mijn handen niet nonchalant gebruik op manieren die kunnen worden opgevat als een handgebaar. Ons handsignaal om te gaan zitten was bijvoorbeeld een open hand, met gespreide vingers, de palm naar haar toe. Tijdens wandelingen zocht ze constant naar signalen die betekenden dat ze iets lekkers kon verdienen. Ik begon haar te laten zien dat ik op dit moment geen traktaties had door mijn lege handen te laten zien (vingers gespreid, handpalmen naar haar toe). Kort daarna begon ze zich af te wenden en vond iets anders om te doen door haar de "zit"-cue te geven. Het kostte me wat tijd om de twee handsignalen met elkaar te verbinden. Ik heb 'zitten' opnieuw geleerd, een nieuw handsignaal gegeven en gezworen meer aandacht te besteden aan wat ik tegen Juneau 'zegde'.
Juneau is zeer attent tijdens de training en streeft ernaar om haar altijd in de gaten te houden wat ik aan het doen ben. "Blijf" is voor haar geen probleem als ik een eindje wegloop, maar het is een uitdaging voor haar om dat vast te houden als ik achter haar loop. Helaas heeft ze niet geleerd hoe ze haar hoofd 360 graden moet draaien, dus staat ze vaak op en draait zich om om te zien wat ik daar aan het doen ben. Ik ben van plan een helper te werven om te versterken voor het vasthouden van een zittende of zittende houding terwijl ik om haar heen loop.
Ik heb gemerkt dat een open geest, consequent zijn en vasthouden aan positieve bekrachtigingsmethoden voor training een solide band hebben opgebouwd tussen mij en elk van mijn honden, inclusief Juneau.
