Ik ben al bijna 17 jaar getrouwd met dezelfde geweldige man. Rond ons huis noemen we hem The Tall Guy . "Wij" zijn de katten en ik. Zo ondertekenen ze hun kaarten aan hem. Onze katten waren zwerfdieren en ze zijn nog steeds onafhankelijk van aard. Hoewel ik graag zou denken dat ze ons als mama en papa zien, ben ik er vrij zeker van dat ze ons alleen zien als de tweebenige wezens die het eten lijken uit te delen.
We waren zes jaar getrouwd voordat we katten hadden. Als ik terugkijk, kan ik alleen maar denken:"Wat hebben we in vredesnaam met al onze tijd gedaan?" (Ik weet wat we er nu mee doen:een verloren strijd tegen kattenhaar.)
Maar er zijn andere veranderingen geweest sinds we katten in ons huis hebben verwelkomd, veel waarvan ik zeker weet dat de meeste dierenliefhebbers zich kunnen identificeren.
Wijziging #1: Het bed is niet meer van ons. We klampen ons vast aan matrasranden om ruimte te maken voor een kat die het liefst diagonaal over het bed ligt. Het is ook bekend dat we urenlang onbeweeglijk liggen in krampachtige houdingen om een slapende kat niet wakker te maken.
Wijzig #2 :We voeren gesprekken voor de katten. Ik doe de stem van de ene kat en mijn man imiteert de stem van de andere. (Hij laat een geweldige "jij-mensen-verveelt-mij"-kattenstem horen.) Als kat #1 zal ik kat #2 vragen wat ze denkt. Mijn man zal met een hoge stem antwoorden:"Ik vraag me af waar ik de lichamen kan begraven nadat ik deze mensen vanavond heb vermoord." Of hij maakt de kattenbak schoon met een kat die naast hem staat, observeert, en hij zal nabootsen:"Kerel! Schiet op. Ik moet een stinkdier achterlaten.'
Opmerking:we hebben nooit zulke gesprekken gevoerd voordat we katten hadden.
Wijziging #3: We hebben nu munitie in de oorlog tegen vrienden met kinderen. Ze halen een iPhone vol foto's van hun kinderen tevoorschijn; Ik pak een iPhone vol met foto's van mijn katten. Hé, ze zijn ermee begonnen.
Wijzig #4 :We maken ruzie over of/wanneer we op vakantie gaan. Mijn man maakt graag 10-12 dagtochten. Ik word gek als ik de katten zo lang alleen laat. We huurden een dierenoppas in, maar ik stond erop een oppascamera op te zetten en obsessief de banden te bekijken zodra we thuiskwamen. Het is moeilijk om romantisch te zijn als je in Parijs aan het kibbelen bent over de vraag of een van jullie een koelbloedige klootzak is omdat hij je zo lang weg heeft gehouden van je baby's.
Wijzig #5 :We geven nu een buitensporige - sommigen zouden zeggen obsceen - bedrag aan dierenwinkels. Voer, kattenbakvulling, katoenen muizen, kattendragers, nagelknippers, katoenen muizen, vlooienkammen, meer katoenen muizen, kattentandpasta (nooit geopend), krabmatten, dekens, pillenzakken…
Tenzij katoenmuizen de nieuwe gouden standaard worden, gaan we misschien nooit met pensioen.
Wijzig #6 :Er is meer liefde in ons huis en in ons hart dan ooit tevoren. Mijn man - die niet is opgegroeid met huisdieren en ertegen was om katten in huis te nemen - heeft nu een pot Greenies bij de deur staan om te delen met buurtkatten die elke ochtend in de rij staan om hem te begroeten als hij het huis verlaat. Ik vind dat een paar minuten besteed aan het kammen van een spinnende kat meer dan genoeg is om een slechte dag om te draaien. En kijken naar elkaar zo vrijelijk liefde schenken aan de twee harige wezens die ons hart hebben gestolen, heeft de liefde en toewijding die we voor elkaar voelen alleen maar verdiept.
Die Lange Kerel - hij is een blijvertje.
Dena Harris is de auteur van verschillende boeken over katten, waaronder het onlangs uitgebrachte Who Moved My Mouse? Een zelfhulpboek voor katten. Ze probeert constant uit te vinden hoe ze een derde kat het huis binnen kan laten zonder dat haar man, ook bekend als "The Tall Guy", het merkt.
