Er is een veld in de buurt van waar je woont waar je graag met de hond zou willen wandelen. Het enige probleem is dat ze andere ideeën hebben. Wanneer je het hek nadert, begint de hond te rillen en te trillen. Je spreekt zachtjes tegen de hond en moedigt ze aan om naar voren te komen, dichter bij het veld en de andere honden die aan de andere kant wachten om te spelen. Je hond graaft zijn hielen in. Hun staart hangt naar beneden en ze rillen alsof het plotseling vriest.
In alle opzichten ziet de hond er doodsbang uit. Maar je staat voor een raadsel. Er is nooit iets ergs gebeurd met de hond in dat veld, dus waarom lijken ze zo bang?
Je begint inderdaad vermoedens te krijgen dat de hond eigenlijk helemaal niet bang is, maar doet alsof en een act opvoert. Maar waarom zouden ze dit doen en kunnen honden zelfs maar doen alsof ze bang zijn?
Ja, honden kunnen doen alsof ze bang zijn, met als diepere vraag waarom zouden ze dat doen?
Inderdaad, in een bizarre wending, zijn honden zo goed in het doen alsof ze bang zijn dat ze hun eigen hype kunnen gaan geloven en van acteren kunnen gaan geloven dat er iets is om bezorgd over te zijn. Het is belangrijk om dit te beseffen, want als een hond angstig handelt, kun je meer kwaad dan goed doen door de hond te vertellen dat hij eruit moet springen of, ironisch genoeg, door de hond te troosten.
Tekenen van angst (echt of gefingeerd) variëren van subtiel liplikken of geeuwen tot het trillende wrak. Het is ook opvallend om te weten dat sommige honden angst als agressie zullen manifesteren en besluiten dat een aanval de beste vorm van verdediging is wanneer ze in een stressvolle situatie worden geplaatst.
De aanwijzingen die typisch verband houden met angst zijn onder meer een lage staartdracht, rillingen of beven, onwil om vooruit te gaan en een gretigheid om weg te rennen. De oplettende eigenaar zal andere, subtielere tekenen opmerken, zoals geeuwen en liplikken. Dit zijn beide aanwijzingen dat de hond zich niet op zijn gemak voelt en zich om de een of andere reden intern in conflict voelt.
De lichaamstaal van een angstige hond is vaak onderdanig, waarbij de hond zich omdraait om zijn buik te laten zien, of op de grond zakt, het hoofd omlaag. Aan de andere kant van het spectrum kan de hond echter agressie vertonen met opgeheven, trillende lippen die de tanden blootleggen, grommen, happen, uitvallen en proberen te bijten.
Zolang mens en hond metgezellen zijn, hebben honden gereageerd op manieren die mensen niet altijd hebben begrepen. Wat als schuld, angst of agressie werd opgevat, kan in feite een verkeerde interpretatie zijn van hoe de hond zich werkelijk voelt. Dat is de complexe wereld van hondenpsychologie en diergedrag.
Pas aan het einde van de 20e eeuw begon de volledige complexiteit van de lichaamstaal van honden te worden ontrafeld. Met deze nieuwe kennis werd duidelijk hoe schijnbare acties, zoals angstig overkomen, kunnen worden beïnvloed door de actie van de eigenaar. Wat op het eerste gezicht angst lijkt te zijn, kan in feite de hond zijn die angst faket als een strategie om de aandacht te trekken.
Helaas is een aspect van het vertrouwen dat honden in mensen stellen dat ze beloningen ook kunnen interpreteren als een indicatie dat ze gelijk hebben om bang te zijn, waardoor de echte angst nog erger wordt.
Gelukkig, naarmate de kennis van het hondengedrag toeneemt, wordt de verantwoordelijke eigenaar beter geïnformeerd over hoe hij zich in de buurt van zijn hond moet gedragen, om de kans te verkleinen dat hij zijn hond per ongeluk leert om bang te zijn of om bestaande angsten te vergroten.
Een hond leert angst te faken wanneer hij eerder angstig gedrag heeft vertoond, wat vervolgens werd beloond. Dit is de basis van beloningsgericht trainen. Om dit te begrijpen, hoeft u alleen maar te denken aan het leren van een hond om te zitten. Wanneer hun kont de grond raakt, zeg je opgewonden "Ja" en geef je een beloning. De hond voelt zich goed bij de lof en besluit dat dit een gemakkelijke manier is om iets lekkers te krijgen, daarom herhalen ze het gedrag wanneer daarom wordt gevraagd.
Het equivalent is wanneer de hond schudt en de eigenaar hem aait en zich er druk om maakt. Dit soort één-op-één aandacht wordt zeer gewaardeerd door honden, en wanneer ze zich realiseren dat ze lof op verzoek kunnen geven door simpelweg te schudden, zullen ze de actie herhalen. Na verloop van tijd voegt de hond nieuwe acties toe die angst signaleren, terwijl ze leren dat het opvoeren van de signalen nog meer aaien en gedoe oplevert.
Dit is gemakkelijk te doen als u eenmaal de principes van op beloning gebaseerde training begrijpt. Het simpele idee is dat wanneer een actie wordt geprezen, de hond deze zal herhalen om een beloning te verdienen. In het geval van angst, moet je die acties identificeren die laten zien dat de hond bang is en deze vervolgens belonen. De hond zal experimenteren met het herhalen van deze acties, zelfs als ze niet bang zijn, om te zien of ze een beloning krijgen.
De andere kant hiervan is dat je je hond per ongeluk traint om angstig te handelen tijdens vuurwerk of onweer. Stel dat uw hond bijvoorbeeld bang is voor vuurwerk. Je weet dat 4 juli eraan komt en begin in de schemering te anticiperen dat de hond ongelukkig zal zijn. De hond voelt je onbehagen en is al klaar om angstig te worden.
Het eerste vuurwerk gaat af en de hond schudt. Je haast je naar hun kant en troost ze. De hond beschouwt het comfort als een beloning voor zijn angst. Dit resulteert in twee dingen. Ten eerste voelt de hond zich gerechtvaardigd om bang te zijn, omdat je, door hem te troosten, bevestigt dat het juist is om angstig te zijn.
Ten tweede vindt de hond het prettig om getroost te worden en daarom voeren ze de signalen op. Na verloop van tijd leidt dit tot een schijnbare verergering van de symptomen, deels omdat de hond heeft geleerd angst uit te spreken.
