Nieuw onderzoek heeft misschien net de mythe ontkracht dat honden toleranter zijn dan wolven - tenminste als het gaat om relaties tussen soorten.
Lange tijd werd aangenomen dat een deel van de sterke band die mensen met honden hebben, te wijten is aan de fokkeuzes die tijdens hun domesticatie zijn gemaakt. Het is een gangbare theorie dat we selectief meer onderdanige, tolerante en meewerkende honden als onze partners hebben gekozen, wat het op hun beurt gemakkelijker maakte om mee om te gaan.
Honden worden vaak als volgzaam en aanhankelijker beschouwd dan wolven, en onder door mensen opgevoede wolven en door mensen opgevoede honden lijkt dit waar te zijn. Deze verhoogde tolerantie en samenwerking is waarschijnlijk bevorderd door voortdurende socialisatie door mensen en de honden hebben een ontspannen interactie met ons.
De theorie dat honden volgzamer en minder agressief zijn dan wolven is beïnvloed door het observeren van deze interacties tussen mens en dier. Maar een nieuwe studie die is vrijgegeven, suggereert dat hoewel honden tolerant en vriendelijk zijn jegens mensen, wolven toleranter en vriendelijker bleken te zijn onder hun eigen soort.
In het onderzoek werd een roedel van 9 wolven vergeleken met een roedel van 8 straathonden die beide met de hand werden grootgebracht onder identieke omstandigheden. De wolven kwamen uit Noord-Amerika, waar ze in gevangenschap werden geboren en de honden werden in dierenasielen in heel Hongarije geboren.
Alle dieren werden met de hand grootgebracht onder identieke situaties in het Wolf Science Center. Elk werd geïntegreerd met volwassen dieren in verschillende roedels tussen de vier en zes maanden oud en hun contact met mensen bleef hetzelfde bij beide soorten met dagelijkse training en gedragssessies.
De onderzoekers gingen op zoek naar de interacties van wolven en honden tussen hun roedelgenoten wanneer het tijd was om te eten. Samenwerking tijdens het voeren is bij veel soorten onderzocht en is gebruikt als een maatstaf voor de tolerantie van dieren.
Een van de meest opvallende onderzoeken over dit onderwerp wees uit dat een hoger tolerantieniveau bonobo's in staat stelde beter te presteren op coöperatieve taken dan chimpansees.
De honden en wolven werden één keer per dag bestudeerd tijdens een cofeeding-periode. Ze kregen ofwel meerdere stukken vlees op een grote kom of een groot bot. De proeven duurden niet langer dan 5 minuten en elk dier werd eenmaal per dag getest.
Alle dieren werden in paren getest en gedraaid onder elk lid van hun roedel. Om ervoor te zorgen dat elk dier op dezelfde afstand van het voer begon, werd het onder een houten kist gepresenteerd en zodra beide dieren ernaast stonden, werd de kist tot aan het plafond getild.
Onder de wolven ontdekten de onderzoekers dat een dier, ongeacht de rangorde, kon monopoliseren. Onder de honden leken het alleen de 'hogere' dieren te zijn die hun voedsel monopoliseerden.
Ondergeschikte wolven daagden hun dominante partners gemakkelijk uit tijdens het voeren, terwijl honden met een lage rangorde stilletjes met elkaar omgingen en veel meer geneigd waren zich terug te trekken wanneer ze werden geconfronteerd met een dominanter roedellid.
Er waren veel meer incidenten van agressie onder de honden dan wolven, waardoor onderzoekers zich afvroegen waarom honden zich minder tolerant gedroegen tegenover hun eigen soort. Ze ontdekten ook dat wolven eerder terughoudend waren als een ander roedellid zich onderdanig gedroeg.
Hoewel er niet genoeg informatie uit één onderzoek is om grote beweringen te doen over relaties tussen soorten tussen honden, roept het toch de vraag op; heeft domesticatie geleid tot minder samenwerking tussen honden?
Misschien omdat gedomesticeerde honden in een meer ontspannen omgeving worden gevoerd zonder directe bedreigingen, hebben ze een deel van hun coöperatieve vaardigheden onder elkaar verloren. Sommigen suggereren dat deze samenwerking verloren is gegaan omdat honden niet afhankelijk zijn van hun eigen roedel voor voedsel zoals wolven.
Er moet ook worden opgemerkt dat hoewel de wolven in dit onderzoek geen verwante wilde wolvenroedels waren. In het wild is een grote meerderheid van de wolven een familiegroep, ouders leven 2-3 jaar bij hun kroost. Wilde honden daarentegen zwerven rond in gemengde groepen die niet noodzakelijk verwant zijn.
Misschien is de samenwerking tussen mens en hond geëvolueerd om de relatie na te bootsen die wolven met elkaar hebben - een van tolerantie en samenwerking. Honden hebben ongetwijfeld geleerd om sociaal met ons om te gaan en misschien kwam die interactie voort uit interacties tussen wolven en wolven.
Dit kan ook helpen verklaren waarom honden veel van de roedelmentaliteit van wolven lijken te hebben verloren. We hebben onze honden metgezellen gekozen vanwege hun coöperatieve en vriendelijke karakter tegenover ons – waardoor ze de titel van 'beste vriend van de man' hebben gekregen.
Wat de redenering ook mag zijn, het is duidelijk dat honden hun vaardigheden op het gebied van menselijke interactie hebben geperfectioneerd - of dit betekent dat ze gaandeweg een aantal coöperatieve tussen soorten hebben verloren, moet nog worden bewezen.
Ik heb in jaren niet in een huishouden met meerdere honden gewoond - maar toen ik dat deed, zag ik veel samenwerking, tolerantie en vriendelijkheid. Mijn oudere hond was de beste leraar die er was - hij leerde Carter veel regels en op een zeer conflictvrije manier.
Denk je dat de nauwe band tussen mensen en honden hun samenwerkingsvaardigheden met hun mede-honden heeft beïnvloed? Denkt u dat het vermogen van een hond om zonder conflict met mensen samen te leven zich ook uitstrekt tot andere hondenfamilieleden? Denk je dat wolven toleranter zijn dan honden?
