In dit artikelZowel mensen als huisdieren kunnen last hebben van longoedeem (vocht in de longen), een aandoening die meestal een onderliggende ziekte onthult. Dit symptoom alleen kan echter eng en soms levensbedreigend zijn. Als u merkt dat uw hond hoest of kortademig wordt, maak dan onmiddellijk een afspraak met uw dierenarts om vast te stellen of de aandoening cardiogeen (afkomstig van het hart) of niet-cardiogeen is. Cardiogene vormen van longoedeem kunnen dodelijk zijn, dus hoe sneller u het behandelt, hoe beter de prognose.
Longoedeem verwijst naar een aandoening waarbij de longblaasjes (kleine clusters van luchtzakjes in de longen) zich in plaats daarvan vullen met vloeistof, waardoor de hoeveelheid mogelijke luchtinlaat wordt verdrongen en het moeilijk wordt om te ademen. Deze aandoening treedt meestal op als gevolg van hartfalen. falen, kanker, een traumatische gebeurtenis zoals elektrocutie of shock, of een hoofdletsel. In de meeste gevallen kan longoedeem worden verholpen met een diureticum zoals furosemide, maar de onderliggende reden voor de aandoening moet worden aangepakt.
Verschillende symptomen kunnen wijzen op een geval van longoedeem bij uw hond. Als uw hond buitensporig hijgt, moet u hem goed in de gaten houden. Samen hoesten en een ongewoon snelle ademhaling kunnen erop duiden dat uw hond niet de juiste hoeveelheid zuurstof krijgt. Honden met longoedeem kunnen zich ook presenteren met een opgezwollen halsader. Indien onbehandeld, kunnen de lippen van uw hond blauw worden, een aandoening die bekend staat als cyanose. Als dit gebeurt, is een spoedreis naar de dierenarts gerechtvaardigd.
De meest ernstige vorm van vocht in de longen - cardiogeen longoedeem - is het gevolg van een toename van de pulmonale capillaire druk als gevolg van hartfalen. Huisdieren die aan deze aandoening lijden, hebben meestal een onderliggende hartaandoening, een aandoening die hoogstwaarschijnlijk heeft bijgedragen aan eerdere gezondheidsproblemen in het verleden. Dit type oedeem bevindt zich alleen aan de linkerkant van de longen en kan levensbedreigend zijn, vooral wanneer er sprake is van volledig hartfalen.
Niet-cardiogeen longoedeem daarentegen is gewoonlijk verspreid over beide zijden van de longen en kan het gevolg zijn van een ernstige shock, een verstopping van de luchtwegen door een epileptische aanval of een vastzittend vreemd lichaam, of van sepsis (bacteriën in de bloedbaan) tijdens een ernstige infectie.
Bij aankomst in het kantoor van uw dierenarts zal een volledig onderzoek van uw hond worden uitgevoerd, inclusief het luisteren naar het hart door een stethoscoop. In de meeste gevallen worden thoracale röntgenfoto's (röntgenfoto's) gebruikt om alle vormen van longoedeem te diagnosticeren. Als er een hartprobleem wordt gevonden, begint de behandeling met extra zuurstof, rust en de toediening van Lasix (furosemide), een veel voorkomend diureticum.
Furosemide wordt bijna altijd gebruikt als een onmiddellijke behandelingslijn in gevallen van congestief hartfalen om overtollige vochtophoping in de longen en andere delen van het lichaam te verwijderen. Uw dierenarts kan echter iets sterkers voorschrijven, zoals spironolacton of hydrochloorthiazide (diuretica). , of een vasodilatator. In extreme gevallen kan een mechanisch beademingsapparaat worden verstrekt.
De vervolgbehandeling van cardiogene patiënten bestaat uit medicatie ter versterking van het hart en het volgen van een natriumarm dieet. Als uw dierenarts furosemide voor uw hond voorschrijft of u naar huis stuurt met een diureticum, let dan op uw huisdier op tekenen van uitdroging als gevolg van een onbalans van elektrolyten in de bloedbaan. Als uw hond lethargie, depressie, stoornissen van het maagdarmkanaal of een aanval ervaart, waarschuw dan uw dierenarts om de bijwerking te melden die dan aanvullende behandeling vereist.
Voor niet-cardiogene aandoeningen zal de dierenarts uw hond inspecteren op brandwonden rond de mond als gevolg van een elektrische schok van een verlengsnoer. Uw dierenarts zal ook de luchtweg controleren (mogelijk door middel van een röntgenfoto) om te zien of er vreemde voorwerpen in zitten, waardoor volledige ademhaling wordt voorkomen. sommige blokkades kunnen een operatie vereisen.
Bij de meeste niet-cardiogene oedemen worden ook medicijnen gebruikt, waaronder diuretica om overtollig vocht te verwijderen, ontstekingsremmers om zwelling te verminderen en colloïdale vloeistoffen om de vaatdruk te verhogen in het geval van bloedverlies. Uw dierenarts zal beslissen wat de beste manier van handelen is en de prognose is meestal gunstig.
Voor problemen die geen verband houden met het hart, zal de dierenarts vervolginstructies geven om de onderliggende aandoening te behandelen. In alle gevallen zullen herhaalde diagnostische tests het vloeistofniveau in de longen van uw hond verifiëren om een succesvolle behandeling te verzekeren.
Cardiogeen longoedeem is moeilijk te voorkomen als er een onderliggend hartprobleem aanwezig is. Een goede zorg voor de bestaande toestand van uw hond kan echter bescherming bieden tegen met vocht gevulde longen en andere complicaties.
Om niet-cardiogeen oedeem te voorkomen, moet u de toegang tot alle onbeschermde elektrische snoeren verwijderen en onmiddellijk een diergeneeskundige behandeling krijgen als uw hond een aanval krijgt, ook al lijkt deze minder ernstig.
Dit artikel is alleen bedoeld voor informatieve doeleinden. Als uw hond ziekteverschijnselen vertoont, raadpleeg dan zo snel mogelijk een dierenarts.
Als u vermoedt dat uw huisdier ziek is, bel dan onmiddellijk uw dierenarts. Raadpleeg voor gezondheidsgerelateerde vragen altijd uw dierenarts, aangezien zij uw huisdier hebben onderzocht, de gezondheidsgeschiedenis van het huisdier kennen en de beste aanbevelingen voor uw huisdier kunnen doen.