Ik ging een paar jaar geleden naar de gevangenis - uitgenodigd om te spreken met de deelnemers aan Pixie's Pen Pals hondentrainingsprogramma in het Lunenburg Correctional Center in Victoria, Virginia. Ik was een beetje nerveus, maar dat hoefde niet zo te zijn:de trainers voor het programma waren professioneel en bekwaam, het gevangenispersoneel was gastvrij en ondersteunend, en de mannen in het programma waren vriendelijk, attent en enthousiast om hun ervaringen en laat me hun honden zien. En de honden waren natuurlijk geweldig.
Ik verliet de gevangenis die dag met tranen in mijn ogen en een hernieuwd vertrouwen in de mens, denkend dat ik een artikel moest schrijven over de verlossende kracht van partnerschappen tussen soorten. Andere artikelen stonden echter op de agenda en de aanzet voor het artikel vervaagde.
Ik was afgelopen herfst op een hondentrainingsconferentie toen ik Katie Locks tegen het lijf liep, een van de hoofdtrainers van het Pen Pals-programma. Ze stelde zich opnieuw aan mij voor en vroeg toen of ik me de man herinnerde die naast haar zat. Ik moet er blanco uit hebben gekeken, want ze grijnsde een beetje toen ze me voorstelde aan Rob, een van de inmiddels afgestudeerde, ex-gedetineerde deelnemers die nu professioneel als hondentrainer werkt! Na een kort gesprek was ik erg onder de indruk van deze intelligente, zachtaardige, vriendelijke man. Het was het zetje dat ik nodig had om dit artikel eindelijk te schrijven.
Sommige van mijn andere collega's zijn ook betrokken bij trainingsprogramma's voor gevangenishonden. Brad en Lisa Waggoner, trainers en eigenaren van Cold Nose College in Murphy, North Carolina, hebben de afgelopen vier jaar deelgenomen aan een trainingsprogramma voor gevangenishonden in het Colwell Probation and Detention Center in Blairsville, Georgia. Net als Katie halen ze veel voldoening uit hun werk met de honden en mannen in het trainingsprogramma voor gevangenishonden waarmee ze vrijwilligerswerk doen.
Katie Locks is de eigenaar van Lucky Dogs Training and More in Amelia Court House, Virginia. Sinds 2004 werkt ze met reddingen en individuen om de band met honden te versterken door middel van training. Ze traint voor de Southside SPCA en voor Lab Rescue van de Labrador Retriever Club of the Potomac, is een mentor-trainer voor Animal Behaviour College en is de hoofdtrainer voor Pixie's Pen Pals.
Pen Pals is opgericht in 2001 en werkt in vier gevangenissen in Virginia:Lunenburg Correctional Center, Buckingham Correctional Center, Deerfield Work Center en Fluvanna Correctional Center for Women. Katie houdt toezicht op de programma's in de eerste twee gevangenissen.
Pat Miller: Hoe, wanneer en waarom raakte u betrokken bij een gevangenishondenprogramma?
Katie Locks: Ik werk sinds oktober 2009 in de gevangenissen van Virginia met Pixie's Pen Pals. De vorige directeur van het programma (toen beheerd door Save Our Shelters, nu beheerd door FETCH a Cure) nam contact met me op en vroeg of ik interesse had om haar te ontmoeten en een bezoek aan een gevangenis. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om iets nieuws en anders te proberen.
Pat: Waar komen de honden vandaan die je in het programma gebruikt? Waar let je op bij het selecteren van honden voor het programma?
Katie: De honden die ik meeneem naar de faciliteiten waar ik toezicht op houd, komen van Southside SPCA in Meherrin, Virginia - een kleine, particuliere non-profitorganisatie die wordt gerund door een kleine staf en een groot netwerk van vrijwilligers op het platteland van centraal Virginia. Ik werk nauw samen met de adjunct-directeur, Francee Schuma, en we ontmoeten en evalueren regelmatig honden. We zoeken naar honden die nog niet helemaal klaar zijn om naar adoptie-evenementen te gaan, maar veel te bieden hebben. Meestal is het de "underdog" die ik aanneem. Er zijn geen vaste criteria; we zijn altijd hoopvol dat we door geduld en een beetje training de toekomst van die hond kunnen veranderen.
Pat: Hoe worden gedetineerden geselecteerd voor het programma?
Katie: Ik selecteer de menselijke deelnemers aan het programma niet. Ze worden geselecteerd door de liaisons waarmee ik in de gevangenis werk, en de criteria zijn behoorlijk streng. De mannen die voor het programma zijn geselecteerd, moeten twee jaar gratis zijn, mogen geen dierenmishandeling of seksuele misdrijven hebben gehad, en ze moeten 'model'-gevangenen zijn en in aanmerking komen voor eervolle huisvesting.
Zodra ze deel uitmaken van het programma, moeten ze het opvoedingsschema volgen en respect tonen voor de honden en andere geleiders. Op dat moment heb ik input over hun blijvende geschiktheid voor het programma.
Bij Lunenburg zijn er over het algemeen 12 mannen en zes honden tegelijk in het programma, en bij Buckingham vier mannen en twee honden.
Pat: Kiezen veel gedetineerden ervoor om met honden te werken nadat ze zijn vrijgelaten? Houden ze contact met je?
Katie: Sommigen willen wel doorgaan, hetzij op vrijwillige basis, hetzij als loopbaan. Voor de meeste jongens is dit geen carrière geworden vanwege de tijd die het kost om een bedrijf op te bouwen of de moeilijkheid om werk te vinden met faciliteiten die hen willen inhuren.
Ik heb er in de loop der jaren een paar gehad die me benaderden voor professioneel advies en ondersteuning, en me op de hoogte hielden van hun voortgang aan de buitenkant.
Pat: Wat zijn de doelen van het programma? Hoe werkt het?
Katie: Het is een cirkelvormig effect. De honden komen in het programma omdat ze een tweede kans nodig hebben om nieuwe vaardigheden te leren, en de mannen die ze trainen hebben een tweede kans nodig om hun potentieel en gevoel van eigenwaarde te ontwikkelen. Het doel van het programma is dus om mensen en honden te rehabiliteren via een wederzijds vertrouwenssysteem.
De honden verblijven bij de gevangenen in hun cel. Sommige faciliteiten hebben eenmanscellen en andere hebben tweemanscellen, maar de verhouding is twee handlers per hond in alle faciliteiten.
Ik ga één keer per week naar de faciliteiten om de begeleiders te evalueren, te monitoren en nieuwe vaardigheden aan te leren. De honden blijven in ons programma totdat ze geadopteerd zijn of er een langdurige opvang gevonden kan worden. De gedetineerden blijven in het programma zolang ze zijn toegestaan en blijven voldoen aan de criteria van het programma.
De mannen hebben doorlopend cursuswerk en gaan door naar hogere vaardigheidsniveaus na voltooiing van elk niveau (d.w.z. status van beginner, secundair en primaire handler). Elk niveau krijgt zeven tot tien boeken en video's toegewezen die ze moeten lezen/bekijken. De gevangenen moeten rapporten schrijven, tests afleggen en slagen voor een vaardigheidsbeoordeling.
Pat: Wat leren de honden? Welke trainingsmethoden worden gebruikt?
Katie: Het eerste dat de honden moeten leren, is vertrouwen. Zodra er een goede verstandhouding en band met de geleider is, beginnen ze de basis te leren (zitten, liggen, wachten, blijven, komen, aan de lijn lopen, benchtraining, zindelijkheidstraining, goede manieren). mannen mogen ze wat leuke dingen leren (rollen, dood spelen, zwaaien).
We promoten alleen positieve trainingsmethoden met behulp van prikkels zoals eten, speelgoed, complimenten en toegang tot leuke dingen.
Pat: Hoe worden honden in huis geplaatst nadat ze de programma's hebben voltooid? Is er een wachtlijst voor adoptanten? Zijn de honden meestal gemakkelijk te plaatsen?
Katie: Honden worden op de FETCH a Cure-website en via Petfinder geplaatst en blijven in het programma totdat ze worden geadopteerd.
Ik wou dat er een wachtlijst was! Sommige honden zitten veel langer in het programma dan nodig is. De honden zelf zijn voor het grootste deel fantastisch, maar we hebben gewoon geen adoptanten die in de rij staan te wachten.
Pat: Wat vind je het leukste aan het programma?
Katie: Ik hou van het feit dat honden die een beetje hulp nodig hebben en mensen die een beetje hulp nodig hebben, elkaar kunnen helpen, soms zonder te beseffen welke enorme impact ze op elkaar hebben. Ik heb veel mannen door dit programma zien transformeren en verantwoordelijke, zorgzame individuen zien worden die dankzij dit programma beter in staat zijn om het leven aan de buitenkant aan te kunnen.
Pat: Wat beschouw je als je grootste succes tot nu toe?
Katie: Het grootste succes is het gevoel van voldoening dat deze mannen voelen wanneer hun hond wordt geadopteerd door een familie die heel dankbaar en dankbaar is voor al hun harde werk en inspanningen.
Dit programma heeft mijn leven veranderd en de manier waarop ik mensen in het algemeen bekijk. Er is goeds in iedereen als je bereid bent het te zien.
Lisa Lyle Waggoner, CPDT-KA, PMCT, CSAT en haar man Brad Waggoner, CPDT-KA, KPA CTP, zijn de eigenaren van Cold Nose College in Murphy, North Carolina. De Waggoners zijn betrokken geweest bij het hondentrainingsprogramma, "RESCUED:Saving Detainees and Dogs One Life at a Time", in het Colwell Probation and Detention Center in Blairsville, Georgia, sinds het vier jaar geleden werd gestart.
Pat: Hoe en waarom raakte je betrokken bij het RESCUED-programma?
Lisa: Mijn vader was een psycholoog in zwaarbeveiligde gevangenissen toen ik opgroeide. Hij had een doctoraat in de psychologie en lobbyde voor het gebruik van positieve bekrachtiging versus straf bij de rehabilitatie van gevangenen. Hij was vaak een klokkenluider en verzette zich tegen het slaan van gevangenen.
In 2004, terwijl ik naar Maryland reed om een hondentraining-instructeurscursus van een week bij Peaceable Paws bij te wonen, reed ik langs een gevangenis en dacht aan het werk van mijn vader. Op dat moment hoopte ik voor het eerst betrokken te zijn bij een trainingsprogramma voor gevangenishonden. Toen Brad en ik werden benaderd over het implementeren van een hondentrainingsprogramma binnen het Colwell Reclasserings- en Detentiecentrum, was het gemakkelijk om "Ja!" te zeggen.
Pat: Waar komen de honden die in het programma worden gebruikt vandaan?
Brad: De honden komen van twee asielpartners van het programma, Castoff Pet Rescue en Humane Society Mountain Shelter, beide in Blairsville, Georgia. RESCUED is een programma van 10 weken dat een gedetineerde koppelt aan een hond die zorg nodig heeft en een patiënttraining nodig heeft.
We selecteren de honden niet voor het programma. De twee groepen hebben echter goed werk geleverd door honden te selecteren die alleen algemene trainingsbehoeften hebben, in tegenstelling tot ernstige gedragsproblemen.
Pat: Hoe worden gedetineerden geselecteerd voor het programma?
Brad: De gedetineerden worden geselecteerd om deel te nemen aan het programma na een uitgebreid aanvraagproces dat een essay, een grondige achtergrondcontrole van hun criminele geschiedenis en een beoordeling van hun institutionele gedrag omvat. Wanneer de gedetineerde het eerste deel van het proces met succes heeft doorlopen, wordt hij geïnterviewd door een panel. Hierna neemt het bestuur een beslissing over wie de vacante handlerposities zal invullen.
Pat: Kiezen veel gedetineerden ervoor om met honden te werken nadat ze zijn vrijgelaten?
Lisa: Er zijn er maar twee die we kennen die aanvankelijk met honden begonnen te werken. De een als medewerker in een pension/dagopvang/trainingsfaciliteit en de ander als dierenartsassistente.
Pat: Houden ze contact met je?
Lisa: Velen doen dat en het is een plezier om van hen te blijven horen via e-mail of door contact te houden via Facebook.
Pat: Wat zijn de doelen van het programma?
Lisa: RESCUED is het eerste reddingsprogramma voor honden binnen het Georgia Department of Corrections. RESCUED leert levensvatbare beroepsvaardigheden die de mannen in staat stellen om werk te vinden bij hun terugkeer in hun gemeenschap. Zoals Diane Hassett, hoofdinspecteur van de faciliteit zegt:"Dit geeft hen een kans om 'gered' te worden van de draaideur van de opsluiting."
De gedetineerden leren ook nuttige vaardigheden en krijgen het voorrecht van on-the-job training, wat hun basis als productieve burgers helpt verstevigen.
Naast een positieve hondentraining en een trimprogramma, is het programma uitgebreid met een aantal andere programma's die door verschillende organisaties worden aangeboden. Deze omvatten een basiscursus diergezondheid die wordt gegeven door Dr. Patti Barnes en Dr. Dwaine Zagrocki van het Union County Pet Hospital, lessen in eerste hulp bij huisdieren en reanimatie van huisdieren, gegeven door Brad, en een verscheidenheid aan lessen over het maken van een cv, vaardigheden voor het zoeken naar werk, probleemoplossend vermogen, computervaardigheden, beheer van kleine bedrijven en geld, en woedebeheersing. Ook kunnen gedetineerden een certificaat in verzorging behalen via een cursus aangeboden door Central Georgia Technical College.
Pat: Hoe werkt het programma?
Lisa: Drie honden van elke partnerorganisatie van het asiel worden geselecteerd voor elk RESCUED-programma van 10 weken. In juni 2012 werden de zes mannen en vier honden gehuisvest in een kamer van 216 vierkante meter, die zes stapelbedden, vier hondenkratten en extra hondenuitrusting omvatte. Na het succesvolle eerste jaar van het programma gaf het Georgia Department of Corrections Colwell toestemming om het programma en de ruimte die het inneemt uit te breiden. De mannen en de honden wonen nu samen in een slaapzaal van 1100 vierkante meter met zes dubbele stapelbedden, een bad- en verzorgingsruimte en een bibliotheek met boeken over positieve hondentraining, dvd's en publicaties die zijn geschonken door hondentrainers uit de hele wereld. Verenigde Staten.
Het totale aantal mannen varieert, hoewel er altijd minimaal zes honden en zes geleiders zijn, samen met twee of drie mentorgedetineerden. De mentorgedetineerden zijn mannen die het vorige programma van 10 weken hebben doorlopen en betrokken blijven tot hun vrijlatingsdatum. Colwell is een detentiecentrum met minimale beveiliging en reclassering, dus de verblijven zijn veel korter dan in maximaal beveiligde gevangenissen.
We besteden een ochtend per week aan het onderwijzen van de deelnemers positieve hondentraining, waaronder elementaire gezinsmanieren, behendigheid voor de lol, een twee uur durende presentatie over de lichaamstaal van honden en hondencommunicatie, en een sessie over neuswerk, samen met presentaties over leertheorie, eerste hulp bij huisdieren en reanimatie.
Honden blijven meestal in het programma voor de 10-weekse sessie, maar als een hond aan het einde niet wordt geadopteerd, blijft de hond vaak in het programma totdat hij zijn eeuwige thuis vindt, hoewel sommige honden terug kunnen gaan naar het asiel. De twee partnergroepen zijn verantwoordelijk voor de adopties.
Soms adopteren de mannen in het programma de honden waarmee ze hebben gewerkt, hoewel sommigen van hen dat niet kunnen vanwege levenssituaties bij hun vrijlating. Maar het vinden van een huis voor de honden wordt steeds gemakkelijker nu we twee nieuwe asielpartners hebben en het Georgia Department of Corrections de faciliteit heeft toegestaan een Facebook-pagina voor het programma te hebben. Het Public Affairs Office is ook bezig met het samenstellen van een video over het programma dat binnenkort zal worden uitgebracht en waarvan we verwachten dat het de adoptie zal helpen bevorderen.
Pat: Wat vind je leuk aan het programma?
Lisa: Het vermogen om de verbazingwekkende transformatie in de mannen (evenals de honden) te zien. We zien hun houding en hun woede wegsmelten als ze beginnen te leren met hun honden. Het is ook zo ongelooflijk om te zien dat ze beseffen dat positieve technieken ook op mensen kunnen worden toegepast. Het is duidelijk te zien dat het programma een krachtig effect heeft op de mannen, zoals blijkt uit de opmerkingen die ik kreeg na de training van vorige week:
Gedetineerde Carlton, nu mentor, zegt:“Het mentorschap was niet wat ik had verwacht. Het was moeilijker. Ik heb eerder bouwploegen geleid, maar het was niet van deze omvang. Het heeft mijn leiderschapskwaliteiten vergroot. Ik heb nu een andere manier om mensen les te geven en te leiden.”
Gedetineerde McGraw zei:"Het was een geweldige leerervaring. Ik was niet op zoek om verliefd te worden op een hond. Ik was eigenlijk gewoon op zoek naar een uitweg uit de andere slaapzaal, maar we zijn allemaal samengekomen. We hebben meer van de honden geleerd dan zij van ons, vooral geduld. Deze honden hebben een zwaar leven gehad in het asiel en het is verbazingwekkend wat je ze kunt leren. Als zij kunnen leren, kunnen wij dat ook. Alles is mogelijk.”
Gedetineerde Fulkerson zei dat voor hem:"Het was een uitdaging om met de andere mensen samen te werken en een uitdaging voor onszelf. We moeten een voorbeeld stellen. Sommigen van ons hebben het moeilijker om integriteit te volgen, maar we hebben geleerd dat integriteit gaat over het juiste doen zonder dat iemand kijkt. De honden willen bemind worden en wij willen bemind worden.”
En Andrew Holcomb, een voormalig afgestudeerde die nu werkt als langeafstandsvrachtwagenchauffeur, zei deze week via Facebook tegen me:"Het RESCUED-programma heeft me geleerd dat er meer in het leven is dan ikzelf. Ik geef nu eigenlijk meer om mezelf dan om mezelf. Het veranderde mijn kijk op het leven bij elkaar. Het heeft me geleerd om van anderen te houden en voor anderen te zorgen en wat er ook gebeurt, altijd het juiste te doen.”
Voor Brad en mij wordt het gewoon niet beter dan dat!
Pat: Is er iets dat je zou willen veranderen aan het programma als je kon?
Lisa: Niets. We hebben een geweldig team van individuen die bij dit programma betrokken zijn en we geloven allemaal dat we een verschil maken in het leven van de mannen en de honden. De inspecteur heeft onlangs een voorstel gedaan om het leegstaande gymnasium (dat nog nooit is gebruikt) om te bouwen tot een nieuwe faciliteit waar meer mannen en honden in het programma kunnen zijn, evenals een adoptiecentrum waar honden gemakkelijk kunnen blijven en op hun voor altijd kunnen wachten. huizen als ze niet geadopteerd zijn.
Pat: Wat beschouw je als je grootste succes tot nu toe?
Brad: Iedereen die bij het programma betrokken is, ziet de acceptatie en uitbreiding van het programma als het grootste succes. Tot op heden hebben 74 gedetineerden het programma voltooid en zijn ze vrijgelaten. Daarvan blijft 67 procent productieve leden van onze samenleving.
I’d like to tell other trainers, “If you have a chance to volunteer for such a program, jump on it!” We’re honored to be involved.
