Cheyletiella is een mijtsoort die verschillende diersoorten kan infecteren, waaronder honden. Deze mijt is misschien klein, maar het is meer dan alleen een kleine ergernis en mag niet worden genegeerd. Behandeling en preventie zijn belangrijke onderdelen van de zorg voor huisdieren, dus het is een goed idee voor hondenbezitters om bekend te zijn met cheyletiella.
Cheyletiella is een kleine mijt die honden, katten, mensen en konijnen infecteert. Er bestaan vijf verschillende soorten van deze mijt, maar aangezien het meestal soortspecifiek is, is de Cheyletiella yasguri soort infecteert typisch honden.
Cheyletiella-mijten bijten honden en leven in de keratinelaag van hun huid in plaats van zich erin te graven zoals sommige andere mijten doen. Dit resulteert in een zeer schilferige of door roos geteisterde huid. Daarom wordt cheyletiella ook wel "wandelende roos" genoemd. Sommige mensen noemen mijtenplagen ook schurft, maar er zijn verschillende soorten schurft, waarvan sommige meer zorgwekkend zijn dan andere, zoals sarcoptische schurft.
Cheyletiella zorgt ervoor dat een hond jeukt en aan zijn huid krabt in een poging om van het ongedierte af te komen. Helaas zal dit echter niets anders doen dan huidirritatie en ontsteking veroorzaken. Een droge huid en overmatige schilfering van de huid, ook wel roos genoemd, zijn de meest voor de hand liggende en klassieke symptomen van deze uitwendige parasieten. De schilfering en roos kunnen bij honden met cheyletiella zo erg worden dat het lijkt alsof ze sneeuw op hun rug hebben. Bij sommige honden kun je zelfs de schilfers van roos zien bewegen terwijl ze door de mijten worden gedragen, vandaar de bijnaam 'lopende roos'.
Net als andere mijten worden cheyletiella-besmettingen veroorzaakt wanneer een geïnfecteerde hond in contact komt met een andere hond. Dit kan gebeuren als uw hond met een besmette hond speelt in een hondenpark, bij een trimsalon is waar een besmette hond werd gewassen, of zelfs bij de fokker waar uw puppy vandaan kwam.
Deze mijten zijn niet moeilijk te diagnosticeren vanwege de duidelijke roos die ze produceren en hun uiterlijk onder een microscoop. Er wordt een staal van de huid en/of vacht van uw hond genomen en onderzocht door uw dierenarts om zeker te weten of cheyletiella de boosdoener is. Onder de microscoop zal uw dierenarts een kleine, geelachtige tot doorschijnende, achtpotige mijt zien met haken aan de uiteinden van de aanhangsels bij de mond.
Om de mijten die op de huid van uw hond leven te doden, kan uw dierenarts een plaatselijke behandeling met insecticiden aanbevelen. Dit kan regelmatige medicinale baden, onderdompelingen of een maandelijkse toepassing van een product omvatten waarvan bekend is dat het effectief is bij het doden van cheyletiella. Niet alle medicijnen waarvan bekend is dat ze andere mijten of zelfs vlooien doden, zijn echter effectief in het doden van dit specifieke type mijt. Daarom is het belangrijk dat hondenbezitters weerstand bieden aan de drang om onnodige chemicaliën of medicijnen op hun huisdieren aan te brengen zonder te weten of ze zullen werken. Het kan ook worden aanbevolen om de vacht in het gebied van de besmetting te scheren om van de mijten af te komen.
De beste manier om te voorkomen dat uw hond een cheyletiella-plaag krijgt, is door hem uit de buurt te houden van honden die u niet kent en van trimfaciliteiten en dierenwinkels die niet schoon zijn. Regelmatig baden en het beddengoed van uw huisdier wassen is ook verstandig voor elke huisdiereigenaar om uw hond schoon en gezond te houden.
Als uw hond cheyletiella heeft, zorg er dan voor dat u hem uit de buurt van uw andere huisdieren houdt, volg de aanbevelingen van uw dierenarts voor de behandeling en vermijd overmatig aaien of aanraken om de kans te verkleinen dat u het verspreidt of zelf geïnfecteerd raakt.
Ja, cheyletiella is erg besmettelijk. Honden kunnen deze mijt gemakkelijk doorgeven aan andere honden, katten of zelfs konijnen door er direct contact mee te hebben. Mensen kunnen ook besmet zijn met cheyletiella, maar aangezien ze geen directe gastheer zijn van Cheyletiella yasguri, de mijt sterft meestal vanzelf af. De meeste mensen zullen alleen wat jeuk en huidirritatie ervaren, maar er zijn ernstige systemische symptomen gedocumenteerd.
