Het maakt nu deel uit van Emmetts permanente record.
Daar is het, helemaal bovenaan zijn kaart in het kantoor van zijn nieuwe dierenarts:
Verminderd gehoor.
Om eerlijk te zijn, en om mijn schuldgevoel naar buiten te brengen, toen hem werd gevraagd hoe lang het al in verval is ... nou ... ik heb geen idee. Geen. Vorig jaar werden we verteerd door Lucas. Als het gehoorverlies van Emmett zelfs maar een jaar geleden begon, hebben we het gemist. En eerlijk gezegd vermoed ik dat hij het gedurende een lange periode langzaam heeft ervaren, omdat hij het zo goed heeft gecompenseerd, goed genoeg dat, als je hem niet van binnen en van buiten kende, je het waarschijnlijk helemaal niet zou merken.
Waarom?
Hij heeft een gehoorhond gevonden!
Hier is het grappige:Emmett was nooit de grootste fan van Cooper. Hij vond hem oké, maar op een manier van geïrriteerde grote broer. Ergens langs de lijn realiseerde Emmett zich echter de waarde van Cooper.
Cooper springt op en rent als hij wordt geroepen voor het avondeten; Emmett sprint achter hem aan.
Cooper rent naar de deur als hij wordt geroepen vanuit de tuin; Emmett volgt.
Cooper loopt voorop tijdens wandelingen en trektochten; Emmett weet wanneer we stoppen, afslaan of oversteken.
Een paar keer, vooral als ze hondendingen in de tuin doen, zal Emmett Cooper niet aan de deur zien komen. Emmett zal zijn hondendingen blijven doen (grove konijnenpoep vinden om aan te snacken), dan opkijken, rondkijken... en plotseling beseffen dat hij alleen is. Als hij Coop niet ziet, raakt hij een beetje verdwaald en begint hij naar hem te zoeken.
Hetzelfde in huis. Als hij ons of Cooper niet kan zien, begint hij te ijsberen. Zelfs als we hem heel hard bellen, is het een beetje lastig in ons nieuwe huis omdat de bovenverdieping een open zolder boven de keuken heeft, en Emmett raakt in de war. Dus een van ons gaat naar beneden (of naar boven) om hem te halen, of...
We sturen Cooper!
Het is grappig om te zien hoe hun relatie evolueert. Emmett is toleranter en vergevingsgezinder geworden ten opzichte van Coopers shenanigans, en op zijn beurt treedt Cooper op en blijft aan Emmetts zijde. (Eerlijk gezegd denk ik dat Cooper altijd wilde worden vastgelijmd aan Emmett. Hij kijkt op naar zijn grote broer. Tot voor kort, totdat Emmett hem nodig had, stond Emmett daar niet al te veel van toe. Nutsvoorzieningen? Ze zijn allemaal samen. de. tijd.)
Het is leuk, en het maakt mijn hart blij om te zien hoe ze zich zo hechten. We wisten echt niet hoe dit zou evolueren, maar ze doen het zo goed. Eigenlijk beter dan voorheen. Wat bitterzoet is.
Over het algemeen denk ik dat Cooper blij is met een baan, en Emmett is blij om te weten wanneer hij langs kan komen voor het avondeten! Als het weer verandert - het sneeuwt in april, in godsnaam - kunnen we ze dit weekend meenemen op een korte wandeling; anders zal Emmett tevreden zijn met Coop in de achtertuin en op zijn weekendtrip naar Lowe's met John!
Fijn weekend! Zijn er speciale plannen voor jou en je pups?
