Rob was een van de gevangenen in het Pen Pals-programma toen ik daar enkele jaren geleden sprak. Het was een aangename verrassing om hem afgelopen herfst te zien op de Pet Professional Guild-trainersconferentie in Tampa, Florida, en een kans te hebben om te praten. Uit zijn opmerkingen blijkt duidelijk dat het programma heeft bijgedragen aan zijn succesvolle herintroductie in de samenleving. Rob werkt momenteel samen met een mentortrainer om extra ervaring en kennis op te doen op het gebied van hondentraining en -gedrag.
Na de conferentie heb ik contact opgenomen met Rob en gevraagd of ik hem mocht interviewen voor dit artikel. Hij deed graag mee. We hebben zijn achternaam achtergehouden om zijn privacy te beschermen.
Pat Miller: Hoe ben je in de gevangenis beland?
Rob: Vele jaren geleden was ik nogal onvolwassen en egoïstisch, en had ik geen gevoel voor richting. Met een geest vol negativiteit en alcohol, deed ik iets onaardigs en ondoordachts.
Pat: Hoe ben je betrokken geraakt bij het gevangenishondenprogramma? Hoe heeft het je leven beïnvloed terwijl je in de gevangenis zat?
Rob: In 2007 werd het Pen Pals-programma geïntroduceerd in de faciliteit waar ik was toegewezen. Er is een sollicitatieprocedure opgezet om te bepalen welke mannen het meest geschikt zijn voor het programma. Ik solliciteerde, en in juli van dat jaar werd ik aangenomen en verhuisde ik onmiddellijk naar een cel met een andere gedetineerdenbegeleider. Die zet was waarschijnlijk een van de beste zetten die ik ooit heb gedaan, omdat het me de mogelijkheid gaf om 24 uur per dag te leven en te ademen met hondentraining.
Pat: Wat vond je leuk aan het programma?
Rob: Er zijn zoveel dingen! Een van de beste is het gevoel van voldoening en eigenwaarde dat je krijgt door een ander levend wezen te helpen een leven van geluk, veiligheid en comfort te vinden.
Pat: Hoe lang zat je in het programma? Hoeveel verschillende honden heb je getraind?
Rob: Ik nam deel aan het programma van juli 2007 tot oktober 2014. In die tijd werkte ik met bijna 40 honden - zowel honden die voor het programma werden binnengebracht als die van het personeel dat in de faciliteit werkte.
Pat: Zijn ze allemaal geadopteerd? Was het moeilijk om los te laten?
Rob: Bijna al die honden werden met succes geadopteerd, met de zeldzame uitzondering van een of twee die zich niet konden aanpassen aan de gevangenisomgeving vanwege extreme angst. Het was altijd een beetje moeilijk om los te laten, maar het was geruststellend te weten dat ze van een liefdevol gezin zouden gaan genieten en dat er voor de rest van hun leven voor hen gezorgd zou worden.
Pat: Was er één hond in het bijzonder die je aanraakte?
Rob: Alle honden raakten mij, maar degene die het meest opviel was een Foxhound/Collie-mix genaamd Woody. Hij was de eerste met wie ik werkte die ernstige angstproblemen had, en hij leerde me meer dan wie ook over angst en gedrag, en ook over mezelf.
Pat: Waren er dingen die je in het programma hebt geleerd en die je hebben geholpen met andere aspecten van je leven?
Rob: Ik heb zoveel geleerd door het programma. Een van de belangrijkste is het loslaten van de oude, egoïstische denkwijze en het openen van mijn hart en gedachten voor anderen. Omdat ik een leidende rol binnen het programma had gekregen, was ik in staat om vaardigheden te ontwikkelen die zo waardevol zijn voor het hele leven, zoals echt luisteren, conflictoplossing en spreken in het openbaar, en ook als contactpersoon tussen personeel en gevangenen.
Pat: Heb je momenteel een trainersreferentie? Ben je iets aan het nastreven?
Rob: Ik ben een professioneel lid van de Association of Professional Dog Trainers (APDT), evenals een AKC Canine Good Citizen-evaluator. Ik zal in de toekomst mogelijk verdere certificeringen en referenties nastreven, maar voor nu probeer ik zoveel mogelijk directe ervaring en begrip op te doen met betrekking tot alle aspecten van training, gedrag en zaken.
Pat: Weten uw cliënten dat u in de gevangenis zat? Heeft dit voor u obstakels opgeworpen?
Rob: Sommige van de klanten met wie ik heb gewerkt, weten van mijn verleden, en degenen die dat wel doen, hebben er geen last van.
Pat: Wat vond je van de PPG-conferentie?
Rob: De PPG Summit was een ongelooflijke ervaring, waar ik nog lang met veel plezier op terug zal kijken.
Pat: Is het jouw plan om van hondentraining een levenslange carrière te maken?
Rob: Dieren trainen is wat ik graag zou willen doen als een levenslange carrière. Ik werk er hard aan om die droom te volgen.
Pat: Is er nog iets dat je wilt delen?
Rob: Ik wil iedereen bedanken die op alle niveaus bij het programma betrokken was. Ik hoop dat ze beseffen hoe geweldig het voor mij is om deel uit te maken van zoiets groots en krachtigs.
