In dit artikelTracheale collaps is een chronische ziekte waarbij de luchtpijp (ook wel de luchtpijp genoemd) en de onderste luchtwegen zijn betrokken. Deze ziekte is progressief, wat betekent dat het na verloop van tijd erger wordt. Hoewel tracheale collaps onomkeerbaar is, zijn er behandelingen beschikbaar om de symptomen te verbeteren.
De luchtpijp is een belangrijk onderdeel van de bovenste luchtwegen. Het is een flexibele buisvormige structuur die is omgeven door u-vormige ringen van kraakbeen, waardoor het enigszins accordeonachtig lijkt. De ringen zijn bevestigd aan een membraan en helpen de luchtpijp open te houden, zodat de hond normaal kan ademen. Als deze kraakbeenringen zwak of versleten worden, kunnen ze de luchtpijp mogelijk niet meer openhouden. Ze worden plat en storten in, waardoor de ruimte waardoor lucht kan passeren kleiner wordt. De tracheale collaps kan al dan niet betrekking hebben op de onderste luchtwegen, waar kleinere buizen (hoofdbronchiën) lucht naar de longen transporteren.
Kleine hondenrassen worden het meest getroffen door instortende luchtpijp, vooral Pomeranians, Poedels, Yorkshire Terriers en Chihuahuas. Tracheale collaps kan al dan niet erfelijk zijn. Het kan aangeboren zijn (aanwezig bij de geboorte) of verworven zijn (later ontwikkeld, soms secundair aan andere ziekten). Honden met overgewicht of obesitas hebben een hoger risico op het ontwikkelen van tracheale collaps. Blootstelling aan sigarettenrook of andere luchtvervuiling kan een instortende luchtpijp verergeren.
Hoesten is veruit de meest voorkomende tekenen van tracheale collaps bij honden. Honden met tracheale collaps ervaren vaak de volgende symptomen:
Meld deze en andere ziekteverschijnselen zeker aan uw dierenarts. Wachten kan de ziekte alleen maar zover laten vorderen dat het leven van uw hond in gevaar is. Het is beter om vroeg te handelen, zodat je je hond wat verlichting kunt geven.
Als u vermoedt dat uw hond een instortende luchtpijp heeft, moet u een dierenarts bezoeken voor een evaluatie. Uw dierenarts zal beginnen met het stellen van een aantal vragen om de geschiedenis van uw hond en de tekenen die u heeft opgemerkt te achterhalen.
Vervolgens zal uw dierenarts uw hond lichamelijk onderzoeken. Uw dierenarts kan proberen een hoest op te wekken door een beetje druk op de luchtpijp uit te oefenen. Dit is geen feitelijke bepaling van de ziekte, maar het kan uw dierenarts een idee geven van het soort hoest dat uw hond ervaart. Daarnaast kan het handig zijn om uw dierenarts een video te laten zien van uw hond die hoest, piept of andere symptomen vertoont.
Uw dierenarts zal hoogstwaarschijnlijk röntgenfoto's (röntgenfoto's) van de borstkas aanbevelen om een diagnose te stellen. Dit geeft een röntgenfoto van de luchtwegen, het hart en de longen van uw hond. Houd er rekening mee dat tracheale collaps mogelijk niet op de röntgenfoto's verschijnt, vooral in minder ernstige gevallen. De röntgenfoto's kunnen zelfs een heel andere oorzaak voor de symptomen van uw hond onthullen. Daarom is het een belangrijke eerste stap om voor de hand liggende problemen uit te sluiten.
De kans is groot dat uw dierenarts wat laboratoriumwerk wil doen om een beter idee te krijgen van de algehele gezondheid van uw hond. Laboratoriumtests zoals bloedchemie, volledig bloedbeeld en urineonderzoek kunnen onderliggende aandoeningen aan het licht brengen. Deze aandoeningen kunnen bijdragen aan de instorting van de trachea of kunnen niets met elkaar te maken hebben. De laboratoriumresultaten kunnen wijzen op een andere aandoening die de tekenen van uw hond veroorzaakt.
Als uw huisdier geavanceerde diagnostische tests nodig heeft, heeft uw dierenarts mogelijk niet de benodigde apparatuur en kan hij u doorverwijzen naar een specialist (meestal een dierenarts-internist). De veterinair specialist kan een of meer geavanceerde tests aanbevelen.
Op basis van de uitslag van het onderzoek kan uw dierenarts hopelijk een diagnose stellen. De volgende stap is om met de behandeling te beginnen.
Tracheale collaps kan niet worden genezen, maar er zijn verschillende manieren om uw hond te helpen.
Zorg er eerst voor dat u geen halsbanden meer bij uw hond gebruikt. Schakel over naar een harnas dat geen druk uitoefent op de nek van uw hond. Gewichtsverlies is belangrijk als uw hond overgewicht heeft. Overgewicht heeft een negatief effect op de luchtwegen.
Er zijn verschillende medicijnen die de symptomen van tracheale collaps kunnen helpen verlichten. Hoestonderdrukkers worden meestal voorgeschreven, zoals hydrocodon. Kalmerende middelen kunnen ook worden voorgeschreven om angst te verminderen en uw hond kalm en ontspannen te houden. Hierdoor zal uw hond minder snel hoesten of tracheale spasmen krijgen.
Zorg ervoor dat u geen vrij verkrijgbare medicijnen gebruikt, tenzij specifiek aanbevolen door uw dierenarts. Gebruik alle medicijnen volgens de instructies van uw dierenarts en verander de dosering niet zonder overleg met uw dierenarts. Vermijd zogenaamde 'huismiddeltjes' of 'natuurlijke remedies', tenzij je dierenarts zegt dat ze veilig zijn om te proberen. Helaas kunnen sommige van deze dingen de zaken juist erger maken.
Medisch management is effectief bij de meeste honden. In ernstige gevallen kan een operatie echter de beste optie zijn. Chirurgische behandeling van tracheale collaps is een belangrijke procedure die moet worden uitgevoerd door een dierenarts, idealiter iemand die door de ACVS-raad is gecertificeerd.
Bij een operatie kunnen speciale plastic ringen rond de luchtpijp worden geplaatst. Of de chirurg moet mogelijk een stent in de luchtpijp of lagere luchtwegen plaatsen. De stent is een mesh-apparaat dat de luchtweg openhoudt. In sommige gevallen kan de stent via tracheobronchosopie worden geplaatst door een veterinair internist (idealiter ACVIM board-gecertificeerde internist).
Hoewel er verschillende risico's verbonden zijn aan luchtwegchirurgie, herstellen veel honden goed met de juiste medische zorg. In sommige gevallen kunnen de stent of plastic ringen breken of verschuiven. Daarom is het zo belangrijk om de aanbevelingen van uw dierenarts op te volgen en eventuele tekenen van ziekte te melden. Een postoperatieve ziekenhuisopname van één tot twee dagen is typisch. De medische behandeling wordt gewoonlijk voortgezet tijdens de herstelperiode om pijn, zwelling, hoesten en opwinding te verminderen.
Zoals bij de meeste chirurgische ingrepen, moet de activiteit van de hond tijdens de herstelperiode worden beperkt en zijn vervolgbezoeken aan uw dierenarts of specialist noodzakelijk. Na herstel zullen sommige honden tekenen blijven vertonen, vooral hoesten. Gelukkig zijn deze symptomen meestal veel milder.
Het goede nieuws is dat met de juiste zorg de meeste honden een relatief normaal leven kunnen leiden ondanks instorting van de trachea. Zorg er zoals altijd voor dat u contact opneemt met uw dierenarts, vragen stelt en updates geeft over de toestand van uw hond.
Als u vermoedt dat uw huisdier ziek is, bel dan onmiddellijk uw dierenarts. Raadpleeg voor gezondheidsgerelateerde vragen altijd uw dierenarts, aangezien zij uw huisdier hebben onderzocht, de gezondheidsgeschiedenis van het huisdier kennen en de beste aanbevelingen voor uw huisdier kunnen doen.