Lezers van boeken en tijdschriften over hondengezondheid, waaronder deze, mogen aannemen dat holistische of natuurlijke verzorging van huisdieren een recente doorbraak is, iets dat in de afgelopen twee of drie decennia is ontwikkeld door een handvol revolutionaire dierenartsen en onderzoekers.
Niet zo. De huidige holistische beweging voor dierenverzorging begon meer dan 70 jaar geleden toen Juliette de Bairacli Levy 'natuurlijke opvoeding' definieerde. Levy is nu in de 90 en woont in Zwitserland en heeft een ereplaats in de geschiedenis van de natuurlijke verzorging van huisdieren.
Geboren in een rijke joodse familie (haar vader was Turks, haar moeder Egyptisch) en opgegroeid in Engeland met chauffeurs, dienstmeisjes, koks en tuinmannen, wist Levy als kind al dat ze dierenarts wilde worden. Ze ging naar twee universiteiten en zat in haar laatste jaar van de veterinaire school toen ze besloot dat conventionele geneeskunde geen van de antwoorden had die ze zocht, en ze begon aan een leven lang reizen en studeren met nomadische mensen, eerst in Engeland en daarna over de hele wereld.
"Ik realiseerde me dat als ik de traditionele manieren van genezen en verzorgen van dieren wilde leren, ik moest zijn waar mensen nog steeds dicht bij het land en dicht bij hun kudden woonden", zegt ze. “Van Berbers, bedoeïenen, nomaden, boeren en zigeuners in Engeland, Israël, Griekenland, Turkije, Mexico en Oostenrijk leerde ik kruidenkennis en de eenvoudige wetten van gezondheid en geluk. Ik ben het reizen met mijn Afghaanse windhonden nooit moe, ik leef altijd met en leer van de mensen om me heen.”
Levy, een onuitputtelijke schrijver, deelde wat ze leerde in brieven, reisboeken, romans, gedichten en boeken over kruiden en dieren. In de jaren dertig publiceerde ze drie hondenkruiden. The Cure of Canine Distemper beschreef protocollen die ze ontwikkelde voor haar zeer succesvolle hondenziektekliniek in Londen. Puppy-opfok met natuurlijke methoden en geneeskrachtige kruiden:het gebruik ervan bij hondenaandoeningen werd in 1947 in Londen herdrukt voor een breder publiek. Alle drie werden ze al snel vertaald in het Duits en andere talen.
Iets meer dan 50 jaar geleden, in 1955, combineerde ze deze werken in The Complete Herbal Book for the Dog. Nu in zijn zesde editie en genaamd The Complete Herbal Handbook for the Dog and Cat, is dit het boek dat Levy's natuurlijke opvoedingsfilosofie naar fokkers, trainers en hondenbezitters over de hele wereld bracht.
De basisregels van Levy voor natuurlijke opvoeding van honden vereisen:
De eerste regel van Levy is in de loop der jaren geaccepteerd. Veel holistische dierenartsen raden aan om een zelfbereid dieet van rauw voedsel te voeren, inclusief vlees en botten. Sommigen gebruiken het dieet van wilde wolven als model. Levy en haar volgelingen voeren een verscheidenheid aan voedsel, waaronder rauw vlees, zuivelproducten, eieren, gehakte kruiden en kleine hoeveelheden fruit, groenten, zeewierpoeder en granen zoals haver die een nacht in rauwe geitenmelk of yoghurt is geweekt.
"Ik introduceerde zeewier in de veterinaire wereld toen ik een student was in de vroege jaren '30", zegt ze. "Toen werd het geminacht, maar nu is het wereldwijd erg populair." Ze schrijft kelp en andere zeegroenten toe aan het geven van donker pigment aan ogen, neuzen en nagels, het stimuleren van de haargroei en het ontwikkelen van sterke botten.
Naast het te allen tijde verstrekken van voldoende hoeveelheden zuiver water, beveelt Levy één vleesloze dag en één vastendag (geen eten, alleen water) per week aan voor volwassen honden. Wat rauwe botten betreft, raadt Levy aan om ze na de hoofdmaaltijd van de dag te voeren, op een volle maag, zodat het bot wordt opgevangen door voedsel, en met een kleine hoeveelheid geweekte zemelen, geraspte kokosnoot of andere vezels om botfragmenten te helpen wegvegen uit het spijsverteringskanaal.
Alle voedingsaanbevelingen van Levy gaan vergezeld van traditionele kruidenformules voor alles, van dagelijks gezondheidsonderhoud tot geboortehulpmiddelen en speenvoedsel, desinfecterende kruiden die honden helpen beschermen tegen schadelijke virussen, bacteriën en parasieten, en eerste hulp op basis van kruiden voor tientallen aandoeningen en ziekten .
Onderzoekers die het verband tussen natuurlijk licht en het endocriene systeem bestuderen, zijn het eens met de aanbeveling van Levy dat honden zoveel mogelijk tijd buitenshuis doorbrengen. Ze geven de schuld aan malilluminatie, het gebrek aan ongefilterd natuurlijk licht, voor tal van chronische ziekten. Glazen ramen voorkomen de transmissie van natuurlijk licht met het volledige spectrum, maar open ramen en deuropeningen zorgen ervoor.
Dagelijkse buitenactiviteiten, inclusief hardlopen en spelen, doen meer dan alleen calorieën verbranden; het stimuleert de lymfecirculatie, versterkt botten, verbetert de immuniteit en houdt honden zowel gelukkig als gezond.
Levy's advies over het in een kennel houden van honden in nauw contact met aarde of gras in plaats van beton is interessant in het licht van onderzoek geciteerd door celbioloog James Oschman, PhD, in zijn boek "Energy Medicine:The Scientific Basis of Bioenergy Therapies .” Dr. Oschman koppelt moderne gezondheidsproblemen aan onze isolatie van de natuurlijke toevoer van vrije elektronen die zich op het aardoppervlak bevinden. Op blote voeten contact met de aarde, zegt hij, levert vrije elektronen in overvloed.
Zoals gezondheidsonderzoeker Dale Teplitz uit San Diego uitlegt:"Dieren weten dat en als ze de kans krijgen, zullen ze ervoor kiezen om in contact te komen met de aarde. Dit blootsvoets contact kan de slaap verbeteren, ontstekingen verminderen die pijn veroorzaken, hormonen in evenwicht brengen, de bloedsomloop en neurologische functie verbeteren, en nog veel meer.”
Zoals je zou verwachten, heeft Levy geen zin in pesticiden, onkruidverdelgers of andere gazonchemicaliën, en ze raadt aan om honden biologisch gefokte en grasgevoerde ingrediënten te voeren.
Levy vindt vaccinaties onnodig en ongepast, zowel omdat natuurlijke methoden ziekten met succes behandelen als omdat vaccins het immuunsysteem van het lichaam verstoren.
"Je kunt de honderden hondenziektebehandelingen die Juliette en haar studenten hebben bereikt niet negeren", zegt Marina Zacharias, die al meer dan 20 jaar natuurlijke opvoeding bestudeert. “En ik heb haar parvovirusbehandelingen met groot succes uit de eerste hand gezien. Als je weet dat deze kwalen met succes kunnen worden behandeld met natuurlijke methoden, neemt het de angst weg die ons is ingeprent. Ik weet dat ze me in mijn geval zeker in staat heeft gesteld om een actieve en preventieve rol te spelen in de gezondheidszorg van mijn dieren. Onze samenleving leert je dat niet.
“Juliette moedigt je aan om zelf na te denken en niet blindelings de gevestigde methoden te volgen, alleen omdat het je wordt verteld. Haar houding is zeldzaam, vooral vandaag. Ze is getuige geweest van bijna een hele eeuw, en ondanks alle technologische doorbraken van de moderne wetenschap, pleit ze nog steeds voor natuurlijke opvoedingsmethoden, omdat ze hun effectiviteit blijven bewijzen."
Voor de meesten van ons lijkt vasten - een hond eten onthouden - onnatuurlijk. Het is zeker de juiste keuze om een hond aan te moedigen om bij elke maaltijd te eten. Maar vasten is de behandelingskeuze van Levy voor alle dieren, inclusief mensen, die ziek zijn.
De bekende auteur en trainer Wendy Volhard leerde 39 jaar geleden over vasten en natuurlijke opvoeding toen deze methoden het leven van haar hond redden en haar een fascinerende nieuwe carrière begonnen.
In 1967 reisde Volhard van New York naar Duitsland, waar ze de 17- en 18-jarige Landseer Newfoundlands ontmoette. Hier verwierf ze ook Heidi, een uitzonderlijk gezonde jonge teef, als basis voor haar fokkennel.
"Ik was toen begin twintig", zegt Volhard, "en ik wilde alles op de meest wetenschappelijke manier doen. Ik heb bij elke gelegenheid met dierenartsen gepraat en gewerkt, dus ik wist hoe belangrijk het is om elke hond voor alles te vaccineren en natuurlijk het voeren van de beste kwaliteit commercieel hondenvoer. Dat was de enige manier om te gaan.”
Maar in plaats van te bloeien, weigerde Heidi, en op vijfjarige leeftijd kreeg ze een maand te leven. "Ze had een totale achteruitgang", zegt Volhard. “Haar nieren, lever en hart lieten het afweten en ze had skeletproblemen. Haar hele lichaam viel uit elkaar.”
Wanhopig keerde Volhard terug naar Duitsland en vroeg om hulp. Ze leerde dat Heidi's langlevende, gezonde familieleden rauw, natuurlijk voedsel kregen, niets uit een doos of blik, en geen enkele was gevaccineerd. De Engelse fokkers die ze op weg naar huis bezocht, gebruikten dezelfde methoden en ze gaven haar als afscheidscadeau Levy's Complete Herbal Handbook for the Dog.
Volhard las het boek op haar terugvlucht naar New York en lachte hartelijk om het advies van Levy om zieke dieren te vasten en op te bouwen met kruiden en natuurlijke voeding. Maar thuis met haar stervende hond dacht ze:"Wat kan ik nog meer doen?" Het beste diergeneesmiddel hielp niet.
Ondanks de sterke bezwaren van haar man, die vond dat Heidi elke dag van een biefstuk moest genieten zolang ze nog had, vastte Volhard de hond drie weken lang en gaf haar alleen vocht, honing en kruiden. "Ik heb de richtlijnen van Juliette absoluut gevolgd", zegt ze. “Ik kon nergens anders heen. En elke dag dat mijn hond niet at, werd ze beter. Na drie weken begonnen we haar op een natuurlijk dieet en ze hervond haar kracht, herstelde volledig, kreeg haar Utility-titel en leefde een actief, gelukkig leven tot ze zeven jaar later stierf op 12-jarige leeftijd."
In die tijd was Volhard een Wall Street Journal-reporter, met één been in de wetenschappelijke "bewijs het"-gemeenschap. Ze besloot Levy's natuurlijke opvoedingsdieet, met zijn een beetje-van-dit-en-een-beetje-van-dat-benadering, te vergelijken met de voedingsrichtlijnen van de National Science Foundation voor hondenvoer, de enige wetenschappelijk geteste standaard voor huisdiervoeding bij de tijd.
"Het kostte me 12 jaar en veel interviews met experts", zegt ze. "Vervolgens hielp mijn dierenarts met de laatste aanpassingen, die we hebben gemaakt naar aanleiding van honderden bloedonderzoeken."
In 1984 publiceerde Volhard haar dieet, en het boek dat daaruit voortkwam, Holistic Guide for a Healthy Dog, is nu aan zijn tweede editie toe.
Enkele jaren later ontmoette ze Levy tijdens een seminar. "Ik dacht:oh my, als ik in haar schoenen zou staan en een vrouw zou ontmoeten die mijn werk had genomen en ermee had gerommeld en het vervolgens had gepubliceerd, hoe zou ik me dan voelen? Met schroom ontmoette ik haar eindelijk en ze zei:'Ik heb jaren gewacht om je te ontmoeten. Je hebt fantastisch werk geleverd. Bedankt dat je mijn werk op je hebt genomen en door hebt gezet.' Ze was ongelooflijk hoffelijk.'
Volhard paste de verhouding van calcium, magnesium en fosfor in het dieet van Levy aan, maar ze noemt de filosofie van natuurlijke opvoeding tegenwoordig net zo belangrijk en effectief als toen Levy het voor het eerst voorstelde. “Juliette heeft haar uiterste best gedaan met de toen beschikbare kennis”, zegt Volhard. “Ze heeft schitterend werk geleverd. Ze is echt de grootmoeder van de hele holistische beweging voor dierenverzorging. Ze is net als Adele Davis in de beweging voor menselijke voeding. Ze is ermee begonnen.'
Traditionele kruidengeneeskunde was vrijwel verdwenen in de Verenigde Staten toen in de jaren zestig een nieuwe generatie zich begon af te keren van conventionele therapieën en op zoek ging naar alternatieven. Rosemary Gladstar, nu een van Amerika's toonaangevende kruidkundigen, maakte deel uit van die beweging.
"Juliette heeft geweldige dingen gedaan voor honden, katten en boerderijdieren, maar ze heeft ook geweldige dingen voor mensen gedaan", zegt Gladstar. “Haar vroege boeken hadden overal een buitengewone invloed op kruidkundigen. Ze redde in haar eentje een hoeveelheid kennis die anders verloren zou zijn gegaan of genegeerd, en ze legde het rechtstreeks in de handen van haar lezers.”
Hoe waardevol Levy's recepten en instructies ook waren voor haar en andere kruidkundigen, Gladstar herinnert zich dat het Levy's vermogen om haar lezers te inspireren hun leven veranderde. "Er bestaat geen twijfel over", zegt ze. "Ze heeft iets in mij wakker gemaakt en gewekt, net als in honderden anderen, veel meer dan enige andere kruidkundige in die tijd. Ik denk dat het kwam omdat ze zo verbonden was met de aarde en met planten, en dat ze dat gevoel van verbondenheid kon doorgeven en doorgeven. Juliette maakte kruidengeneeskunde volledig toegankelijk voor iedereen.”
Gladstar heeft de voedingsaanbevelingen van Levy voor al haar honden gevolgd, inclusief Deva, een Berner Sennenhond.
"Deva kwam naar me toe met allerlei problemen", zegt ze. "Ze had ernstige persoonlijkheidsstoornissen, waarvan ik denk dat ze deels voortkwamen uit het feit dat haar lichaam zo oncomfortabel was door schurft en hotspots. Haar vacht was in een vreselijke staat, met enorme kale plekken en huilend eczeem. Ze zag er vreselijk uit en ze was zo ongelukkig. Deva is nu meer dan negen jaar oud, wat voor een Berner bejaard is, en al jaren zijn haar gezondheidsproblemen voor ongeveer 99 procent verdwenen. Ze heeft een geweldige persoonlijkheid en een geweldig leven dankzij de natuurlijke opvoeding.”
Gladstar begon een correspondentie met Levy in de jaren zeventig na het lezen van A Gypsy in New York en Traveler's Joy. "Hoewel dit niet echt kruidenboeken waren," zegt ze, "ik hield ervan en schreef aan de auteur in opdracht van haar uitgever. Tot mijn verbazing schreef ze terug, en we werden penvrienden.”
In de jaren tachtig organiseerde Gladstar een kruidentour die Levy in Griekenland bezocht, waar ze op een klein eiland woonde. "Ik besloot toen en daar dat ik haar naar de Verenigde Staten wilde brengen, zodat mensen die medicinale planten gebruikten en hun dieren grootbrachten met behulp van haar boeken een kans zouden krijgen om haar te ontmoeten."
Gladstar noemde Levy de hoofdspreker op het eerste International Herb Symposium, dat in 1988 in Framingham, Massachusetts werd gehouden. “De reacties waren overweldigend”, zegt ze. “We hadden een enorm publiek. Het was vooral spannend voor Juliette omdat dit de eerste keer in haar oudere jaren was dat ze mensen kon zien en ontmoeten wiens leven was beïnvloed door haar boeken. Ze begon meer tijd in de VS door te brengen en heeft hier zelfs lange tijd gewoond, en haar boeken begonnen weer te verkopen.'
Een van Levy's discipelen aan de westkust was Marina Zacharias, die haar NR (Natural Rearing) merk van kruidensupplementen uit Engeland importeerde en haar boeken verkocht. Tegen het einde van de jaren tachtig had de Londense uitgever van Levy, Faber &Faber, geen The Complete Herbal Handbook for the Dog and Cat meer gehad, maar was van plan het boek niet opnieuw te drukken totdat er voldoende bestellingen waren binnengekomen. De vertraging kan lang zijn, dus Zacharias bestelde 2000 exemplaren en hield het boek gedrukt.
Net als Gladstar organiseerde Zacharias een groot seminar met Juliette de Bairacli Levy, dit in Seattle. "Mensen kwamen vanuit het hele land", zegt ze. “Ze kwamen niet alleen om haar te horen spreken, maar om haar persoonlijk te ontmoeten en haar verhalen te horen. Ik denk dat ieder van ons die dag wegliep in de wetenschap dat we de geschiedenis hadden aangeraakt en dat we heel veel geluk hadden gehad om zo'n meester-kruidkundige en dierenadvocaat te ontmoeten."
Zacharias las Levy's boek voor het eerst in het midden van de jaren tachtig toen ze zich voorbereidde om haar eerste Basset Hound-puppy van showkwaliteit mee naar huis te nemen. In die tijd had ze twee speelgoedhonden van verschillende rassen die elke mogelijke hondenziekte leken te hebben.
‘Toen ik Juliettes boek las,’ zegt ze, ‘was het alsof iemand me met een baksteen op mijn hoofd sloeg. Met grote zekerheid wist ik dat dit was wat ik moest doen voor mijn honden. Haar logica met betrekking tot natuurlijke opvoeding in combinatie met haar klinische ervaring was indrukwekkend. Ik schakelde mijn honden onmiddellijk over van Purina chow naar rauw voedsel en keek nooit meer achterom.”
Zacharias waardeert het advies van Levy omdat het de tand des tijds heeft doorstaan. "Ze zal je vertellen dat deze methoden niet 'haar' dieet en kruidenuitvindingen zijn, maar eerder voedsel en geneeskrachtige planten zoals ze al generaties en eeuwen worden gebruikt", zegt ze. "Juliette is een kruidenhistoricus."
Toen we Levy vroegen waarvoor ze het liefst herinnerd zou willen worden, antwoordde ze:"Mijn Turkuman Afghaanse windhonden werden beroemd om hun vitaliteit en snelheid, en ik prijs nog steeds de Time Magazine-foto van een van mijn honden nadat hij Best in Show won op Westminster, met het simpele onderschrift 'Beste hond van heel Amerika'. Ik zou graag naar mijn graf gaan of naar de hemel vliegen om Afghanen te fokken.
"Een ander ding waar ik graag aan herinnerd zou willen worden, is het genezen van hondenziekte, wat mijn specialiteit werd. Inderdaad, de dierenartsen van de koning van Engeland stuurden me hun belangrijke gevallen om te genezen tijdens de Tweede Wereldoorlog in mijn hondenziektekliniek in Londen.
“Ik zou ook graag herinnerd willen worden voor het genezen van 3.000 veroordeelde schapen door middel van kruidenmethoden in Engeland in 1947, het verwijderen van hun diarree en andere symptomen met groene planten en melasse, terwijl grote aantallen schapen in aangrenzende velden conventionele zorg kregen en stierven. Het redden van de schapen blijft een van mijn meest trotse momenten.”
Aan haar fans en vrienden in de Verenigde Staten en over de hele wereld, en vooral aan hun honden, stuurt ze waardering en beste wensen.
Levy, die met haar dochter in Zwitserland woont, is nog steeds een reiziger. Toen dit artikel ter perse ging, was Levy in Duitsland op bezoek bij haar overgebleven Afghaanse windhond, Malika (Shirini Shades of Velvet), die op de boerderij van een vriend woont. Ze verwelkomt e-mailberichten, die naar haar kunnen worden gestuurd op [email protected], maar betreurt het dat ze geen individuele antwoorden kan sturen.
-CJ Puotinen, die al lange tijd bijdraagt aan WDJ en auteur van The Encyclopedia of Natural Pet Care, Natural Remedies for Dogs &Cats en andere boeken, woont in New York met haar man, een lab en een gestreepte kat.
