De Norwich Terrier is een van de kleinste werkende terriërs. Het is een pittig, gedrongen ras, met spitse oren en een bijna weerbestendige vacht. De Norwich Terrier lijkt op de Norfolk Terrier en heeft de ware geest van een terriër en is altijd klaar voor opwinding en avontuur:hij kan werken in een roedel en beweegt met grote kracht.
De dubbele vacht van de Norwich bestaat uit een rechte, harde en stugge buitenvacht, die dicht bij het lichaam past en rood, tarwekleurig, zwart of bruin van kleur is. Het haar rond de manen is ondertussen dik en biedt de hond bescherming.
De uitdrukking van de Norwich Terrier is enigszins foxy van aard. In feite is deze vierkante, gedrongen, stevige en pittige hond een van de kleinste werkende terriërs. Door zijn kleine formaat kan hij vos of ongedierte volgen door nauwe doorgangen. En zijn grote tanden helpen hem zijn steengroeve effectief te verdrijven. De staart is lang genoeg om stevig vast te houden, zodat hij niet uit een gat wordt getrokken.
Omdat de Norwich een goede jager is, kan hij kleine dieren achtervolgen. Deze grappige, levendige en onafhankelijke hond is ook een goede metgezel, hoewel soms uitdagend. Het is perfect voor mensen met een geweldig gevoel voor humor en avontuur.
De Norwich Terrier functioneert beter als huishond met toegang tot de tuin, maar hij kan ook overdag buiten leven in gematigde of warme klimaten. Zijn stugge vacht moet af en toe wekelijks worden gekamd en drie of vier keer per jaar worden dood haar verwijderd.
De Norwich is dol op verkennen en rennen, maar off-leash-uitstapjes mogen alleen in beveiligde gebieden worden gedaan. Het is ook aan te raden om de hond elke dag korte afstanden te laten rennen en de benen te strekken.
De Norwich Terrier, die een gemiddelde levensduur heeft van 13 tot 15 jaar, kan last hebben van patellaluxatie, cataract, cheyletiella-mijten en doofheid. Het is ook vatbaar voor kleine gezondheidsproblemen zoals allergieën en toevallen, en grote problemen zoals heupdysplasie bij honden (CHD). Om enkele van deze problemen te identificeren, kan een dierenarts heup- en knietests aanbevelen voor dit hondenras.
In Engeland zijn kortbenige ratten altijd gewaardeerd. In de 19e eeuw begonnen echter kleinere rassen zoals de Norfolk en Norwich Terriers (destijds bekend als CanTabs en Trumpington Terriers) op te duiken; het was zelfs populair voor studenten van Cambridge University om een van de kleine ratten te bezitten.
Tegen het begin van de 20e eeuw kwam een Trumpington Terrier genaamd Rags tevoorschijn uit een stal in de buurt van Norwich als de vader van talloze honden, en wordt vaak beschouwd als de belangrijkste voorouder van de moderne Norwich Terrier.
Een van zijn nakomelingen werd in 1914 in de Verenigde Staten geïntroduceerd; het ras werd snel daarna populair in Amerika. Zelfs vandaag nog noemen mensen de Norwich "Jones" Terrier, een eerbetoon aan de oorspronkelijke eigenaar van de eerste Amerikaanse Norwich Terrier.
In 1936 erkende de American Kennel Club het ras formeel. In het begin omvatte het ras zowel de variëteit met de hangende en stekelige oren; in 1979 werd de Norfolk Terrier echter alleen geassocieerd met de soort met hangende oren.
Ook al heeft de Norfolk Terriër niet de flitssnelheid van andere langbenige terriers, het is een goede concurrent om in een showring te hebben. De Norfolk Terrier is ook een loyale en gevoelige metgezel om te hebben.
