Heb je ooit een hond gehad die je zijn bot of kauwspeeltje niet wil geven als je het van hem probeert af te pakken? Of iemand die zich ongemakkelijk voelt of gromt als je dicht bij hem komt wanneer hij zijn hondenvoer eet? Of snauwt naar je als hij op de bank zit en je wilt hem uit? Of trekt hij grommend zijn lip op als je vriend dicht bij je probeert te komen?
Beantwoord een van de bovenstaande vragen met ja en je hebt met succes vastgesteld dat je hond een bewakingsprobleem heeft. De allesomvattende, technische term is 'resource-guarding' en kan het bewaken van hondenvoerbakken (of voedsel), plaatsen (hondenkrat, hondenmand, bank, enz.), items (ongelooide huid, botten, ballen, weefsels) omvatten , enz.) en minder vaak, mensen.
Het bewaken van hulpbronnen betekent eenvoudigweg dat een hond zich ongemakkelijk voelt wanneer wij (of andere mensen) bij hem in de buurt zijn als hij 'zijn spullen' heeft. Hij is nerveus dat we het gaan afpakken, dus probeert hij ons op verschillende manieren te waarschuwen, variërend van simpelweg zijn eten sneller consumeren tot een totale hap.
Hoewel het bewaken van hondenbronnen vaker voorkomt bij bepaalde rassen of klassen van honden, kan het bij letterlijk elke hond voorkomen, inclusief die lieve Papillion die verderop in de straat woont, of de gekke Golden Retriever die je vrolijk begroet tijdens je ochtendwandelingen.
Het is belangrijk om dit gedrag te herkennen, te identificeren, aan te passen of op zijn minst te beheersen, omdat een hond die in deze situaties herhaaldelijk wordt geduwd of gestraft, zeer waarschijnlijk uiteindelijk zal bijten. Natuurlijk kun jij het zijn die bijt, maar het kan ook je kind zijn, het kind van je buurman, je baas of je grootmoeder. Kinderen lopen het meest risico om een aantal redenen. Ze hebben de neiging om waarschuwingen om "de hond met rust te laten" te negeren wanneer hij eet of speelgoed heeft; ze merken vaak de waarschuwingssignalen van de hond niet op (verstijven, grommen); en ze zijn dichter bij de grond, dus als de hond besluit te bijten, zal het gezicht van het kind hoogstwaarschijnlijk de dupe worden van de aanval.
Natuur of opvoeding?
Het bewaken van hulpbronnen "is een volkomen normale overlevingsvaardigheid waarmee kleinere, zwakkere honden en honden met een lagere status een zeer waardevol object kunnen behouden, zelfs wanneer dat object het doelwit is van de wens van een grotere en sterkere hond", zegt Pat Miller, een trainer, Certified Dog Behavior Consultant en Whole Dog Journal Training Editor. In haar boek, The Power of Positive Dog Training, merkt Miller op dat:"Natuurlijk gedrag of niet, het bewaken van hulpbronnen een serieus probleem is wanneer het resulteert in openlijke agressie, vooral jegens mensen."
In het wild zou „een op groepen jagende carnivoor een reproductief voordeel hebben ten opzichte van iemand die graag afstand doet. Het is een goede eigenschap, zoals een goed ontwikkeld immuunsysteem of benen die snel kunnen rennen”, zegt hondengedragsdeskundige Jean Donaldson in haar zeer leerzame boek Mine! (uitsluitend gewijd aan het onderwerp van resource-guarding). Natuurlijk voegt ze eraan toe:"In een huiselijke omgeving is het ongewenst."
Sarah Kalnajs, trainer en gecertificeerd hondengedragsconsulent, beschrijft het bewaken van hulpbronnen als zowel natuurlijke (genetische) als opvoedingscomponenten (opvoeding). Een hond kan genetisch geneigd zijn om te bewaken, maar afhankelijk van hoeveel hij zijn hele leven mag oefenen, draagt het ook bij aan de ernst van het probleem.
Het bewaken van hulpbronnen van andere honden is een veel meer "aanvaardbaar" of natuurlijk gedrag in termen van het vermogen van een hond om met mensen samen te leven. Het kan zeker tot grote problemen leiden en mag niet worden afgewezen, maar voorlopig zal onze discussie zich concentreren op het bewaken van mensen. Opmerking:een hond die waakt over andere honden, hoeft niet noodzakelijkerwijs middelen te bewaken tegen mensen.
Wat is jouw type?
'Voedselbewaking' lijkt de meest voorkomende vorm van bewakingsgedrag van honden en is aanwezig als de hond 'bedreigt' of bijt wanneer:
- Benaderd tijdens het eten uit zijn kom
-De eigenaar probeert een voedselproduct terug te nemen dat de hond heeft gepakt
- Benaderd nadat hij een soort voedsel in de goot of op straat heeft gevonden
"Sommige honden zijn misschien dwangmatig en bewaken alle etenswaren en zelfs een lege schaal", zegt Donaldson, maar ze merkt ook op:"De meerderheid zal alleen bewaken als ze daadwerkelijk voldoende motiverend voedsel hebben." Het feit dat een hond een bepaald voedsel (bijvoorbeeld een melkbot) niet bewaakt, sluit hem niet uit als bewaker. Het is hem misschien niet waardig genoeg als bijvoorbeeld een kippenvleugel. De enige manier om te bepalen of een hond een bepaald zeer motiverend voedselproduct zal bewaken, is door te testen of u dat item gemakkelijk kunt pakken als de hond het heeft.
Met “objectbewaking,” de mate van bewaking is afhankelijk van de waarde van het object voor de hond. Items kunnen omvatten, maar zijn zeker niet beperkt tot, botten, ongelooide huiden, varkensoren, favoriete speelgoed/ballen, wasgoed, tissues, wikkels en ander afval, stokken en/of alle "verboden" voorwerpen die de hond toevallig opraapt - die waardevoller worden door extreme reactie van de eigenaar, zoals de hond door de kamer achtervolgen om het item terug te krijgen, of schreeuwen naar de hond om het item op te geven. Terwijl sommige trainers botten, ongelooide huiden, varkensoren en eetbaar afval classificeren als 'objecten', classificeert Pat Miller ze als voedsel omdat het de bedoeling van de hond is om ze op te eten; daarom classificeert ze het gedrag van de hond als voedselbewaking.
Net als bij het bewaken van voedsel, kan de hond tekenen van bewaking vertonen wanneer een persoon in de buurt is, wanneer de persoon nadert en/of als de persoon probeert het voorwerp van hem af te pakken. Het is heel gewoon dat een hond iets niet wil, tenzij jij het wilt. "Locatiebewaking" is ook gebruikelijk in moderne, hondenminnende huishoudens. Dit zou het volgende beschrijven:
-Een hond die de eigenaar of echtgenoot niet toestaat in de slaapkamer of op het bed als de hond eenmaal op het bed is
-Een hond die chagrijnig is als hij wordt geduwd terwijl hij op meubels zit, of wanneer iemand hem probeert te verplaatsen
-Een hond die voorbijgangers bedreigt terwijl hij in zijn bench, auto of favoriete rustplaats is
De ernst van het bewaken van hulpbronnen hangt af van de waarde van het item en wie er nadert. In het geval van locatiebewaking kan de hond 'de vrouw' op het bed toelaten, maar haar man niet.
“Eigenaarbewaking” lijkt vrij vaak voor te komen wanneer andere honden aanwezig zijn. Af en toe zal de hond echter zijn persoon bewaken als de hond aangelijnd is met de persoon, of in de buurt van haar. Sommige mensen interpreteren dit als 'bescherming'.
Pat Miller onderscheidt deze gedragingen. “Een goede ‘beschermende’ hond herkent een legitieme bedreiging voor zijn persoon en handelt om de bedreiging af te schrikken, of wacht op instructies van de mens om te handelen. Een hond die zijn persoon 'bewaakt' - in de zin van het bewaken van hulpbronnen - begeert zijn eigenaar als een bezit dat hij niet wil delen met andere honden, of soms andere mensen. Hij ziet de naderende hond/persoon als een bedreiging voor zijn genot van zijn hulpbron, in plaats van een fysieke bedreiging voor de persoon.”
De bewaking van de eigenaar kan ook wat troebel worden als de eigenaar een middel in zijn bezit heeft – bijvoorbeeld voedsel of een bot – dat waardevol is voor de hond. Hij kan reageren als zijn mens traktaties of een aaszak bij zich heeft. In dit geval, wat is de hond eigenlijk aan het bewaken:item of eigenaar?
Trainer Virginia Broitman merkt op dat veel honden die hun baasjes bewaken, eigenlijk erg onzeker zijn en zich misschien gemachtigd voelen om op te treden omdat hun mensen daar zijn. Of de hond is aangelijnd en kan niet ontsnappen, dus neemt hij zijn toevlucht tot een indrukwekkende vertoning om de vreemdeling weg te houden. Als hij zonder zijn geleider was, of niet aangelijnd, zouden we een andere reactie kunnen zien.
Blijf positief
Je hebt "Nee!" geroepen. Je hebt met je voet getrapt. Je hebt een fysieke correctie gebruikt. Maar je hond bevriest en gromt nog steeds als je bij hem in de buurt komt als hij aan het eten is of als hij zijn "spullen" heeft. Wat kunt u doen?
Ten eerste moet je begrijpen dat schreeuwen, stampen en het gebruik van fysieke correcties op de hond de zaken alleen maar erger maken.
Ik zag onlangs videobeelden van een trainer die werkte met een grote, jonge hond die in het verleden zijn voerbak bewaakte. In de loop van de tijd hadden de eigenaren verschillende benaderingen geprobeerd:tegen de hond schreeuwen, over hem heen leunen terwijl hij at en schreeuwen, met de hand voeren en de hond aaien terwijl hij at. Helaas meldde de eigenaar dat de hond reactief was geworden op de eigenaar toen de eigenaar zich op steeds grotere afstand van het bewaakte voer bevond. En toen de eigenaar "dominantie" probeerde - waarbij hij over de hond ging staan terwijl de hond at en hem "dwingde" dingen te doen voor zijn eten, en vervolgens de hond fysiek berispte omdat hij agressief was - werd de eigenaar gebeten.
Hoewel de beelden fantastisch waren - de camera ving alle waarschuwingen van de hond uitstekend op - was de methode die de trainer aanbeveelde om het probleem aan te pakken dat niet. In plaats van gedragsaanpassing toe te passen, die de hond in de buurt van iedereen veilig kan maken, koos de trainer ervoor om geweld en fysieke correcties te gebruiken met behulp van een wurgketting om "de hond te laten zien dat de mensen de leiding hadden".
De trainer adviseerde het paar om de kom met de hond aan de lijn te benaderen en de hond fysiek te corrigeren voor het uitvallen naar de kom of het vertonen van tekenen van agressie (bewaken), en "laat" de hond vervolgens ongeveer 30 cm van het voer af zitten. Toen de hond eenmaal "rustig" was, mocht hij eten en bleef hij aangelijnd bij de eigenaar. Als de hond enige agressie vertoonde, moest de geleider de hond fysiek corrigeren en hem wegtrekken van de voerbak, wachten tot de hond "kalmeerde" en dan opnieuw beginnen.
Er zijn verschillende problemen met deze aanpak. Ten eerste hoopte het paar op een dag kinderen te krijgen, en deze "methode" leerde de hond niets over de omgang met iemand die geen riem had en de kracht om een fysieke correctie uit te voeren. Bovendien veroorzaakte de trainer herhaaldelijk een reactie van de hond. Gedragsdeskundigen zijn het erover eens dat, in tegenstelling tot de benadering die in de video wordt gebruikt, succesvolle gedragsverandering op een sub-drempelniveau werkt, met een intensiteit die laag genoeg is om te voorkomen dat de hond reageert. Ook deed de trainer niets om de emotionele toestand van de hond (nerveus, onzeker en gestrest) aan te pakken en in plaats daarvan te intensiveren; wat werd gedefinieerd als "rustig" was allesbehalve.
Het is mogelijk om bewakingsgedrag met geweld te onderdrukken, zegt Pat Miller. "Je hebt echter niet de emotionele reactie van de hond veranderd op een bedreiging voor zijn hulpbron, alleen zijn fysieke reactie. Het is heel goed mogelijk dat het bewakingsgedrag terugkeert als en wanneer hij zich te bedreigd voelt, of wordt benaderd door iemand die hij niet in staat acht om zijn verlangen naar zijn hulpbron te overweldigen.
“Elke keer dat je geweld gebruikt, loop je het risico het geweldsniveau te laten escaleren in plaats van het gedrag aan te passen. Je weet misschien pas als je aanzienlijke gedragsschade hebt aangericht dat je hond iemand is die escaleert in plaats van stilstaat in de aanwezigheid van geweld."
Hier is nog een ernstig scenario:als je hond naar je gromt over zijn voerbak en je hem op de een of andere manier straft of uitdaagt, kan het heel goed bij hem opkomen dat zijn gegrom niet voldoende was om je te waarschuwen. Hij kan zijn toevlucht nemen tot het volgende waarschuwingsniveau - een snauw, snauw of erger - in een poging zijn voedsel effectiever te beschermen.
Gedragsaanpassing:
Ga naar de kern van het probleem
Experts zijn het erover eens dat de beste manier om met resource-guarding om te gaan, is om een combinatie van management en gedragsverandering te gebruiken.
In wezen houdt "management" in dat u ingrijpt in (of anticipeert op en voorkomt) in een situatie zodat de hond ongepast gedrag niet kan herhalen. We houden bijvoorbeeld voedsel en speelgoed dat wordt opgepikt rond een resource-guarder, zodat hij niet kan waken. Management leert of leert de hond niet noodzakelijk iets; hij heeft gewoon minder kans om ongewenst gedrag te vertonen.
De belangrijkste instrumenten in de gereedschapskist voor gedragsaanpassing zijn echter systematische desensibilisatie en tegenconditionering.
Desensibilisatie houdt in dat de hond wordt blootgesteld aan wat het ook is dat eerder zijn angst of bezorgdheid heeft opgeroepen, maar op een afstand en intensiteit die geen reactie oplevert.
Tegenconditionering is een proces waarbij we de onvrijwillige, ongewenste reactie (zoals angst) van een hond vervangen door een meer wenselijke reactie - een reactie die onverenigbaar is met de ongewenste oude reactie (zoals de gretige verwachting van een smakelijke traktatie). We creëren een positieve emotionele respons door een gebeurtenis (jouw aanpak) te associëren met iets goeds (een beloning). Deze methode heeft bewezen te werken en is relatief eenvoudig en prettig voor zowel mens als hond.
Met tegenconditionering oefen je op geen enkele manier je "controle" over de hond uit, maar transformeer je in plaats daarvan je aanwezigheid rond de bezittingen van de hond in een signaal dat er nog betere dingen komen. De ene gebeurtenis wordt een betrouwbare voorspeller van een andere gebeurtenis en de proefpersoon ontwikkelt een anticiperende reactie op de eerste gebeurtenis. Door goede dingen (extra heerlijke traktaties) te combineren met de voorheen slechte dingen (je nadering of aanwezigheid in de buurt van wat hij bewaakt), wordt je nabijheid een betere zaak - een voorspeller van wat komen gaat (traktaties!).
Het doel is om een voedselbewaker die gespannen of overstuur raakt wanneer een persoon hem benadert terwijl hij aan het eten is, te transformeren in een hond die graag wordt benaderd tijdens het eten, omdat dit op betrouwbare wijze de levering van nog meer voedsel of lekkers voorspelt.
Donaldson benadrukt de noodzaak om laagdrempelig te werken; als de hond op enig moment de oorspronkelijke reactie vertoont, bent u de bovendrempel overschreden en is het noodzakelijk om achteruit te gaan en te beginnen op een punt waar de hond niet reageert. "Het heeft geen zin om het oude, grommende gedrag van de hond te oefenen door super-drempelversies van de trigger te repliceren. In feite kan het de hond erger maken.”
Donaldson maakt ook duidelijk dat wanneer we met een bewaker werken, we er zeker van moeten zijn dat de eerste gebeurtenis (de "bedreiging" voor de hulpbron) moet komen vóór de levering van de tegenconditioneringstraktatie. In een oefening met een voerbak moet bijvoorbeeld "het naderen, het aanraken van de kom of het verwijderen van de kom voorafgaan aan de toevoeging van bonussen aan het gerecht." Dit betekent dat we een hond bijvoorbeeld niet het lokaas laten zien in de hoop een waakreactie te voorkomen. Dit zal de juiste emotionele reactie niet conditioneren.
Het werk doen
Idealiter begin je met een jonge pup die niet bewaakt en hem al vroeg leert dat je aanwezigheid goede dingen voorspelt, zegt Miller. "Je doet dit door aan te bieden iets geweldigs te ruilen voor wat hij al heeft - zoals een stuk speelgoed van gemiddelde waarde om mee te beginnen - en je omhoog te werken naar echt waardevolle items. Ik leer een 'Geef'-cue door 'Geef' te zeggen en vervolgens een waardevolle traktatie aan te bieden in ruil voor zijn object. Herhaal dit totdat hij graag elk voorwerp opgeeft als je hem vraagt om te 'geven'. ”
Trainers gebruiken verschillende protocollen; er is altijd meer dan één manier om een oefening te benaderen. Het protocol dat u gebruikt, moet worden afgestemd op uw hond, afhankelijk van de ernst van zijn waakgedrag. "Ga geleidelijk door naar de volgende stap, alleen als je hond helemaal ontspannen is bij de huidige stap", zegt trainer Virginia Broitman. "Sommige honden zullen snel door de stappen gaan, terwijl anderen misschien weken werk nodig hebben. Haast je niet! Als je je op een bepaald moment zorgen maakt over je veiligheid of onduidelijkheden hebt over een stap, stop dan met de oefeningen en raadpleeg een ervaren trainer/gedragsadviseur voor persoonlijke hulp.”
Een voorbeeld van een protocol voor een hond die al objecten bewaakt, begint met het goed bekijken van alle items in de omgeving van de hond en deze rangschikken op basis van hun waarde voor de hond. Een bal kan bijvoorbeeld een item met een lage waarde zijn, terwijl een ongelooide huid een extreem hoge waarde kan hebben. Een lijst kan er als volgt uitzien:
• Gevulde piepende speeltjes
• Piepspeeltjes van latex
• Rubberachtige vliegende schijven
• Varkensoren
• Rawhide kauwsnacks
• Touwspeelgoed
• Ballen
• Sokken
• Kranten en tijdschriften
Zodra de items zijn gerangschikt, begint de training met de items waar de hond niet echt om geeft en niet wil. In eerste instantie mogen items met een hogere waarde niet beschikbaar zijn voor de hond, omdat we willen voorkomen dat hij zijn waakgedrag 'oefent'.
Een sessie begint met de trainer die een item van lage waarde aan de hond presenteert en hem zegt:"Neem het!" Bijna onmiddellijk geeft de trainer een signaal voor "Drop it!" en geeft de hond een extreem lekkere traktatie.” Het idee is dat de hond meer dan blij is om het item met een lage waarde te "laten vallen" ten gunste van de traktatie. Deze oefening zou tientallen keren worden herhaald over een aantal sessies.
Opmerking:Als de trainer bang is dat de hond agressief kan handelen om de waardevollere traktatie te nemen, moet ze de hond aan een ketting houden, net buiten bereik gaan staan en de traktaties op zo'n manier weggooien dat ze zo veilig mogelijk zijn. reiken naar het item met een lage waarde. Nogmaals, in het geval van een hond wiens waakgedrag hoger is dan een vier op de schaal op pagina 5, worden de diensten van een gekwalificeerde, positieve hondengedragsdeskundige aanbevolen.
Alleen wanneer de hond zich op zijn gemak voelt bij de eerste stap, zou het protocol veranderen, eerst door de hond het item te geven en weg te lopen, hem een minuut te geven om van het item met een lage waarde te genieten en dan terug te keren naar de handel. Zolang de hond goed blijft reageren op deze oefeningen, zou je werken aan de waardevollere items die hoger op de lijst van je hond staan. De training zou op verschillende locaties plaatsvinden en vanaf dat moment zouden er gedurende het hele leven van de hond "steekproeven" worden ingesteld om er zeker van te zijn dat de hond behield wat hij had geleerd.
Opmerking:dit voorbeeld is een samenvatting die alleen is bedoeld om de lezer een idee te geven van wat er komt kijken bij het rehabiliteren van een bewaker. Als je een bewaker hebt, moet je een meer gedetailleerd, gestructureerd protocol volgen en heb je mogelijk de hulp nodig van een gekwalificeerde gedragsprofessional. Zie 'De juiste trainer vinden' hieronder.
Als uw huishouden kinderen omvat, moet u speciale voorzorgsmaatregelen nemen. Aanvankelijk zouden alleen de volwassenen met een hond moeten werken die de wacht houdt; kinderen mogen pas deelnemen aan het bewakingsrehabilitatieprogramma nadat de volwassenen uitgebreid met de hond hebben gewerkt en alleen onder direct toezicht van een volwassene. Ga er nooit vanuit dat zodra uw hond stopt met u te bewaken, hij zal stoppen met het bewaken van zijn spullen voor de kinderen.
Evenzo moet u er nooit van uitgaan dat als uw hond zijn dierbare spullen niet langer voor u of uw gezin bewaakt, hij ze niet langer voor andere mensen zal bewaken. Plan, beheer en controleer de interacties van uw hond zorgvuldig om mogelijke schade aan andere mensen te voorkomen.
Volg voor locatiebewaking een soortgelijk protocol. Begin met een plaats te gebruiken die de hond niet bewaakt en beloon hem voor het vrijwillig wegkomen van/van de plaats. Donaldson gebruikt graag doeltraining als onderdeel van dit protocol.
Beheer in de tussentijd
Bewakingsgedrag kan een ontmoedigende uitdaging zijn om te overwinnen, vooral als het aanzienlijk is gevorderd. In dit geval moet u een ervaren trainer/gedragstherapeut vinden om mee samen te werken. Totdat u in staat bent om hulp te krijgen, is management een geldig alternatief. Dit houdt in dat het probleem of de trigger wordt vermeden door middel van omgevingsbeheersing. Als uw hond bijvoorbeeld varkensoren bewaakt, verwijder deze dan uit uw huis en geef hem geen toegang tot de oren. Houd de slaapkamerdeur gesloten voor een bedbewaker.
Als er een "managementfout" is en de hond gaat op het bed, kunt u de hond negeren en wachten tot hij zelf uit het bed komt, of, meer proactief, hem doorverwijzen naar een alternatieve activiteit, zoals de hond naar de keuken roepen voor een koekje of hem uitnodigen voor een korte wandeling.
Als je voedselbewaker er ooit in slaagt iets op te pikken dat gevaarlijk is (zoals een reep pure chocolade) of waardevol voor je is (zoals je bril op sterkte), raadt Donaldson aan om snel, kalm, "aas and switch" te proberen. Omkopen of afleiden van de hond met alles wat je maar kunt bedenken. "Hoewel omkoping totaal ondoeltreffend is voor het bevorderen van daadwerkelijke gedragsverandering, is alles mogelijk als je in de problemen zit", zegt ze. Maar onthoud, herhaalde managementfouten leren de hond niets.
Rehabilitatie van een resource-guarder kost tijd en vereist geduld. Maar uiteindelijk is de beloning - voor jou, je hond en je vrienden en familie - de moeite meer dan waard.
Lisa Rodier raakte geïnteresseerd in het bewaken van gedrag door haar vrijwilligerswerk in opvangcentra en Bouvier-reddingsdiensten. Ze woont in Alpharetta, Georgia, met haar man en twee Bouviers, en is lid van de Raad van Advies voor Diensthonden van Virginia, Inc.
