De Rottweiler is een vrij grote en krachtige hond, afstammeling van Romeinse militaire honden en ontwikkeld in Duitsland. Zijn adel wordt alleen geëvenaard door zijn uithoudingsvermogen. En hoewel het verkeerd wordt begrepen als een gemene hond, kan het door zorgvuldig fokken en een goede training verschillende functies vervullen, waaronder als gezinshond.
De Rottweiler heeft een nobele en zelfverzekerde uitdrukking. Door zijn lange, robuuste bouw en alertheid kan hij functioneren als waakhond, veehoeder en verschillende andere taken die behendigheid, uithoudingsvermogen en kracht vereisen. De Rottweiler is altijd zwart met roest tot mahonie aftekeningen boven elk oog, op de wangen, aan de zijkant van de snuit en op de poten. De vacht van de hond is ook dicht, recht en grof.
Hoofdzakelijk gekozen vanwege zijn vermogen om goed te beschermen, is de Rottweiler gedurfd, zelfverzekerd en imposant, soms in zijn nadeel. Het kan echter verlegen zijn, vooral rond vreemden. Zijn vermogen om gevaar te voelen is zeer scherp en als hij merkt dat zijn menselijke familie wordt bedreigd, zal hij beschermend worden en aanvallen.
Joggen, lange wandelingen of een energiek spel in een afgesloten ruimte zijn vormen van mentale en fysieke inspanning die dagelijks moeten worden gegeven. Socialisatie- en gehoorzaamheidslessen worden ook aanbevolen om de agressiviteit en koppigheid van de hond te beteugelen. De Rottweiler houdt van de kou, maar is niet geschikt voor warm weer. Als zodanig mag het alleen buiten worden gehouden in koele klimaten en op voorwaarde dat er voldoende beschutting is. Minimale vachtverzorging in de vorm van af en toe borstelen is alles wat de hond nodig heeft om dood haar te verwijderen.
De Rottweiler heeft een levensduur van ongeveer 8 tot 11 jaar en is vatbaar voor ernstige gezondheidsproblemen zoals heupdysplasie (CHD), osteosarcoom, elleboogdysplasie, sub-aortastenose (SAS) en maagtorsie, evenals kleine problemen zoals allergieën en hypothyreoïdie. Ook worden progressieve retinale atrofie (PRA), ectropion, cataract, toevallen, de ziekte van von Willebrand (vWD), entropion en panosteitis soms opgemerkt bij Rottweilers. Om sommige van deze problemen te identificeren, kan een dierenarts heup-, oog-, elleboog- en hartonderzoeken uitvoeren.
De oorsprong van de Rottweiler is niet bekend, hoewel veel experts theoretiseren dat het ras afstamt van de veedrijvershonden die inheems zijn in het oude Rome. Beschreven als een Mastiff-type, dat een betrouwbaar, intelligent en ruig dier was, begon de veedrijver als herder en werd vervolgens geïntegreerd in de legers van het Romeinse rijk. Met zijn vermogen om vee te hoeden, verzekerde de veedrijvershond dat het vlees van de soldaat bij elkaar werd gehouden en gemakkelijk beschikbaar was tijdens lange marsen.
Campagnes van het Romeinse leger trokken heinde en verre, maar één in het bijzonder, die plaatsvond in ongeveer 74 na Christus, bracht de stamvader van de Rottweiler over de Alpen naar wat nu Duitsland is. Honderden jaren lang dienden de honden een cruciaal doel in de regio:het drijven van vee. Mede dankzij de honden werd de stad das Rote Wil (vertaald in "de rode tegel"), en de afleiding van het huidige Rottweil, een welvarend centrum van veehandel.
Dit ging eeuwenlang door tot het midden van de 19e eeuw, toen het drijven van vee werd verboden en ezelkarren hondenkarren vervingen. Omdat er nauwelijks behoefte was aan de Rottweiler Metzgerhund (of slagershond), zoals ze bekend kwamen te staan, ging het ras bijna tot het punt van uitsterven terug.
In 1901 werd een gezamenlijke inspanning geleverd om de Rottweiler te ontwikkelen en de eerste club voor het ras werd gevormd. De club was van korte duur, maar het creëerde de eerste standaard van het ras - een abstract esthetisch ideaal. Er volgden nog twee clubs en in 1907 adverteerde één de Rottweiler als een bekwame politiehond. In 1921 fuseerden de twee clubs tot de Allegmeiner Deutscher Rottweiler Klub; tegen die tijd waren er bijna 4.000 Rottweilers geregistreerd in verschillende clubs in Duitsland.
Het ras groeide geleidelijk in populariteit en in 1931 werd de Rottweiler geïntroduceerd in de Verenigde Staten en later erkend door de American Kennel Club. Zijn intelligentie en bewakingsvermogen zijn nooit verloren gegaan bij hondenliefhebbers, en door doelgericht fokken is het een steunpilaar geworden in Amerika, niet alleen als waakhond, politiehond en militaire hond, maar ook als gezinshond.
