In de afgelopen jaren hebben onderzoekers gifstoffen gevonden in een breed scala aan slangen en hagedissen die vroeger als ongevaarlijk werden beschouwd... zelfs de baardagaam staat niet boven verdenking (zie hieronder), maar giftige pythons? Toen ik in de Bronx Zoo werkte, werd ik verschillende keren gevraagd om te helpen bij het in beslag nemen van slangen die in de dierenhandel waren verschenen voordat we hoorden van hun potentieel dodelijke gif (d.w.z. Aziatische waterslangen, geslacht Rhabdophis ). Alle bewijzen van toxiciteit moeten serieus worden genomen ... houd er rekening mee dat zowel de Boomslang als de Savanna Twig Snake onschadelijk werden geacht totdat elk een prominente herpetoloog doodde! De recente ontdekking van gifstoffen in het slijm van bepaalde pythons vormt een unieke en onverwachte zorg voor slachtoffers van slangenbeten.
Geüpload naar Wikipedia Commons door CorneliusA
Studies aan de Universiteit van Queensland hebben de aanwezigheid van gifstoffen in het slijm van verschillende pythonsoorten aangetoond. Beschreven als "relikwiegif", komen ze voor in slechts sporenhoeveelheden. Net als veel andere slangen, kunnen pythons op een bepaald moment in hun evolutionaire geschiedenis op gif hebben vertrouwd. Hoewel ze geen gif meer gebruiken om prooien te overwinnen of zichzelf te verdedigen, blijven pythons enkele giftige verbindingen produceren. Terwijl sommige slangen toxines dragen die gericht zijn op specifieke dieren (bijv. Tentacled Snakes, Erpeton tentaculatum, die op vissen jagen), lijken giftige stoffen voor python geen nut te hebben en vormen ze geen gevaar voor mensen.
De toxinemoleculen die tot nu toe in pythons zijn geïdentificeerd, verschillen van die gevonden in elke bekende giftige slang. Omdat ze zo chemisch uniek zijn, zijn ze van groot belang voor diegenen die nieuwe chemische verbindingen en medicijnen willen ontwikkelen.
Mogelijke problemen ontstaan wanneer een persoon wordt gebeten door een slang die niet is geïdentificeerd. In dergelijke gevallen wordt een zeer gevoelige gifdetectiekit gebruikt om te bepalen of er gifstoffen in het slachtoffer aanwezig zijn. De onschadelijke gifstoffen die in pythonslijm worden aangetroffen, kunnen een positieve reactie uitlokken na een pythonbeet en kunnen leiden tot onnodige toediening van antivenin (geneesmiddelen die worden gebruikt om slangengif tegen te gaan).
Naast dat het extreem duur is, veroorzaakt antivenin bij veel mensen heftige allergische reacties. Indien niet goed behandeld, kan anafylactische shock en overlijden het gevolg zijn. Onnodige behandeling put ook de antiveninvoorraden uit, die vaak moeilijk te vervangen zijn. De kans op dergelijke problemen is het grootst in Australië, waar een grote verscheidenheid aan pythons en giftige slangen leeft.
Geüpload naar Wikipedia Commons door TimVickers
Tot voor kort werden slangen in de familie Colubridae (die de "typische slangen" bevat waarmee de meeste mensen bekend zijn) als relatief ongevaarlijk beschouwd. De giftige leden van de familie hebben achtertanden en men geloofde dat hun schijnbaar ineffectieve gifafgiftesystemen weinig bedreiging vormden voor mensen.
In 1957 werd de wereldberoemde herpetoloog Karl P. Schmidt echter gebeten door een Boomslang (Dispholidus typus ) tijdens het werken in het Chicago Field Museum. Destijds werd aangenomen dat de Boomslang niet gevaarlijk giftig was. Onbezorgd door het feit dat een enkele hoektand zijn duim had doorboord, maakte de heer Schmidt aantekeningen van zijn symptomen en zocht hij geen medische hulp. Hij is de volgende dag verlopen. Tegen het begin van de jaren 70 waren er verschillende andere sterfgevallen toegeschreven aan deze Afrikaanse Colubrid.
Een andere Afrikaanse achtertandslang, de savannetakjesslang (Thelotornis capensis ), nam in 1972 het leven van een andere prominente herpetoloog, Robert Mertens. Ooit als ongevaarlijk beschouwd, was deze soort in 1972 betrokken bij verschillende sterfgevallen. Zoals elke slangenliefhebber weet, is het werk van meneer Mertens onberispelijk, maar om de een of andere reden hij besloot een gevangen Twig Snake met de hand te voeren. Hij bezweek aan de resulterende beet na een periode van drie weken.
Doden zijn ook toegeschreven aan beten van de Yamakagashi (Rhabdophis tigrinus ), een semi-aquatische Japanse slang. Ik was eind jaren tachtig en begin jaren negentig betrokken bij inbeslagnames van verschillende verwante soorten, toen ze soms in Amerikaanse dierenwinkels verschenen.
Geüpload naar Wikipedia door een dode president
De beten van een aantal andere "ongevaarlijke" slangen hebben ernstige reacties veroorzaakt en ze kunnen allemaal menselijke dodelijke slachtoffers veroorzaken. In feite is het gif van de Blanding's Treesnake (Boiga blandingi ) is even giftig als die van bepaalde cobra's. Hij en verwante soorten, zoals de mangroveslang – een gespannen soort waarmee ik heel moeilijk kon werken in dierentuinexposities – moeten met uiterste voorzichtigheid worden behandeld. Andere potentieel dodelijke soorten zijn onder meer de Latijns-Amerikaanse Road Guarder (Conophis leneatus ) en verschillende Racers in de geslachten Alsophis en Philodryas.
